500+, czyli radość z protezy

Rządowe programy, na czele z 500+ i mieszkanie+ wyzwoliły na salonach III RP, a jeszcze bardziej wśród aspirujących do nich „słoików”, falę tak intensywnej pogardy dla gorzej ustawionych, że trudno tego publicystycznie nie skonsumować. W ludziach, którym nigdy by w mózgu nie błysnęła tak świętokradcza myśl, jak, na przykład, powiedzieć o Jacku Kuroniu, że rozdając te swoje legendarne już kuroniówki i polewając zupki bezrobotnym rozleniwiał ich, demotywował do szukania pracy i na dodatek psuł interes barom mlecznym – PiS obudził swym rozdawnictwem megakorwinistów z turbodoładowaniem. Nie dawać hołocie żadnych pieniędzy, bo przepije! Nie ułatwiać zdobycia mieszkań, bo je zamieni w meliny! W ogóle – zasiłki (trudno orzec, tylko te pisowskie, czy jednak wszystkie w ogóle) i pomoc mieszkaniowa uwłaczają elementarnej sprawiedliwości, bo krzywdzą tych, którzy sami uczciwie zarabiają i którzy wzięli na mieszkanie kredyt i go spłacają!