Ολοι είναι λίγο χειρότεροι από πέρυσι

Το δικό μου συμπέρασμα μετά την τέταρτη αγωνιστική της Σουπερλίγκας μας είναι ότι αυτή τη στιγμή οι ομάδες που διεκδικούν το πρωτάθλημα (δηλαδή ο ΠΑΟΚ, ο ΠΑΟ, ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ) είναι σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι ήταν πέρυσι την αντίστοιχη χρονική περίοδο. Οταν έγραφα αυτές τις γραμμές δεν είχε αρχίσει το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Βόλο, αλλά η κρίση μου δεν θα άλλαζε για την Ενωση ακόμα κι αν έχει στο μεταξύ κερδίσει την ομάδα του δημάρχου Βόλου με πολλά γκολ. Η ΑΕΚ πέρσι τέτοια εποχή ετοιμαζόταν να πάρει μέρος στο Europa League έχοντας δώσει μάχες στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ με ομάδες όπως η Ντιναμό Ζάγκρεμπ και η Αντβέρπ, ενώ φέτος αποκλείστηκε από τη Νόε από την Αρμενία. Αλλά ας μιλήσουμε για τους άλλους τρεις που είδαμε την Κυριακή το βράδυ.

Αδυναμίες

Ο ΠΑΟΚ και ο Παναθηναϊκός έφεραν 0-0 στην Τούμπα δείχνοντας αδυναμίες στη δημιουργία και στην εκτέλεση. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε πέρυσι το πρωτάθλημα χάρη στην επιθετική του παραγωγικότητα: τον ΠΑΟ στα θριαμβευτικά του play off τον κέρδισε με 4-1. Είναι λάθος να συγκρίνουμε την εμφάνισή του στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς με αυτή που είχε κάνει σε ένα από τα τελευταία του πέρσι: όταν έβαλε τέσσερα γκολ στον ΠΑΟ ήταν μια ομάδα λυμένη κι έτρεχε καθώς βρισκόταν στην τελική ευθεία για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, ενώ την Κυριακή είχε για πρώτη φορά φέτος στο πρωτάθλημα μια αληθινή δυσκολία. Αν ωστόσο κάνω τη σύγκριση είναι γιατί περίμενα να δω ο ομοιογενής ΠΑΟΚ να κάνει πολλά περισσότερα από τον Παναθηναϊκό, τουλάχιστον επιθετικά. Δεν τα είδα. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε καμία σοβαρή τελική προσπάθεια από τους Κωνσταντέλια, Τάισον, Ζίφκοβιτς που άρχισαν το ματς – αν αυτοί δεν απειλήσουν το να περιμένει κανείς πως ο νεοφερμένος κι ακόμα απροσάρμοστος Τσάλοφ θα κρίνει ένα τέτοιο ματς μαρτυρά άγνοια του ποδοσφαίρου. Τις λίγες καλές ευκαιρίες του ΠΑΟΚ τις είχε στο ματς ο Σβαμπ για έναν απλό λόγο: γιατί οι αόρατοι χαφ του ΠΑΟ, ο Μαξίμοβιτς και ο Μπακασέτας, δεν τον ακολουθούσαν. Στο πρώτο σημαντικό ματς της σεζόν φάνηκαν οι απουσίες του Μεϊτέ, του Κουλιεράκη που βοηθούσε πολύ επιθετικά, αλλά και του τραυματία Μπράντον Τόμας. Που κάνει την επίθεση του Ραζβάν Λουτσέσκου να λειτουργεί.

Ιωαννίδης

Αν το ματς έμεινε στο 0-0 είναι γιατί δεν λειτούργησε επιθετικά και ο ΠΑΟ – σε ένα ματς ακόμα. Η ομάδα του Αλόνσο έχει πετύχει όλα κι όλα 3 γκολ στο πρωτάθλημα σε τέσσερα ματς όταν πέρυσι ο ΠΑΟ είχε βάλει τρία στον Βόλο στο πρώτο του ματς στο πρωτάθλημα και συνολικά 14 (!) στις τέσσερις πρώτες αγωνιστικές. Πέρυσι στην τέταρτη αγωνιστική ο ΠΑΟ είχε βάλει πέντε γκολ στο Αγρίνιο στον Παναιτωλικό και φέτος στην Τούμπα δεν έκανε ούτε πέντε σουτ συνολικά στο ματς. Είχε δυο σημαντικές ευκαιρίες (με τον Πελίστρι στο 44′ και τον Ιωαννίδη στο 93΄) αλλά το συνεχές ψάξιμο του Ιωαννίδη με βαθιές μπαλιές δεν ξέρω αν μπορεί να το αποκαλέσει κανείς επιθετικό παιχνίδι. Ο Αλόνσο έδειξε ανακουφισμένος. Ο Λουτσέσκου ήταν μάλλον θυμωμένος.

