Өр, еңіс, сай, жазық
Қоғабай қаусырына түсті.
Сыртта жаңбыр бүркіп тұр. Жауса екі-үш күн қатарынан сілбелене созылып, жуыр маңда басыла қоймайтын күздің кәдімгі жылауың ақ жауыны.
Белі бұраңдап төмен домалаған тамшылар автобус әйнегін сызғылайды. Лықылдаған дымқыл төмен тартып, салбыраған қарынымен жоталардың басын сызған тұман бірте-бірте сайға құлап марғау жылжиды. Жайшылықта төбеден төніп, асқақ қарайтын жота-жоталар жаңбыр тамшылары құрып тастаған селдір перде астында бозамық тартып, шын қалпын танытар емес. Су сорып, қарайған телеграф бағаналарында қолтоқпақтай күйкентайлар мойындарын ішке тығып, бұйығып-бұйығып отыр. Есік ашылған сайын қаулап кірген ауадан шіри бастаған шөптің, кеш піскен бүлдіргеннің білінер-білінбес жұқа исі сезіледі.
Тау арасын қуалаған жол сорабына етпеттей жабысып, жаңбыр...