Πολιτικοί με ομπρέλα
Καλό είναι να αφήνουμε τα σκληρά νομικά σε εκείνους που τα έχουν σπουδάσει και, ορθότερα, σε ορισμένους από αυτούς. Εγώ που δεν έχω ιδέα από τέτοια πράγματα, πάντα περιμένω την άποψη του Ευάγγελου Βενιζέλου, είτε πρόκειται για διατάραξη κοινής ησυχίας, είτε για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Συνεπώς δεν γνωρίζω αν ευσταθεί νομικά η πρόταση του ΠΑΣΟΚ που αποδίδει κακουργηματικές ευθύνες στον Κώστα Αχ. Καραμανλή, ούτε, φυσικά, η θέση της κυβέρνησης που διακρίνει μόνο διοικητικές ευθύνες. Ομως γνωρίζω μετά απόλυτης βεβαιότητας ότι αυτή η υπόθεση δεν θα δοκιμάσει μόνο τη σχέση της κυβέρνησης με την κοινωνία, αλλά τη συνολική αποδοχή του πολιτικού συστήματος από την κοινή γνώμη.
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Το πλειοψηφικό κομμάτι της κοινωνίας έχει πειστεί ότι ο κ. Καραμανλής επιβαρύνεται με σοβαρές ποινικές ευθύνες, ειδικά όταν οι υφιστάμενοί του έχουν φορτωθεί με κακουργήματα στην πλάτη. Οι πολίτες είναι εύλογο να απορήσουν: πώς γίνεται να υφίστανται τη βάσανο οι υφιστάμενοι, αλλά ο πολιτικός προϊστάμενος να δέχεται μόνο λίγη σκόνη πάνω στο κοστούμι του; Πρόκειται για μία πολύ δύσκολη συνθήκη. Διότι ακόμα και αν ο νομικός ισχυρισμός της κυβέρνησης ευσταθεί, αυτό μικρή σημασία θα έχει για τα αντανακλαστικά και το θυμικό του κοινωνικού ακροατηρίου.
Το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν αντιλαμβάνεται λεπτές νομικές διακρίσεις και πολύπλοκους όρους. Και, εκτός των άλλων, διατηρεί μία παγιωμένη αντίληψη για την προστασία που απολαμβάνουν οι πολιτικοί έναντι της απόδοσης ποινικών ευθυνών. Συνεπώς, ακόμα και αν δεχθούμε ότι η κυβέρνηση έχει τα νομικά επιχειρήματα με το μέρος της και ο Κώστας Καραμανλής δεν αντιμετωπίσει κακουργηματικές κατηγορίες, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να απευθυνθεί στους πολίτες και να τους πείσει για την ορθότητα της θέσης της. Ο μέσος πολίτης το είδε να συμβαίνει στο Μάτι. Και ενδέχεται να το δει και στα Τέμπη. Οι πολιτικοί να στέκονται στην ποινική μπόρα κρατώντας ομπρέλα. Ξέρετε τι εντύπωση δημιουργεί όλο αυτό, σωστά; Ο δείκτης εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς θα πέσει τόσο χαμηλά, ώστε θα τον πατάει ο κάθε λαϊκιστής που θα κάνει εμπόριο οργής.
Η ΟΛΜΕ δεν θέλει την αγορά
Αύριο προβλέπεται να πραγματοποιηθούν σε δεκάδες σχολεία οι διεθνείς εξετάσεις της PISA. Οι εξετάσεις μάς επιτρέπουν να βγάλουμε συμπεράσματα για το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται τα παιδιά. Παραδοσιακά, τα αποτελέσματα των ελληνικών σχολείων είναι απογοητευτικά, ακόμα και στην κατανόηση κειμένου. Και προφανώς αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ΟΛΜΕ κήρυξε στάση εργασίας. Λογικό. Οταν τα παιδιά βουλιάζουν, το βαρίδι είναι οι εκπαιδευτικοί. Η ΟΛΜΕ επικαλείται, μεταξύ άλλων, το επίπεδο των υποδομών, λες και η κατανόηση κειμένου έχει σχέση με αυτό. Ομως από τη σχετική ανακοίνωση κρατάω την καταγγελία για το σχολείο που «εξυπηρετεί τις ανάγκες της αγοράς». Σωστό και αυτό. Τι να την κάνουμε την αγορά; Θα βγάλουμε ακαδημαϊκούς ανέργους που θα ενταχθούν στην ιδιόμορφη ελληνική ομάδα των «αδιόριστων εκπαιδευτικών».
Μα, θα πάνε στους καθολικούς;
Ο Τραμπ υποστηρίζει την ιδέα του νέου Πάπα για διεξαγωγή ειρηνευτικών συνομιλιών στο Βατικανό, προκειμένου να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ναι, θα ήταν μία λαμπρή εξέλιξη για όλους. Ο Πάπας Λέων θα ξεκινούσε τη διακονία του με μία θεόσταλτη διπλωματική επιτυχία που το Βατικανό έχει να δει εδώ και αιώνες. Ο Τραμπ θα έπαιρνε πόζες ανάμεσα στον Πάπα και στον Θεό. Ενδεχομένως το εκκλησιαστικό όργανο του Αγίου Πέτρου να έπαιζε κάποιες νότες από το YMCA. Ετσι και συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρόκειται για μία μεγαλειώδη εκκλησιαστική φάρσα που σκάρωσε η Ιστορία. Δύο ορθόδοξα έθνη πολεμούν μεταξύ τους και πηγαίνουν να λύσουν τις διαφορές τους στο Βατικανό, υπό τις ευλογίες του Πάπα. Αν ήμουν ο Οικουμενικός Πατριάρχης θα έκανα μία γκριμάτσα ικανή να αποτυπωθεί σε meme. Και αν ήμουν ηγούμενος σε μεγάλη μονή του Αγίου Ορους θα οργάνωνα μία σύναξη και θα τους έλεγα ότι ήρθε η ώρα για τη ρελάνς με το Μεσανατολικό.