Ποιος φοβάται τον Πολάκη

– Κύριε, κύριε, να το πω εγώ;

Στη θεωρητική περίπτωση ότι είχα απέναντί μου τον Μαντέλα, διευθυντή μας, και το χθεσινό πρωτοσέλιδο των «ΝΕΩΝ» για τον «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη και το «γιατί τον ανέχονται», η απάντηση που θα έδινα είναι μία και μοναδική: γιατί τον φοβούνται!

Τι φοβούνται απ’ αυτόν τον τύπο, γέννημα της κάτω πλατείας Συντάγματος στην εποχή των «αγανακτισμένων» – εκεί ξεκίνησε καριέρα, ιπποκόμος του απίθανου Δ. Καζάκη, του «οικονομολόγου»; Τρία πράγματα:

– Πρώτον, το στόμα του. Αμα σε πιάσει, δεν σε ξεπλένει ούτε ο Αμαζόνιος από τις βρωμιές που θα σου «σούρει». Θα σε τραμπουκίσει μέχρι Δευτέρας Παρουσίας, έτσι που στο τέλος θα πεις, τι ήθελα να ασχοληθώ μαζί του;

– Δεύτερον, ότι θα κάνει κόμμα. Αν τον διαγράψουν δηλαδή, θα πάρει τον κόσμο που τον ακολουθεί και θα δημιουργήσει ένα ακόμη κόμμα στον χώρο που άλλοτε καταλάμβανε ο ΣΥΡΙΖΑ (το έχω ξαναπεί, μόνο στο Facebook έχει 100.000 ακολούθους, άρα μια χαρά «μαγιά» για ένα λαϊκίστικο, τάχα μου αριστερό, καινούργιο κόμμα).

– Τρίτον, ότι ξέρει πράγματα. Ολο αυτό τον καιρό που υποδυόταν τον επικεφαλής του Τομέα Διαφάνειας του ΣΥΡΙΖΑ, μάζευε στοιχεία για όλους. Και για τους πρώην και για τους νυν. Και για τον Τσίπρα και για τον Κασσελάκη. Και για τους ανθρώπους του Τσίπρα, και για τους ανθρώπους του Κασσελάκη. Γιατί είναι πονηρός και δεν θέλει να γίνει έρμαιο κανενός.

Επειδή, λοιπόν, αυτά τα στοιχεία σε συνδυασμό με το «στόμα» που διαθέτει είναι ένα εκρηκτικό μείγμα, σου λένε οι άλλοι, και πρώτος ο πρόεδρος Κασσελάκης, «άσ’ τον τρελό στην τρέλα του και μην τον συνεφέρνεις / τι κρύβει μέσα το μυαλό ενός τρελού δεν ξέρεις» (Μητσιάς Μανώλης, φίλος μου, σε στίχους και μουσική Ακη Πάνου). Ενδεικτικό: ούτε το όνομά του δεν είχαν σε μια νερόβραστη ανακοίνωση που εξέδωσαν το βράδυ της Τρίτης…

Ο άλλος τώρα, επειδή ακριβώς γνωρίζει ότι τον φοβούνται, συμπεριφέρεται σαν ταύρος εν υαλοπωλείω και, κατά τη γνώμη μου, καλά κάνει. Αφού βρίσκει και τα κάνει.

Απεχθής στην κοινωνία

Ψευτονταής και ψευτόμαγκας, βγαλμένος από μια άλλη εποχή (καβουράκι στο κεφάλι, φορεμένο το ένα μανίκι από το σακάκι, μπεγλέρι στο χέρι και παπούτσι μυτερό, σκαρπίνι…), δεν είναι η πρώτη φορά που τα βάζει με γυναίκες. Και το ερώτημα είναι πώς μπορεί να συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, όντας σύζυγος μιας αξιοπρεπούς κυρίας και πατέρας δύο κοριτσιών που είναι φοιτήτριες. Και άντε πες, αυτός, στην τρέλα που κουβαλάει, δεν το καταλαβαίνει. Εκείνες, όμως, γιατί δεν κάνουν κάτι να τον συγκρατήσουν; Πώς είναι δυνατόν να μην του επισημαίνουν ότι υπάρχουν χίλιοι τρόποι να πει αυτά που θέλει να πει κανείς, ακόμη και τα πιο ακραία πράγματα στην πολιτική;

Αν τον αγαπούν, που είμαι βέβαιος ότι τον αγαπούν, γιατί δεν του δίνουν να καταλάβει ότι με τη συμπεριφορά του γίνεται απεχθής στην κοινωνία;

Είναι γυναίκες, και βρίζει γυναίκες. Ας κάνουν τον κόπο να μπουν στα παπούτσια της Συρεγγέλα ή κάποιας από τις τόσες άλλες που έχει υβρίσει ή απειλήσει, και ας διαμορφώσουν δική τους άποψη. Και μετά ας κάνουν ό,τι τις φωτίσει ο Θεός…

Πολλές γυναίκες

Αναφέρθηκα προηγουμένως στη σύζυγο και τις θυγατέρες του «πολλά βαρύ και όχι» Πολάκη και δεν σας είπα το πιο τραγικό. Εκανα μια «επίσκεψη» χθες στην ιστοσελίδα του στο Facebook, αυτή με τους σχεδόν 100.000 ακολούθους. Διάβασα τα σχόλια κάτω από την ανάρτησή του ότι «δεν παίρνει λέξη πίσω» από όσα είπε εις βάρος της Συρεγγέλα. Τα περισσότερα ήταν από γυναίκες. Που τον ΕΠΙΚΡΟΤΟΥΣΑΝ που έβρισε τη γραμματέα της ΝουΔου. Και όχι μόνο τον επικροτούσαν, αλλά του έλεγαν κιόλας ότι «και λίγα τής είπε»!!!

