Με ποια διλήμματα μπορεί να πάμε σε κάλπες
Οταν γίνουν εθνικές εκλογές, προφανώς αυτές θα τεθούν με τελείως διαφορετικά διλήμματα από αυτά τα οποία διαπερνούν το πολιτικό σύστημα σήμερα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα θέσει ζήτημα σταθερότητας της χώρας. Φάνηκε και στην τελική ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη για την έγκριση του προϋπολογισμού για το 2025.
Το πόσο θα πείσει θα εξαρτηθεί και από τον βαθμό οικοδόμησης εναλλακτικού πόλου. Σοβαρού, θεσμικού πόλου, αλλά και συγκρουσιακού, αφού δεν νοείται μόνο συναίνεση στο πολιτικό σκηνικό. Κάτι όμως το οποίο μας διαφεύγει συχνά είναι πως μπορεί να έχουμε εθνικές εκλογές με γεωπολιτικό διακύβευμα και όχι στενά ή μονομερώς εσωτερικής κατανάλωσης.
Εξάλλου οι κυβερνώντες μπορούν άνετα τον όρο «σταθερότητα» να τον εναλλάσσουν είτε μιλούν για τα οικονομικά της χώρας είτε για τις διεθνείς της συμμαχίες. Για παράδειγμα, η περαιτέρω εμβάθυνση των σχέσεών μας με χώρες όπως το Ισραήλ αλλά και η στρατηγική του ΝΑΤΟ μπορεί να αποδειχθούν ένα βασικό σημείο πάνω στο οποίο θα οικοδομηθεί η αντιπαράθεση για τις επόμενες κάλπες σε ένα ολοένα και πιο πυκνά ρευστό τοπίο με πολέμους, αναθεωρήσεις συνόρων, απροκάλυπτες επεμβάσεις, διαμελισμό και διαμόρφωση κρατών σε χώρες-παρίες (Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν και ελπίζουμε όχι και η Συρία).
Τώρα μπορεί κάτι τέτοιο να μη φαίνεται έντονα, όμως για φανταστείτε μια γενικευμένη εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε πόλεμο με τη Ρωσία ή έναν οριστικό πόλεμο του Ισραήλ με το Ιράν. Στην πρώτη περίπτωση η Ελλάδα ως μέλος του ΝΑΤΟ και με τις αποφάσεις Μητσοτάκη θα είναι οργανικό μέρος της εμπλοκής και άμεσα και έμμεσα λόγω Αλεξανδρούπολης ή Σούδας. Σκεφτείτε δε κάτι τέτοιο να εξελιχθεί σε περίοδο που εδώ θα είμαστε προ των πυλών για εθνικές κάλπες.
Σε τέτοιες δε περιπτώσεις συνήθως υποχωρούν εντάσεις εσωτερικού τύπου – για την ακρίβεια ή άλλα θέματα – και ο κόσμος αναδιπλώνεται φοβικά ή και αμυντικά γύρω από τους κυβερνώντες και τις επιλογές τους. Ενα τέτοιο σενάριο μετατρέπει τον προϋπολογισμό σε πολεμικό και μεταβάλλει τα επιχειρήματα των πολιτικών δυνάμεων. Με το παραπάνω σκεπτικό η στήλη θέλει απλώς να υπενθυμίσει πως αυτό που σήμερα ισχύει δεν σημαίνει πως θα ισχύει και αύριο. Και πως ακόμη και η πενθήμερη αντιπαράθεση για τον προϋπολογισμό εντός Βουλής, που τέλειωσε το βράδυ της Κυριακής, μπορεί να φαντάζει απόλυτα μακρινή σε λίγο καιρό.
Το ίδιο βέβαια ισχύει και για τη δυναμική των πολιτικών κομμάτων. Κανείς δεν προεξοφλεί πως η σημερινή ηγεμονία της κυβέρνησης θα είναι παντοτινή. Μπορεί ακόμη κι ένα δευτερεύον θέμα να επιδράσει βαθιά στο εκλογικό σώμα, θετικά ή αρνητικά. Ας μην είμαστε απόλυτοι στις εκτιμήσεις μας.