متاسفم، اما آفتاب آمد دلیل آفتاب!
فرخ در این نوشته هم آسمان ریسمان می‌کند و زمین به آسمان می‌دوزد تا بگوید راه نجات کشور، در “تغییر در حکومت” جستنی است و نه “تغییر حکومت”. او که قبلاً و بطور مستمر بر لزوم پرکردن شکاف بین ملت و دولت پای می‌کوبید، حالا طبق رویه همیشگی‌اش مبنی بر تمرکز مطلق بر بالا (ساختار قدرت)، دغدغه‌اش این شده که مبادا جنبش جاری در جهتی پیش رود که با یکپارچه شدن حکومت، امکان “تغییر در حکومت” بسوزد! او نه که مصلحانه به جنبش راه نشان دهد بلکه ولو به مصلحت چاه است که پیش پایش می کند. داوری بر سر آگاهانه یا ناآگاها