Τι συμβαίνει στα λιοντάρια στην Ουγκάντα και διανύουν τεράστιες αποστάσεις… κολυμπώντας;
Η έκφραση «σαν βρεγμένη γάτα» περιγράφει εκείνον που έχει συνειδητοποιήσει κάποιο σφάλμα, παραπέμποντας στην «ήττα» που βιώνουν οι νεροφοβικές γατούλες όταν βρέχονται. Κάποιες άλλες όμως, πιο άγριες και μεγάλες «γατούλες» μπορούν να γίνουν δεινοί κολυμβητές… εάν χρειαστεί.
Νέα επιστημονική έρευνα διαπιστώνει ότι αρσενικά λιοντάρια επιχειρούν ριψοκίνδυνες βουτιές, διανύουν τεράστιες αποστάσεις κολυμπώντας, τα βάζουν με κροκόδειλους και ιπποπόταμους για να βρουν… το ταίρι τους.
Ειδικότερα, η ερευνητική ομάδα επιστημόνων από διάφορα Πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης, κινηματογράφησε τον Φεβρουάριο του 2024, δύο αρσενικά λιοντάρια να κολυμπούν νύχτα σε μια πλωτή οδό στο Εθνικό Πάρκο Βασίλισσα Ελισάβετ στην Ουγκάντα.
Όπως αναφέρει The Conversation η τετραμελής ομάδα -με πάνω από 50 χρόνια εμπειρίας στην μελέτη της άγριας ζωής-αυτό που την εντυπωσίασε ήταν πως τα δύο λιοντάρια αψήφησαν την απόσταση και τους κινδύνους, κολυμπώντας περίπου 1,5 χιλιόμετρο διασχίζοντας το κανάλι Kazinga, το οποίο συνδέει δύο λίμνες στο πάρκο.
Το κανάλι έχει μεγάλους πλυθυσμούς ιπποπόταμων και κροκόδειλων του Νείλου, που είναι γνωστό ότι επιτίθενται σε λιοντάρια.
Το βίντεο, που καταγράφηκε σε μια θερμική κάμερα υψηλής ανάλυσης, δείχνει τα λιοντάρια να κάνουν τρεις προσπάθειες πέρα από το κανάλι βάθους 6 μέτρων (και να επιστρέφουν στην ακτή), πριν ξεκινήσουν να κολυμπούν προς τα νότια του πάρκου. Είναι εντυπωσιακό ότι τα λιοντάρια μπορεί να επαναλάβουν το δύσκολο εγχείρημα έως και 7 φορές μέσα σε έναν χρόνο!
Το κολύμπι είναι εξίσου αξιοσημείωτο ως προς την απεικόνιση της σωματικής δύναμης των ζώων, καθώς είναι σύμπτωμα ενός βαθύτερου προβλήματος – των αρσενικών λιονταριών που πρέπει να πάρουν εξαιρετικά ρίσκα για να βρουν λέαινες, δίχως να καταφέρνουν πολλές φορές.
Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες στο Εθνικό Πάρκο της Βασίλισσας Ελισάβετ της Ουγκάντα δείχνει ότι οι αναλογίες φύλων για τα λιοντάρια εκεί αντιστρέφονται προς τα αρσενικά σε αναλογία 2:1, ενώ κανονικά θα έπρεπε να υπερτερούν οι λέαινες.
Η εξόντωση των θηλυκών από τους ανθρώπους
Όπως αναφέρουν οι επιστήμονες, μερικά αιλουροειδή έχουν εξαιρετική σχέση με το νερό, κόντρα στην ευρύτερη αντίληψη περί… βρεγμένης γάτας.
Τα τζάγκουαρ στο Παντανάλ της Βραζιλίας και στον Αμαζόνιο της δυτικής Βραζιλίας πιάνουν και σκοτώνουν τακτικά καϊμάν (υδρόβιο είδος αλιγάτορα).
Ένας άλλος πληθυσμός στις ακτές του Εθνικού Πάρκου Tortuguero της Κόστα Ρίκα κυνηγά θαλάσσιες χελώνες.
Ασιατικές τίγρεις έχουν κινηματογραφηθεί να κολυμπούν σε ποτάμια στην Ινδία και τη Ρωσία, να παίζουν σε πισίνες και να κυνηγούν στο νερό. Μια μελέτη δείχνει μάλιστα ότι το νερό είναι βασικός παράγοντας για την ευημερία τους.
Όταν πρόκειται για αφρικανικά λιοντάρια, ένας πληθυσμός λατρεύει ιδιαίτερα το κολύμπι και ακόμη και το κυνήγι στο νερό – τα λιοντάρια του Δέλτα του Οκαβάνγκο της Μποτσουάνα. Ειδικά κατά την περίοδο των πλημμυρών, τα λιοντάρια που κατοικούν κολυμπούν τακτικά σε μικρές αποστάσεις διασχίζοντας κανάλια ή διασχίζουν πλημμυρισμένες πεδιάδες.
«Το μακρύ κολύμπι λέει μια μεγαλύτερη ιστορία» λένε οι ειδικοί στο αποκαλυπτικό άρθρο τους. «Η κολυμβητική συμπεριφορά δείχνει μια αυξανόμενη παγκόσμια τάση: τα ζώα παίρνουν μεγαλύτερο ρίσκο για να βρουν σύντροφο, φαγητό και νέο σπίτι».
Η πρόκληση για το Εθνικό Πάρκο Βασίλισσα Ελισάβετ της Ουγκάντα είναι πώς να αποκαταστήσει τον γυναικείο πληθυσμό, αναφέρουν. Ένας συνδυασμός κακής τύχης και ανθρώπινων απειλών οδήγησε σε αφύσικες απώλειες θηλυκών, συμπεριλαμβανομένων δύο πρόσφατων γεγονότων δηλητηρίασης, ακόμη και ενός συμβάντος ηλεκτροπληξίας όπου σκοτώθηκαν τρεις λέαινες. Ωστόσο, προειδοποιούν ότι οποιαδήποτε στρατηγική διατήρησης λιονταριών πρέπει να έχει κατά νου τους ανθρώπους που ζουν στενά μαζί τους.