مادر شقایق و مشعل: اگر دختر و پسرم نیستند، مرا هم درمان نکنید

پارچه‌های شیشه را جمع می‌کنند و می‌خواهند که ویرانه‌های راکتی را که صبح اول قوس به این خانه در حصۀ دوم خیرخانه به بار آورده ترمیم کنند.


اما جای قربانیان این راکت تا ابد خالی خواهد ماند.


شقایق و مشعل، خواهر و برادری که بر اثر برخورد راکت به طبقه سوم خانۀ آنها جان باختند.


شاه مسرور کاکای شقایق و مشعل توضیح می‌دهد: "وقتی که راکت‌ها طرف خیرخانه می‌آمد، مشعل اینجا (کنار پنجره) ایستاد بود. رفیق‌های مشعل هم از پایین نگاه می‌کردند. مشعل در حال نگاه کردن به عبور راکت‌ها بوده است. دو راکت عبور می‌کند و راکت سومی روی مشعل را خراب می‌کند و چره به رویش می‌خورد. خواهرش که از چری آب می‌گرفته، خشت به سرش برخورد می‌کند."


مشعل جابه‌جا جان می‌دهد و شقایق در شفاخانه جان می‌سپارد.




نزدیکان مشعل و شقایق می‌گویند که آنها به تازگی از مکتب فارغ‌التحصیل ‌شده بودند. شقایق با پسر عمه‌اش در کانادا عروسی کرده بود و قرار بود در آیندۀ نزدیک به کانادا برود. شیوع ویروس کرونا باعث تأخیر سفر او شده بود.


مشعل در بازار لیسۀ مریم دکان لباس‌فروشی داشت و به تازگی از یک سفر کوتاه از ترکیه برگشته بود که روانۀ یک سفر بی‌برگشت دیگری شد.


حیات‌الله میرزایار، از بستگان مشعل و شقایق می‌گوید که مادر آنها هم زخمی شده در شفاخانه‌ای با مرگ دست و پنجه نرم می‌کند: "مادرش کمی به حال شد و صحبت کرد. برای ما بسیار دردآور بود. می‌گوید که پسرم و دخترم چطور هستند. از حالت‌شان برایم بگویید. شوهرش برایش گفت که آنها خوب هستند. می‌گوید که اگر خوب هستند، عکس‌های شان را از شفاخانه برایم بفرستید. می‌گوید که اگر دختر و پسرم نیستند، دیگر من را هم درمان نکنید."


بستگان مشعل و شقایق دیگر به روند کنونی صلح باور ندارند. با این حال، از طرف‌های درگیر جنگ می‌خواهند که به جنگ پایان دهند و دیگر از مردم قربانی نگیرند.


بنا بر اطلاعاتی که امرالله صالح، معاون نخست ریاست جمهوری در صفحۀ فسبوکش پخش کرده، شنبه در نتیجۀ شلیک ۲۴ راکت به محلات مختلف شهر کابل ۱۰ تن کشته و ۵۱ تن زخمی شدند.




آقای صالح از یک ماه پیش مسئولیت رهبری تأمین امنیت کابل را به عهده گرفته. او افزوده که در حال حاضر برای تأمین امنیت کابل هیچ فعالیتی با مفهوم‌تر از تصمیم‌هایی که به رهبری او برای تأمین امنیت کابل گرفته می‌شود، وجود ندارد.