Σημασία

Η ερώτηση «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;» είναι από μόνη της βλακώδης.

Διότι η απλούστερη απάντηση είναι «όχι, δεν ξέρω!». Και δεν ξέρω επειδή δεν έχω κανέναν λόγο να ξέρω αφού ουδέποτε με έχει απασχολήσει ούτε ποιος είσαι, ούτε ποιος δεν είσαι.

Είμαι βέβαιος λοιπόν πως στο «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;» του Αυγενάκη αρκούσε ένα απλό «δεν ξέρω κι ούτε θέλω να μάθω».

Θα έκανε καλό κυρίως στον Αυγενάκη, ο οποίος νομίζει ότι ο ίδιος ξέρει ποιος είναι κι ότι οφείλουν να το ξέρουν κι οι άλλοι. Δεν οφείλουν τίποτα.

Πάρτε το παράδειγμα του Κασσελάκη, ο οποίος κι αυτός νομίζει ότι ξέρουμε ποιος είναι.

Προχθές εξήγησε ότι αν είναι να γίνει κάποιο νταραβέρι για την Κεντροαριστερά ή κάτι τέτοιο, μπορεί να γίνει μόνο και γύρω από την «ηγεσία» της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Υποθέτω πως όταν μιλάει για «ηγεσία» εννοεί τον εαυτό του. Μόνο που οι άλλοι δεν το ξέρουν.

Αν δηλαδή ο Κασσελάκης επιστρατεύσει το θράσος ενός Αυγενάκη και ρωτήσει τους περαστικούς «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;» θεωρώ μάλλον απίθανο να του απαντήσουν κάποιοι «ξέρω, είσαι η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης!».

Καλώς Ή κακώς, ο Αυγενάκης και ο Κασσελάκης έχουν ένα κοινό στοιχείο. Την εξαιρετικά μεγάλη ιδέα για τη σημασία του εαυτού τους.

Απλώς ο ένας τη χρησιμοποιεί για να τσακώνεται με τους υπαλλήλους του αεροδρομίου.

Ο άλλος για να απευθύνεται σε προσωπικό τόνο στον Μητσοτάκη. Λες και κάνανε μαζί στρατό στη Θήβα.

Παρ’ όλα αυτά οφείλουμε να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η βεβαιότητα της σημασίας τους δεν αφορά μόνο τους συγκεκριμένους.

Πολύ φοβούμαι ότι ανάλογη εντύπωση διατηρούν για τον εαυτό τους πολλοί συμπολίτες μας. Κι ίσως κάποιοι να είναι ψηφοφόροι του Κασσελάκη ή του Αυγενάκη.

Το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;» είναι συνηθισμένη έγκληση του Ελληνάρα που θεωρεί ότι οι άλλοι οφείλουν να γνωρίζουν μια απάντηση την οποία ούτε ο ίδιος δεν μπορεί να δώσει.

Δεν πειράζει, όμως. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου ο καθένας θεωρεί ότι έχει κάτι σημαντικό να πει και να τον λάβουν υπόψη.

Απλώς δεν χρειάζεται να ξέρουμε ποιος είναι για να αξιολογήσουμε όσα λέει. Τα κρίνουμε αυτοτελώς.

Ακόμη περισσότερο όταν οι απαντήσεις κρύβουν απρόοπτα.

Σε ρωτάει ο άλλος «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;». Τον κοιτάς ανήξερος και κινδυνεύεις ξαφνικά να σου συστηθεί «υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ».

Γιατί όχι; Αποκλείεται να τους ξέρεις όλους κι αν δεν ρωτήσεις ποτέ δεν θα τους μάθεις.