Σερί

Δεν συνιστά φυσικά επιθετικό παιχνίδι και ο τρόπος που αγωνίστηκε ο Ολυμπιακός προσπαθώντας να κερδίσει τον Παναιτωλικό. Το τελικό 0-0 στο Γ. Καραϊσκάκης είναι στραβοπάτημα σημαντικό, αν σκεφτεί κανείς ότι ο Ολυμπιακός είχε 14 σερί νίκες στην έδρα του με αντίπαλο την ομάδα του Αγρινίου. Οι 75 σέντρες που επιχειρήθηκαν δείχνουν την έλλειψη καθαρού μυαλού: ο Ολυμπιακός νόμιζε πως θα πάρει το ματς απλά βάζοντας την μπάλα στην περιοχή του αντιπάλου του, που αμύνθηκε συντεταγμένα με τις γνωστές δύο ζώνες άμυνάς του. Κι εδώ η σύγκριση με ό,τι είχε κάνει ο Ολυμπιακός στα περσινά του τέσσερα ματς είναι εναντίον της εφετινής του ομάδας: πέρυσι ο Ολυμπιακός είχε δέκα γκολ σε τρία ματς στο Γ. Καραϊσκάκης (με αντιπάλους τον Πανσερραϊκό, τη Λαμία και τον Ατρόμητο) και την τέταρτη αγωνιστική είχε φέρει ισοπαλία με την ΑΕΚ στην «Opap Arena».

Κριτική

Αν στα προηγούμενα τρία παιχνίδια ο Ολυμπιακός ήταν εντυπωσιακός και παραγωγικός, το παιχνίδι με τον Παναιτωλικό θα μπορούσε να θεωρηθεί ασήμαντο στραβοπάτημα – ένα αποτέλεσμα υποτίμησης του αντιπάλου ή και επιπόλαιης προετοιμασίας του ματς, ας μην ξεχνάμε πως υπήρχε και μια διακοπή που στάθηκε αιτία για πολλά και μακρινά ταξίδια πολλών παικτών. Ομως ο Ολυμπιακός δεν έλαμψε επιθετικά ούτε με τον Βόλο, αλλά ούτε και με την Καλλιθέα στο πρώτο του εντός έδρας παιχνίδι. Κι ο πρόεδρός του που βλέπει τι γίνεται θεώρησε σωστό να κάνει κάτι που στον Ολυμπιακό καιρό τώρα δεν υπάρχει, δηλαδή κριτική στους παίκτες για την απόδοσή τους. Ο κ. Μαρινάκης τους υπενθύμισε μάλιστα πως όλα τα ματς είναι δύσκολα: το αν το κατάλαβαν θα το δούμε στο «Βικελίδης» απέναντι στον Αρη την επόμενη αγωνιστική.

Σεζόν

Ο Ολυμπιακός πέρασε ένα καλοκαίρι ευτυχίας και χαράς λόγω της κατάκτησης του Conference League. Ηταν απολύτως λογικό αφού μιλάμε για το πρώτο του διεθνές τρόπαιο. Αλλά αν δεν βρεθεί τρόπος να γίνει κατανοητό ότι η εφετινή σεζόν του είναι ολότελα διαφορετική από την περσινή και ότι απαιτείται ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια από όλους οι εμφανίσεις του δύσκολα θα βελτιωθούν: παίζοντας χωρίς αγωνιστική ένταση, όπως αγωνίστηκε στα τέσσερα πρώτα ματς που έχει δώσει ο Ολυμπιακός στο πρωτάθλημα, θα είναι απολύτως εξαρτημένος από τη ρέντα και τα κέφια των φορ του – αν ο Ελ Κααμπί (κυρίως) δεν σκοράρει, όπως αγωνίζεται ο Ολυμπιακός, δεν θα είναι απλό να το κάνει άλλος. Το καλό για την ομάδα του Μεντιλίμπαρ είναι ότι ο Σέρτζιο Ολιβέιρα που μόλις ήρθε φάνηκε σε καλή κατάσταση. Αλλά δεν μιλάμε για κάποιον σεσημασμένο σκόρερ.

Καλοί

Στα αξιοσημείωτα της αγωνιστικής οι πολύ καλές διαιτησίες. Για τον διαιτητή του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ Βίντσιτς το ντέρμπι της Τούμπας ήταν παιχνιδάκι. Αλλά και οι έλληνες διαιτητές των άλλων αγώνων (που δεν ήταν εύκολοι) δεν τα πήγαν άσχημα: δεν καταγράφεται κανένα λάθος που να έκρινε παιχνίδι. Υποθέτω ότι τους βοήθησε και ο πολύ χαμηλός ρυθμός των παιχνιδιών. Από τα έξι που έγιναν το Σαββατοκύριακο τα τρία τελείωσαν 0-0. Δεν υπάρχει άλλο πρωτάθλημα που να έχει συμβεί κάτι τέτοιο…