باید با کنارگذاشتنِ ناسیونالیسمِ قومی انحصاری و دست‌کشیدن از فردگراییِ شایسته‌سالارِ لیبرال، هم اقتصاد نولیبرال و هم سیاست‌های گوناگون ارج‌شناسی را که اخیرا حامی این اقتصاد بوده‌اند، ترک کنیم. فقط با پیونددادنِ سیاستِ توزیعیِ پایدارِ تساویگرا با سیاستِ ارج‌شناسانه‌ای از اساس فراگیر و حساس به طبقه، می‌توان جبهه‌ای ضدهژمونیک ایجاد کرد که بتواند ما را از بحران کنونی به سوی جهانی بهتر هدایت کند.
