سیرجان؛ ایستگاه اجباری کارگرانی که «نان» ندارند!

این گزارش روایت زندگی کارگرانی است که از سیستان و بلوچستان تا سیرجان، برای یافتن کار از خانه دور شده‌اند؛ مردانی که در نبود فرصت شغلی، با بیکاری، دستمزدهای ناچیز و بی‌پناهی روزمره دست‌به‌گریبان‌اند و هر روز بهای سنگین این مهاجرت اجباری را می‌پردازند.

به گزارش ایلنا، اینجا جنوب شرق ایران است؛ سرزمینی غنی که مردمانش در مسیر جاده‌ها از فقر می‌گریزند. این روایت از سیرجان نیست، از راه‌هایی طولانی‌ست که کارگرانِ مجبور به بقا با پای برهنه، اما با کوله‌باری از امیدهای شکسته، پیموده‌اند. این صدای درد نسلی است که «کار» را جستجو می‌کند، اما جز «انتظار» و «بی‌خانمانی» چیزی نمی‌یابد. 

فصل اول: جوانی بر باد رفته در انتظار کار