Ενα… σκονάκι, για το πώς το τρέξιμο θα μπορούσε να σας βοηθήσει να βρείτε τη μοναδική σας αγάπη
Είναι ευρέως αποδεκτό το γεγονός ότι το τρέξιμο με παρέα είναι καλό για τις συναναστροφές, την ασφάλεια και τη σωματική και ψυχική μας ευεξία – αλλά τώρα φαίνεται ότι είναι πρόσφορο έδαφος για ρομαντικού τύπου γνωριμίες.
Το βασικό θέμα: Τρέξιμο.
Από πότε γίνεται: Οι άνθρωποι το κάνουν από τότε που υπήρχαν θηρία που έπρεπε να κυνηγήσουν και θηρία από τα οποία έπρεπε να ξεφύγουν.
Τώρα, όμως, έχει να κάνει λιγότερο με άγρια θηρία, έτσι δεν είναι; Μην το ‘χετε και σίγουρο, αν κρίνει κανείς από τα σκυλιά-θηρία που κυκλοφορούν λυτά σε πάρκα και χωράφια κατά καιρούς. Αλλά όντως, οι άνθρωποι τείνουν να τρέχουν για διαφορετικούς λόγους στις μέρες μας.
Κάνει καλό, έχω ακούσει. Ναι. Τα οφέλη για την υγεία είναι καλά τεκμηριωμένα – μπορεί να βελτιώσει την καρδιαγγειακή σας κατάσταση, να μειώσει την αρτηριακή σας πίεση, να βελτιώσει τα επίπεδα χοληστερόλης, την αντοχή των οστών και των μυών και να βοηθήσει στη διαχείριση του βάρους.
Και την ψυχική μου υγεία, επίσης, σωστά; Σωστά. Το τρέξιμο μπορεί να κάνει καλό στη διάθεσή σας, να μειώσει το στρες και το άγχος και να βοηθήσει στην κατάθλιψη. Ισως δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η εφαρμογή παρακολούθησης προπονήσεων Strava, που χρησιμοποιείται από τους περισσότερους δρομείς, έχει αυξήσει τη βάση χρηστών της κατά 80 εκατομμύρια μέσα σε πέντε χρόνια.
Το ξέρω, αλλά μου είναι τόσο δύσκολο να σηκωθώ από τον καναπέ και να ξεκινήσω. Κι αν σας λέγαμε ότι το τρέξιμο είναι ένας καλός τρόπος για να βρεθείτε σε μια σχέση;
Τι, δηλαδή την εύρεση ερωτικού συντρόφου; Υπάρχουν ειδικές εφαρμογές γι’ αυτό, το κάνω από τον καναπέ μου. Τότε βγείτε έξω, γραφτείτε σε έναν σύλλογο, γνωρίστε μια κοινότητα πραγματικών ανθρώπων με παρόμοιες ανησυχίες, ίσως βρείτε κάποιον ξεχωριστό.
Από τον καναπέ στο… κρεβάτι; Λοιπόν, ναι, γιατί όχι! Αλλά με τουλάχιστον ένα πενταράκι χιλιόμετρα ενδιάμεσα. Το τρέξιμο είναι το νέο Hinge, Tinder, Grindr, όποιο κι αν είναι το app γνωριμιών στο οποίο ξημεροβραδιάζεστε.
Ποιος το λέει αυτό; Λέει ο Τιμ Νάβιν-Τζόουνς, ο ιδρυτής του συλλόγου London City Runners. Ο ίδιος δήλωσε στο CNN ότι έχουν γίνει τουλάχιστον 20 γάμοι μεταξύ ζευγαριών που γνωρίστηκαν σε αυτόν τον σύλλογο. Ο δημοσιογράφος του CNN σε μια από τις συναντήσεις των δρομέων της ομάδας ανέφερε ότι στο τέλος του τρεξίματος «μια θάλασσα από τηλέφωνα αναδύθηκε για να ανταλλάξουν αριθμούς».
Ισως απλά θέλουν να γίνουν φίλοι. Ε, ωραία, και; Το θέμα είναι η επικοινωνία και το τρέξιμο με άλλους ανθρώπους.
Η όχι και τόση μοναξιά του δρομέα ό,τι να ‘ναι αποστάσεων; Αυτό ακριβώς. Αν και πλέον έχει να κάνει και με την ασφάλεια. Μια έρευνα του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ φέτος διαπίστωσε ότι το 68% των 498 γυναικών που συμμετείχαν στη μελέτη είχαν βιώσει πειράγματα και εν δυνάμει επικίνδυνες συμπεριφορές από αγνώστους κατά τη διάρκεια κάποιου τρεξίματός τους.
Εντάξει, λοιπόν, θα τρέξω με άλλους ανθρώπους για συντροφικότητα, για ασφάλεια – και ενδεχομένως για κάτι περισσότερο. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι είμαι πολύ «σωματειακός» τύπος. Δεν υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχουν αγώνες, άλλοι μικροί, άλλοι μεγαλύτεροι, για κάθε γούστο σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο. Ενας λαμπρός τρόπος να παραμείνετε σε φόρμα και να γνωρίσετε ανθρώπους. Στην εφημερίδα «Metro» η Κέλι και ο Μάικ αφηγούνται πώς άρχισαν να πηγαίνουν σε τοπικά πενταράκια απλά για να κρατηθούν σε φόρμα μετά τα 40 τους και κατέληξαν παντρεμένοι, ενώ η 43χρονη Μινρίτ διηγήθηκε πως άρχισε να τρέχει την περίοδο της καραντίνας αναζητώντας… γαμπρό! Οπως η ίδια παραδέχτηκε βέβαια αργότερα, δεν στέριωσε με κάποιον, όμως ανακάλυψε ένα άλλο είδος αγάπης. Ισως ένα καλύτερο είδος.
Τι είδους αγάπη είναι αυτή; Η αγάπη για το… τρέξιμο!
Τι να πεις: «Ας ξεκινήσουμε με ένα δεκαράκι, ε; Και μετά ίσως να συνεχίσουμε για πάντα!».
Τι να μην πεις: «Προχώρα, φύγε…».
—
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύτηκε στη διαχρονική στήλη της εφημερίδας «The Guardian» «Pass Notes» – στα ελληνικά θα αποδίδαμε το όνομά της ως «Σκονάκια». Περιγράφεται ως «μια σύντομη κουβεντούλα που έχει σχεδιαστεί για να λέει στους αναγνώστες, συχνά με πολύ χιούμορ, τα βασικά που χρειάζονται να ξέρουν για ένα θέμα για το οποίο δεν είναι υποχρεωμένοι να είναι ειδήμονες».