Το δίλημμα των Δημοκρατικών
Αν ο πρόεδρος Μπάιντεν έμενε υποψήφιος, η ήττα θα ήταν βέβαιη για τους Δημοκρατικούς. Αν έδινε το χρίσμα στην αντιπρόεδρο Χάρις, οι Δημοκρατικοί και πάλι θα έχαναν. Το ερώτημα, επομένως, ήταν πώς θα έχαναν καλύτερα οι Δημοκρατικοί, δηλαδή με τις λιγότερες απώλειες. Αυτό ήταν το δίλημμα της γυναίκας, του γιου, της νύφης και της αδελφής του Τζο Μπάιντεν – γιατί ο ίδιος προφανώς δεν έχει πλήρη αντίληψη της κατάστασης και τον ελέγχει το συγγενολόι του. Αυτό ήταν το δίλημμα των Δημοκρατικών και, όπως φαίνεται, επέλεξαν το δεύτερο. Ο Τζο Μπάιντεν ανακοίνωσε μέσω του Χ ότι δεν θα επιδιώξει την επανεκλογή του. Για λεπτομέρειες θα επανέλθει με διάγγελμά του προς το έθνος μέσα στην εβδομάδα. Προς το παρόν, η τάση φαίνεται να είναι υπέρ της υποψηφιότητας της Κάμαλα Χάρις, για τον λόγο ότι αυτό εξασφαλίζει τη χρηματοδότηση της εκστρατείας των Δημοκρατικών, καθώς στην περίπτωση που άλλαζε τελείως η σύνθεση του ψηφοδελτίου (πρόεδρος και αντιπρόεδρος) οι δωρεές θα έπρεπε να επιστραφούν στους χορηγούς.
Δεν λείπουν ωστόσο και αντίθετες απόψεις, διότι η αντιπρόεδρος Χάρις δεν γεννά καμία εμπιστοσύνη και, μέχρι να τη φέρει στο προσκήνιο η ανάγκη, η αντιπρόεδρος εθεωρείτο μια αποτυχία. Είναι πολύ κακή στη διοίκηση και τόσα χρόνια δεν έχει καταφέρει να φτιάξει ένα επιτελείο συνεργατών γύρω της, τσακώνεται με όλους και τους αλλάζει ή φεύγουν. Επίσης, είναι άχαρη και αδέξια όποτε ξεφεύγει από τα τυπικά και ανοίγεται σε προσωπικές αφηγήσεις, με ένα κρύο χιούμορ που κάνει το ακροατήριο να απορεί. Το μόνο πλεονέκτημά της είναι ότι πληροί όλες τις προϋποθέσεις που ορίζει το πνεύμα της ιδεολογίας woke: γυναίκα, με μεικτή καταγωγή (ινδική και αφροαμερικανική) και ωραίο χαμόγελο, παιδί μεταναστών κ.λπ. Μόνο η απελπισία κάνει τους Δημοκρατικούς να συσπειρώνονται γύρω της. Περί τα τέλη της περασμένης εβδομάδας, δημοσιεύματα αμερικανικών ΜΜΕ έφεραν τη Νάνσι Πελόζι να προκρίνει τη λύση της άμεσης παραίτησης του Μπάιντεν από την υποψηφιότητά του μέσα στο Σαββατοκύριακο που πέρασε ώστε αμέσως μετά να ξεκινήσουν προκριματικές για την επιλογή υποψηφίου από την αρχή. Το βέβαιο είναι ότι, καθώς απομένει κάτι παραπάνω από τρεις μήνες μέχρι την κάλπη, ο δρόμος αυτός είναι ίσως ακόμη πιο επικίνδυνος και από την υποψηφιότητα Μπάιντεν.
Οπότε, πάνε εκ των ενόντων, δηλαδή Κάμαλα, όπως ανακοίνωσε ο παραιτηθείς. Και πάλι όμως, δεν θα είναι χωρίς γκρίνια η μετάβαση. Παραδόξως μάλιστα από την αριστερή πτέρυγα του κόμματος, όπου ο Μπέρνι Σάντερς και η Οκάζιο Κορτές διαφωνούσαν και ζητούσαν να παραμείνει υποψήφιος ο Μπάιντεν, παρότι είναι στα μαχαίρια μαζί του εξαιτίας του Μεσανατολικού και της αμερικανικής στήριξης στο Ισραήλ. Μία άλλη εκδοχή, που επίσης συζητείται και γράφεται, είναι να παραιτηθεί τελείως ο Μπάιντεν, να παραιτηθεί δηλαδή και από την προεδρία των ΗΠΑ, ώστε θεσμικά τα προεδρικά καθήκοντα να περάσουν στην Κάμαλα. Τεχνικά, αυτό θα ήταν η ιδεώδης λύση, διότι εξασφαλίζεται κατά το δυνατόν η ομαλότητα της μετάβασης. Είναι όμως πολύ αμφίβολο αν θα μπορούσε να το δεχτεί ο εγωισμός του Μπάιντεν, δηλαδή της γυναίκας, του γιου, της νύφης και της αδελφής του.
Συνεπώς, περιμένουμε το επόμενο επεισόδιο στην πιο συναρπαστική σαπουνόπερα του καλοκαιριού. Εννοείται, βεβαίως, ότι αυτό με το οποίο εμείς σπάμε πλάκα είναι ίσως η πιο κρίσιμη παράμετρος της γεωπολιτικής ισορροπίας στον πλανήτη. Εν τούτοις, αφού εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ώστε να επηρεάσουμε την εξέλιξη της υπόθεσης, ας την απολαύσουμε τουλάχιστον ως διασκεδαστική μυθοπλασία…