موسیقی در ایران در طول سده‌های مختلف و با تغییر حکومت‌ها همواره دستخوش تغییر بوده و به عبارت دیگر موسیقی هنری زیرزمینی است که بنابر خوش‌آمد و یا نفی آن از سوی حاکمان تعبیر و تعریف شده و جریان‌های سیاسی در برهه‌های مختلف زمانی در سیاستگذاری‌های این هنر بی تاثیر نبوده است که از مهمترین رخدادهای مربوط به موسیقی مربوط به دوران مشروطه و نهضت ملّی شدن صنعت نفت می‌شود که از عارف قزوینی و کلنل علی‌نقی وزیری تا کورس سرهنگ زاده، دلکش، داریوش رفیعی و دیگران را در برمی گیرد.
