Μικρό αποδεικτικό στοιχείο
Για τον Νάσο Ηλιόπουλο της Νέας Αριστεράς (με σήμα την μπανανόφλουδα), η σύλληψη του Νίκου Ρωμανού για την υπόθεση του διαμερίσματος που ανατινάχτηκε είναι «εξόντωση και εκδίκηση». Υποστηρίζει ότι «δεν μπορεί ένας άνθρωπος να προφυλακίζεται και να καταστρέφεται μια ζωή για ένα τόσο μικρό αποδεικτικό στοιχείο». Το μικρό (sic) αποδεικτικό στοιχείο, το οποίο αναφέρει ο βουλευτής, είναι το δακτυλικό αποτύπωμα του συλληφθέντος που βρέθηκε σε σακούλα που περιείχε ένα όπλο.
Αυτό που είτε δεν θέλει είτε πράγματι δεν καταλαβαίνει ο κ. Ηλιόπουλος είναι ότι η απόδειξη δεν είναι θέμα ποσότητας ή μεγέθους. Δεν είναι απαραίτητο να υπάρχουν δέκα αποτυπώματα, ένα και μόνο αρκεί, υπό προϋποθέσεις. Πάντως, δεν είναι τελείως κακή η ιδέα να θεσπιστεί ένα σύστημα που θα συσχετίζει τον αριθμό των απαιτούμενων αποτυπωμάτων με το είδος του εγκλήματος. Κάτι σαν τιμοκατάλογος, δηλαδή, τόσα αποτυπώματα για τον φόνο, τόσα για τη ληστεία κ.ο.κ. Ας το έχουν υπόψη όταν θα αναθεωρήσουν ξανά τον Ποινικό Κώδικα στη «δεύτερη φορά Αριστερά». Χρειάζεται βέβαια λίγη υπομονή μέχρι να τους δοθεί ξανά η ευκαιρία. Λογικά, πάντως, θα συμβεί και αυτό κάποια στιγμή πριν από τη Δευτέρα Παρουσία. Κατά τα λοιπά, όμως, ο κ. Ηλιόπουλος δεν έχει άδικο. Πράγματι, ο κ. Ρωμανός είναι ένα θαυμάσιο παιδί, ένας λαμπρός επιστήμων και ποτέ δεν έχει απασχολήσει τις αστυνομικές Αρχές…
Επειδή πάντως διαπιστώνω ότι η Νέα Αριστερά καταβάλλει μια φιλότιμη προσπάθεια να την προσέξουμε και να προσελκύσει ψηφοφόρους, όπως π.χ. με την υπεράσπιση του Ν. Ρωμανού από τον Ν. Ηλιόπουλο, θα μπορούσα να συμβάλω (αφιλοκερδώς, όπως πάντα) με ορισμένες ιδέες μου προς αυτή την κατεύθυνση. Θα μπορούσαν, λ.χ., να ζητήσουν να κηδευτεί δημοσία δαπάνη ο τρομοκράτης που εξαερώθηκε και να δοθεί σύνταξη αναπηρίας στη φίλη του που τραυματίστηκε. Γιατί όχι κιόλας να δοθεί το όνομά του στο τμήμα της οδού Αρκαδίας όπου έγινε η έκρηξη. Βέβαια, οι άνθρωποι που ξεσπιτώθηκαν εξαιτίας της εγκληματικής βλακείας των τρομοκρατών θα έχουν κάποιες αντιρρήσεις. Θα ξεπεραστούν, όμως, αν τους στείλουν τον κ. Ηλιόπουλο αυτοπροσώπως να τους εξηγήσει…
ΝΟΣΤΟΣ
Απορούσα τι τους έκανε τόσο χαρούμενους και την απάντηση τη βρήκα στην τελευταία δημοσκόπηση (Interview). Μολονότι η μέτρηση έγινε πριν από την εκλογή του Σωκράτη Φάμελλου, το ποσοστό στο οποίο καταγράφει τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μόλις 4,3%. Επιστρέφουν, δηλαδή, στο γνώριμο περιβάλλον τους, αφήνουν τα διψήφια ποσοστά και επιστρέφουν στην ελευθερία του 4%, στη ζώνη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, όπου σου επιτρέπεται να λες ό,τι σου κατέβει. Να λοιπόν γιατί είναι τόσο χαρούμενοι. Με μια λέξη, νόστος.
ΠΟΙΟΣ ΜΙΛΑΕΙ…
Δεν χρειάστηκε να διαβάσω τις λεπτομέρειες, ο τίτλος ήταν αρκετός: «Γιώργος Παπανδρέου: Η κυβέρνηση μπορεί να οδηγήσει ξανά τη χώρα σε οικονομικές περιπέτειες». Ποιος μας προειδοποιεί; Ο άνθρωπος ο οποίος ως πρωθυπουργός χρειάστηκε σχεδόν έναν χρόνο για να καταλάβει ότι η Ελλάδα είχε χρεοκοπήσει. Ο άνθρωπος που επισκεπτόταν τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος για την κατάσταση της οικονομίας έφευγε χωρίς να έχει καταλάβει τίποτα και ο συνοδός του τηλεφωνούσε μετά στον διοικητή και τον παρακαλούσε να τα ξαναπεί στον πρόεδρο γιατί δεν είχε καταλάβει! Αυτός ο άνθρωπος θα μας προειδοποιήσει για τους κινδύνους στην οικονομία; Με ποιο κύρος; Αν η προειδοποίηση ερχόταν από τον Κώστα Καραμανλή τον Ακάματο, θα τη δεχόμουν, γιατί αυτός ξέρει και καταλαβαίνει. Ο Ακάματος χρεοκόπησε τη χώρα, θυμίζω, κατάφερε όμως να το κρύψει και να πασάρει τη βόμβα στα χέρια του αγαθού Παπανδρέου. Συνεπώς, τίνος η γνώμη έχει αξία και τίνος είναι περιττή;
ΑΡΙΘΜΟΙ
Παρακολουθώ την καχυποψία με την οποία μερίδα του Τύπου και των ειδικών αντιμετωπίζουν την ψηφοφορία στον ΣΥΡΙΖΑ, ιδίως ως προς τους αριθμούς που ανακοινώθηκαν. Εν μέρει τους δικαιολογώ, γιατί πώς να εμπιστευτείς ανθρώπους οι οποίοι πιστεύουν ότι τον Κασσελάκη τούς τον φύτεψε η ΝΔ; Ανθρωποι που πιστεύουν τέτοιες βλακείες μπορούν να μετρήσουν σωστά; Για εμένα, πάντα υπάρχει ένα περιθώριο αμφιβολίας στους αριθμούς που ανακοινώνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως με τους αριθμούς των νεκρών που ανακοινώνει η Χαμάς. Αφού οι ίδιοι τους βάζουν να σκοτώνονται (επειδή έτσι αντιλαμβάνονται το συμφέρον τους), γιατί μετά να μη φουσκώνουν τους αριθμούς; Ομοίως και στον ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο νομίζετε ότι υπολογίζουν τους ψηφοφόρους τους; Το απέδειξαν με τον τρόπο που άλλαξαν ηγεσία…