Ο συνδυασμός που σκοτώνει
Ο Νικόλας ύψωσε τη φωνή και απειλεί τους αμφισβητίες με διαγραφή! Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως, παρότι τα χρειάστηκα, κατάφερα να μείνω στεγνός. Το ζήτημα, βέβαια, είναι αν τα χρειάστηκαν και όσοι τον αμφισβητούν μέσα από το ΠΑΣΟΚ, ώστε να μαζέψουν τις φιλοδοξίες που βιάστηκαν να εκθέσουν στην κοινή θέα – γιατί σε αυτούς απευθυνόταν η απειλή. Δεν νομίζω όμως ότι η προεδρική αγριάδα θα φέρει αποτελέσματα, διότι δεν συγκράτησε, λ.χ., τον Μανώλη Χριστοδουλάκη να εκδηλωθεί και αυτός μαζί με όσους αμφισβητούν τον πρόεδρο του κόμματος. Επίσης, οι διαγραφές δεν είναι όσο εύκολη υπόθεση ακούγονται, ιδίως όταν επιχειρούνται από αδύναμους αρχηγούς. Η διαγραφή ενός προβεβλημένου αμφισβητία για παραδειγματισμό μπορεί να εντείνει τις προκλήσεις από πλευράς των άλλων και να χρειαστεί και δεύτερη διαγραφή. Iσως και τρίτη, μπορεί και τέταρτη. (Aλλωστε, μεταξύ τους οι αμφισβητίες έχουν επικοινωνία και συντονίζονται, κατά το δυνατόν…) Στην περίπτωση αυτή η εκκαθάριση θα ισοδυναμεί με διάσπαση: από τη μια θα έχουμε το ΠΑΣΟΚ της παρέας του σημερινού προέδρου, από την άλλη το υπόλοιπο.
Περιμένουμε, λοιπόν, τη συνέχεια, καθώς προς το παρόν η κάθε πλευρά περιμένει από την άλλη να εκδηλωθεί πρώτη. Ο πρόεδρος, κατ’ αρχάς, δηλώνει ότι δέχεται να «αξιολογηθεί», αλλά δεν προσδιορίζει πότε και παραπέμπει στις προβλέψεις του Kαταστατικού. (Υποθέτω ότι αντιλαμβάνεται την αξιολόγηση με τον τρόπο που εφαρμόζεται στο Δημόσιο…) Αναλόγως κινούνται και οι αμφισβητίες: ζητούν να μπει μπροστά η σχετική διαδικασία, αλλά κανείς τους μέχρι στιγμής δεν τολμά να δηλώσει ευθέως υποψηφιότητα. Τον Παύλο Γερουλάνο, λ.χ., που ρωτήθηκε σχετικώς, είναι το τελευταίο που τον απασχολεί, είπε. Τον καταλαβαίνω και συμπάσχω. Τόση αγωνία για το ΠΑΣΟΚ, τόσος πόνος για «την κοινωνία που βουλιάζει», όπως τον άκουσα να λέει, πού να περισσέψει χρόνος για τον εαυτό του; Εδώ δεν περισσεύει για το γυμναστήριο…
Εντούτοις, όλοι μας ξέρουμε ποιοι είναι οι πιθανότεροι διεκδικητές της θέσης που κατέχει σήμερα ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ο ένας είναι ο Παύλος Γερουλάνος, γνωστός διεθνώς και ως Πολ Τζερούλανος, ο οποίος έκανε την είσοδό του στην πολιτική και στο ΠΑΣΟΚ ως ο εγκέφαλος του Γιώργου Παπανδρέου (ΓΑΠ). Προερχόμενος από μεγαλοαστική οικογένεια με εξέχουσα θέση στη βασιλική αυλή του παρελθόντος, δεν του ήταν δύσκολο να εισχωρήσει στην αυλή της αριστοκρατίας του σοσιαλισμού. Αυτονομήθηκε, ωστόσο, και στις εσωκομματικές εκλογές του 2021 είχε μάλιστα θέσει υποψηφιότητα απέναντι στον ΓΑΠ. Εντύπωσή μου είναι ότι οι προθέσεις του είναι γενικώς καλές, γιατί ο άνθρωπος έχει από μικρός έναν έρωτα με το ΠΑΣΟΚ και δεν το κρύβει. Δεν μπορώ λοιπόν να μην εκτιμήσω τη στάση ενός ανθρώπου που αντιμετωπίζει την πάθησή του με τέτοια γενναιότητα. Γενικώς, εκτιμώ ιδιαιτέρως τους ανθρώπους που παίρνουν τα χόμπι τους στα σοβαρά.
Ο έτερος διεκδικητής, για εμένα τουλάχιστον, ήταν μεγάλη έκπληξη. Οχι επειδή δεν ήταν έκδηλη η φιλοδοξία που κοχλάζει μέσα στον Χάρη Δούκα (βλέπεις αμέσως τους ατμούς να βγαίνουν από τα αφτιά…), αλλά επειδή δεν φανταζόμουν ότι η έπαρσή του θα ήταν τόσο μεγάλη, ώστε να του κρύβει ακόμη και το ίδιο του το συμφέρον. Εικάζω ότι θα τον έχουν πλησιάσει διάφοροι και θα του φουσκώνουν τα μυαλά. Ενδεικτική, άλλωστε, ήταν η επιδοκιμασία που έσπευσε να εκφράσει ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος (σε ρόλο πρόωρα γηρασμένου Νέστορος της παράταξης…) μετά τη δήλωση ενδιαφέροντος εκ μέρους του δημάρχου. Αν όμως τα μυαλά του δημάρχου έχουν πάρει τόσο αέρα ώστε να σκέφτεται τη μεταπήδηση στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, τότε ετοιμάζεται να διαπράξει το μεγαλύτερο λάθος της ζωής του.
Αν ο δήμαρχος Αθηναίων την κοπανήσει από το πόστο του προτού καν συμπληρωθεί χρόνος από την ανάληψη των καθηκόντων του, προκειμένου μάλιστα να σώσει το ΠΑΣΟΚ, θα είναι η κορυφαία πράξη πολιτικής ανευθυνότητας στα χρονικά της τελευταίας δεκαετίας. Συγγνώμη! Ξέχασα την ευρύτερη Κεντροαριστερά… Διότι και αυτή θα σώσει μαζί με το ΠΑΣΟΚ ο Χάρης Δούκας. Ούτε αυτό όμως μειώνει το μέγεθος της ανευθυνότητας και του κυνισμού του αν τα παρατήσει. Φοβάμαι (και το λέω ειλικρινά, απευθυνόμενος σε όσους τον νοιάζονται) ότι ο δήμαρχος διατρέχει τεράστιο κίνδυνο. Εχει τόσο τυφλωθεί εντελώς από το θαύμα που βλέπει στον καθρέφτη του και λησμονεί το βασικότερο: ότι στην πολιτική ο συνδυασμός ανευθυνότητας και κυνισμού σκοτώνει.