Соңғы аялдама
Тоқсаныншы жылдардың басы болса керек. Тоғызыншы классты бітірген Медет досымның өзінен кейінгі қарындасы Алматыдағы Мед училищеге түскен жыл. Бір орысы жоқ қазақы ауылда өскен қаршадай қызға, қаланың тілін меңгеруде оңай болмапты.
Сабаққа нағашымның үйінен қатынаймын. Алғашқыда автобуспен нағашымның өзі апарып жүріп, жол көрсетті. Үймен сабақтың арасы он аялдама. Әр аялдама мен үшін детский травма, шатасып қалмау керек. Бір аялдаманы жіберіп алсаң болды Алматыдан өмір бақи табылмайтындай көрінесің. Әке шешеңнің көк жәшіктен; “ЖДИ МЕНЯ” көріп жылап отырғаны көз алдыңа елестейді. Таңертең училищеге қатынайтын жалғыз автобусқа мінудің өзі бір машақат, жан алысып, жан берісесің. Бір концервіге, екі килкидің шпротын салғандай боп барасың....