مردم مایل نیستند شکست‌ها و نقص‌هایشان به پایشان نوشته شود. در ارزیابی دیگران، موفقیت‌هایشان را به اقتضائات و شکست‌هایشان را به شخصیتشان نسبت می‌دهیم ولی در ارزیابی زندگی خودمان، برعکس. آدمی یک رابطه منفعت‌طلبانه و فرصت‌طلبانه با شانس دارد. پذیرش نقش شانس (یا به تعبیر کلی‌تر، تأثیر گسترده عواملی بر زندگی‌مان که در آن‌ها حق انتخاب نداشته‌ایم و به‌خاطرشان سزاوار ستایش یا نکوهش نیستیم) به معنای انکار کامل فاعلیت نیست
