Παναθηναϊκός – Μεταμορφωμένοι από το «μαγικό ραβδάκι» του Γιοβάνοβιτς
Ο Βιτάλ και ο Ρούμπεν Πέρεθ. Ο Μπρινιόλι και ο Παλάσιος. Ο Κώτσιρας και ο Σάρλια. Είναι φυσιολογικό τα φώτα να πέφτουν πάνω σε νέους ποδοσφαιριστές, κυρίως στην αρχή μιας σεζόν. Τα media τούς αναζητούν για να δώσουν στον κόσμο κάτι νέο. Και ο κόσμος πηγαίνει στο γήπεδο για να διαπιστώσει τι έχουν να προσφέρουν. Συμβαίνει παντού.
Ο φετινός Παναθηναϊκός, όμως, δεν στηρίζεται μόνο στους νέους ποδοσφαιριστές του. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει καταφέρει να «αναγεννήσει» ποδοσφαιριστές που βρίσκονταν και πέρσι στο ρόστερ, αλλά δεν είχαν αποδώσει αυτά που περίμενε η ομάδα από εκείνους. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μα φυσικά τον Καρλίτος.
Ο Ισπανός των έξι γκολ συνολικά την περσινή σεζόν έχει ήδη εφτά φέτος σε έξι αγωνιστικές. Είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής του Παναθηναϊκού σε αυτό το ξεκίνημα και τον οδηγεί εκ του ασφαλούς.
Πλάι στον Καρλίτος, ο Χατζηγιοβάνης. Ο έλληνας μεσοεπιθετικός δείχνει να βρίσκεται στην καλύτερη φάση της καριέρας του. Βγάζει στο γήπεδο όλο το πλούσιο ταλέντο που διαθέτει, σκορπάει… τρόμο στους αντιπάλους του κάθε φορά που τρέχει με την μπάλα στα πόδια, νιώθει άνετα φορώντας το περιβραχιόνιο του αρχηγού και δείχνει 100% συγκεντρωμένος κάθε στιγμή του αγώνα.
Την ίδια ώρα στα χέρια του Γιοβάνοβιτς ο Αλεξανδρόπουλος μετατρέπεται σε ολοκληρωμένο ποδοσφαιριστή. Ο νεαρός χαφ είχε δείξει από πέρσι ορισμένα από τα στοιχεία που μας «έλεγαν» πως η καριέρα του μπορεί να εκτοξευτεί. Η παρουσία του πλέον μέσα στο γήπεδο είναι ηγετική. Ένα σύγχρονο χαφ που μπορεί να επιβληθεί μέσα στον αγωνιστικό χώρο και στις δύο πλευρές του γηπέδου.
Άλλος παίκτης σε σχέση με πέρσι ο Χουάνκαρ, που είναι πλέον πολύ σημαντικός και στην επιθετική ανάπτυξη του Παναθηναϊκού, απόλυτα βελτιωμένος ο Φακούντο Σάντσες, που επί Μπόλονι είχε χάσει τη θέση του από τον… Μολό, πολύ σημαντικός σε αυτό που θέλει ο Γιοβάνοβιτς και ο Ιωαννίδης, ο οποίος ήταν τρίτη επιλογή της επίθεσης του Παναθηναϊκού πέρσι, βελτιωμένος και περισσότερο ορεξάτος ο Αϊτόρ. Ο Σέρβος έχει καταφέρει να πάρει το 100% σχεδόν απ’ όλους και παράλληλα τους έχει όλους χαρούμενους. Βασικούς και μη.