Γυναίκες. Πολλές γυναίκες. Και όχι όλες «ψεκασμένες». Από αυτές που τις καταλαβαίνεις από το ασύντακτο ανορθόγραφο κείμενο. Οχι. Γυναίκες με μόρφωση, με σωστά ελληνικά και ορθογραφημένη τοποθέτηση. Ε-ΠΙ-ΚΡΟ-ΤΟΥ-ΣΑΝ! Εναν υβριστή μιας πολιτικής αντιπάλου του. Αυτά δε που έδωσε εκείνος στη δημοσιότητα χθες, ως μηνύματα στο Χ, το πρώην Twitter, δεν ήταν τίποτε μπροστά στα όσα είναι αναρτημένα στη σελίδα του στο Facebook.

Ανατρίχιασα, αλήθεια. Κυρίως γιατί σκεφτόμουν ότι αυτές οι τερατώδεις συμπεριφορές αναπτύχθηκαν μέσα στον διχασμό που έσπειρε ο ΣΥΡΙΖΑ, τα χρόνια της εξουσίας του και αργότερα στην περίοδο που δεν έκανε τίποτε γιατί πίστευε ότι ο Μητσοτάκης θα πέσει σαν ώριμο φρούτο…

Ξέφυγε εντελώς…

Στο μεταξύ, δεν μας τα λέει καλά ο πρόεδρος Κασσελάκης, καθόλου καλά. Ή τα έχει μπερδέψει τα πράγματα ή πουλάει τρελό παραμύθι για να μασήσει ο λαός του. Προσέξτε ιστορία, την οποία ο ίδιος γνωστοποίησε: μια κυρία της οποίας το σπίτι έβγαινε χθες στον πλειστηριασμό τού ζήτησε να κάνει κάτι για να μην πραγματοποιηθεί η διαδικασία. Ο πρόεδρος ανακοίνωσε χθες τα ακόλουθα, μέσω X, πρώην Twitter (αντιγράφω): «Με τις κατάλληλες ενέργειες του γραφείου μου (!!) καταφέραμε χθες να αναστείλουμε προσωρινά τον πλειστηριασμό, ώστε να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος στην ιδιοκτήτρια για μια οριστική ρύθμιση του χρέους της»!!

Και προς επίρρωσιν της μεγάλης επιτυχίας του ανάρτησε και μια απόφαση. Του Ειρηνοδικείου Κορωπίου. Στην οποία η ειρηνοδίκης αναφέρει ότι κατόπιν αιτήματος της αιτούσας αναστέλλει προσωρινά, και μέχρι την εκδίκαση της κύριας αίτησης, τον πλειστηριασμό. Ποιες είναι λοιπόν «οι κατάλληλες ενέργειες του γραφείου» του προέδρου, ακριβώς; Πίεσε την ειρηνοδίκη να εκδώσει μια απόφαση (περί αναστολής) την οποία δεν επρόκειτο να εκδώσει; «Επεισε» την ειρηνοδίκη Κορωπίου, με κάποιο τρόπο, για να εκδώσει τη συγκεκριμένη απόφαση και, αν ναι, μας περιγράφει με ποιο τρόπο την «έπεισε» το γραφείο του; Τέλος, γιατί χρησιμοποιεί πρώτο πληθυντικό για ένα θέμα που αφορά μία κυρία, οπαδό του έστω, με τη Δικαιοσύνη και με τις τράπεζες ενδεχομένως;

Νομίζω ότι έχει ξεφύγει ο πρόεδρος. Δεν το έχει καθόλου με τη Δικαιοσύνη, μα καθόλου όμως…

Οι εμπρηστές συνεχίζουν

Εχει «μαλλιάσει» η γλώσσα μου, που λένε, να αναφέρω κάθε τόσο ότι σχεδόν το σύνολο των πυρκαγιών που αντιμετωπίζει η χώρα οφείλεται σε εμπρηστικές ενέργειες. Για λόγους που δεν είναι απολύτως ευκρινείς, διάφοροι βλαμμένοι έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να καίνε ό,τι υπάρχει σε πράσινο. Χθες, λογικά, πρέπει να προκλήθηκε η 200ή φωτιά στη Βαρυμπόμπη τα τελευταία τριάντα χρόνια και η 100ή στο Δήλεσι. Είναι απίστευτη η επιμονή τους (των εμπρηστών, εννοώ) και είναι αδιευκρίνιστη η στόχευσή τους. Πάρτε παράδειγμα υπόθεση σύλληψης εμπρηστή στον Πύργο. 73 ετών ο τύπος, πιάστηκε λίγο αφότου είχε βάλει μια φωτιά στην περιοχή, διότι – θεία δίκη – αναποδογύρισε το αυτοκίνητό του, από κακό ελιγμό, την ώρα που διέφευγε. Τώρα εξετάζεται, λέει, αν είναι υπεύθυνος και για μια σειρά άλλων εμπρησμών στην περιοχή. 73 ετών, πιθανόν παππούς, αποφασίζει να γίνει εμπρηστής, γύρευε για ποιους λόγους. Μιλάμε για τρέλα τώρα.

Απειρα χρήματα μας κοστίζει αυτή η ιστορία, καταστρέφεται ο δασικός πλούτος της χώρας, χάνονται περιουσίες, χάνονται ακόμη και ζωές. Εκείνοι όμως, οι εμπρηστές, συνεχίζουν. Απτόητοι, παρά τις βαριές, επαπειλούμενες ποινές αν συλληφθούν. Δεν υπάρχει αυτή η κοινωνία. Αναρωτιέμαι πραγματικά πώς κατάντησε έτσι…