Монолог
Альфред де Виньи
Би әбден қызған. Магнитофон касеті зыр айналып, тентек толқындар тұлабойға тынымсыз құйылады. Әркім барын салып, қым-қиғаш қимылдап жатыр.
Ұзын шашты жүдеу жігіт гитараға қосыла дауысын дірілдетіп, «Әкеме», тағы бір ағылшынша ән айтты. Шет тілдері институтынан көрінеді. Көңіл қойып, ынт-шынтымен тыңдап отырғандар санаулы. Екеу-үшеуден бұрыш-бұрышта сылқылдай күліп, қызына сөйлеседі.
Алмас сыртқа шығып, салқындап келді де, шеткері отырған бас-аяғы ықшам тобылғы торы қызды биге шақырды. Есімін сұрап еді, бөгелмей:
— Жаудыр, — деді күлімсіреп.
Стол басында да ғайыптың кереметімен қатар отырысып қалды. Айтуынша, жазғы каникулын өткізіп жүрген студент қыз екен. Киген киімі,...