بعضی از افرادی که نمایندگی انگلیس را در ایران بر عهده داشتند چنان جنبه ای از لیاقت و کاردانی از خود نشان دادند که بنظر من بسیار جالب بود، زیرا احساس می‌کنم بطور کلی استثنائی یا تصادفی نبوده است. این کیفیت روشنفکری با یک روحیه تحقیق و عادت به یادگیری و اتکاء به نفس و قدرت‌بیان نشان داده می شود. احتمال می‌رود سیاست انگلیس و مجریان اداری آن از لحاظ روشنفکری در سطح بالاتری از ما امریکائیان باشند و بنابراین انگلیسیهای باهوش بخصوص آنهایی که دارای ذوق ادبی و فرهنگی هستند بیش از امریکائیان همان سطح می‌توانند به خدمات دیپلوماتیک راه یابند.
