DOKUNMA BANA!...
Kadın, anne rahmine düştüğü andan itibaren ikinci sınıf muamelesi görmeye başlar. Çünkü koca, “Ben kız çocuğu istemedim erkek adamın erkek oğlu olur” diye homurdanır karısına. Doğum tebrikleri, gelene gidene tutulan bir kutu lokumla geçiştirilir. Ama erkek doğursaydı, hanımın boynuna beşibiyerdeler takılır, kazanlarca yemekler pişirilip konu komşuya dağıtılır, koçun boynuna vurulan bıçakla, halaylar çekilirdi. Bunların hepsi de âdettendir, ne de olsa.
Eee erkek babası olmak öyle hafife alınacak bir şey değil tabii. 21. Yüzyılda olmamıza rağmen bazıları soyunu devam ettirecek diye hâlâ karısına homurdanırken, kendisini doğuranın da bir kadın olduğunu unutuyor sanırım.
Doğumuna sevinilmeyen kız çocuğu büyür. “Madem dünyaya geldin, hadi bakalım bundan sonra sen hizmet edeceksin bize,” diyerekten önce beline mutfak önlüğü takılır. Sonra da ardı arkası kesilmez isteklerin. “Ayşe, bana çay koy, yanına börek de açsan fena olmaz hani. “Olur, açarım bey”. Feride, bu evin hali ne? Ne işe yarıyorsun sen söylesene. Zehra, bugün pazara yine sen gideceksin, haa unutmadan akşama şöyle bir güzel çilingir sofrası kurmayı da unutma. “Tamam bey merak etme sen”. Pınar, kardeşini uyut. Ananın işi var temizliğe gidecek. Kız Hatice, saat sabahın beşi oldu git tarlayı çapala, ben bugün kahvede arkadaşlarla pişpirik oynayacağım. “Sen keyfine bak bey tarlayı düşünme”. Halime, al şu torbaları sen taşı benim başım ağrıyor. “Ağrı kesici getireyim mi bey?” Yemek nerede kaldı Asiye, pantolonumu ütüledin mi?” “Hemen geliyor bey”. Dışarı adım atarsan bacaklarını kırarım, duydunmu Emine? Perdeleri de kapa, kır dizini otur evde örgünü ör. “Tamam bey sen nasıl istersen” İki çocuk yetmez Kader Hanım, doğur bir tane daha kadın değil misin, sen? Hizmette edeceksin, kaç çocuk istersem onu da vereceksin...” “Olmaz’ Bey iki çocuk neyimize yetmiyor.”
Sakın olmaz deme! Dövülürsün. O da yetmez öldürülürsün. Yetmedi mi, bedenin parçalara ayrılır gömülürsün. Yine mi yetmedi, yakılırsın, küllerin gökyüzüne savrulur sonra da yok olursun. Kadın eştir, yoldaştır ama her şeyden önce anadır, ana adayıdır. Dünyanın en fedakar varlığıyız biz kadınlar. Tokat atmaya değil okşamaya kalksın elleriniz yanağımızı, Saçlarımızı dolamayın parmaklarınıza papatyalardan taçlar yapıp takın. Yüzümüze bakarken, ışıklar saçılsın gözbebeklerinizden kalbimize. Sopa, silah, bıçak değil kır çiçekleri uzatın bize. Gelecek nesillere davranışlarınızla iyi örnek olun. Şiddet eğilimli bireyler yetişmesine mahal vermeyin. Sevin, sadece sevin… Ama öldürmeyin!
( Kadına ve çocuklara yönelik şiddet insanlığa karşı ihanettir)