Μη λησμονάτε τον τόπο μου…
Ως θεματοφύλακες μιας ιστορικής και θρησκευτικής παράδοσης πέντε και πλέον αιώνων στην περιοχή των δυτικών ακτών της Ορεινής Ζακύνθου, πασχίσαμε και πετύχαμε να διαφυλάξουμε τα όσια και τα ιερά των προγόνων μας, με κάθε κόστος και θυσία. Αιώνες αποικιοκρατικής κατοχής και «προστασίας», πολέμων, φυσικών καταστροφών και δυστυχίας, δεν στάθηκαν, σε καμία περίπτωση, ικανοί να αναστείλουν το πατριωτικό φρόνημα και την πίστη των ντόπιων, απέναντι σε κάθε επιβουλή, νουθεσία ή εξαγορά.
Παρά ταύτα, ένεκα των πολιτισμικών και ηθικών υστερήσεων καθώς και των αναγκών κάποιων ελαχίστων, ο τόπος μας παραδόθηκε το 2014, στη διεφθαρμένη και εξευτελιστική τυραννία, στην άξεστη βαρβαρότητα και ύβρη, μιας αγοραίας «εκπολιτιστικής» προσβολής. Στην Εποχή των Παραμυθιών, ο σκοταδισμός των Φώτων της Ανάπτυξης και η λατρεία της Αριστείας του Χρήματος, προσέφεραν στους φτωχούς αγρότες και άγρυπνους φρουρούς των θρησκευτικών μνημείων των ορεινών κοινοτήτων μας, μια σειρά πρωτοφανών «εργαστηριακών διλημμάτων» και εξαναγκασμών: «Ανήθικες πράξεις για έναν υποτιθέμενο καλό σκοπό»!
Οσο κι αν αυτό μοιάζει με σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, η αλήθεια είναι ότι μέσα σε μια νύχτα, η μισή Ζάκυνθος πουλήθηκε σε μια ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ λιβανέζων μεσιτών και μαζί της πουλήθηκαν οι ναοί και τα μοναστήρια μας, δρόμοι, λαγκάδια, ρέματα, παραλίες (Ναυάγιο, Πόρτο Βρώμη κ.ά.), οικίες, δάση, μα κυρίως, οι περιουσίες, το βιος και το αίμα, και ακόμη η ψυχή διακοσίων φτωχών χωρικών.
Η τοπική Εκκλησία, από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε και πάλεψε μαζί με όλους αυτούς τους ανθρώπους, απέναντι σε μύθους, χαλίφηδες και νομάδες πραματευτές, ωθώντας την ελληνική δικαιοσύνη να ξεσκεπάσει την αποικιακή απάτη και το μεγαλύτερο, ίσως, πολιτικό και οικονομικό σκάνδαλο στα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Επτά ολόκληρα χρόνια μετά (2014-2021), αναμένουμε καρτερικά τη δικαίωση από το ελληνικό κράτος, τον προασπιστή του δημοσίου συμφέροντος και της οδύνης των αδυνάτων, παλεύοντας με Σκιές… που γυρίζουν σαν παρακατιανές, πάνω από το πολυβασανισμένο και ανυπεράσπιστο σώμα της ζακυνθινής γης. Εγκλημα χωρίς τιμωρία!
Κοντολογίς, και στην κορύφωση αυτού του πολυετούς αγώνα επιβίωσης, πάει καιρός πολύς, όπου κατέστη σαφές το γεγονός, ότι η ελληνική ουτοπία έπαψε να κυνηγά του ενόχους και επέλεξε να εκδικηθεί τα θύματα, μοιράζοντας σαν τον Ερνάν Κορτές καθρεφτάκια στους ιθαγενείς και στοιβάζοντας τις λαίμαργες διδαχές και ληστρικές διαθέσεις παράκτιων ΑΝΩΝΥΜΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ, υπό το «φωτοστέφανο» του «οικονομικού ρεαλισμού» και της «διαχειριστικής σοβαρότητας» μιας ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ… δημοσίου συμφέροντος (ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ «ΝΑΥΑΓΙΟ ΖΑΚΥΝΘΟΥ Α.Ε.»).
Μπροστά, λοιπόν, σε αυτή τη νέα καταστροφική μετάλλαξη της έννοιας «δημόσια περιουσία», όχι ως προστασία του κοινού, αλλά ως μορφή περίφραξης, και υφαρπαγής, ως εμπορευματοποίηση, κατάληψη και «σιωπηλή κλοπή», ως ένα πρωτοφανές κοινωνικό και οικολογικό έγκλημα, ζητώ από όλους τους Ελληνες να σταθούν αλληλέγγυοι στον τίμιο, όσο και άνισο, αγώνα και τη θυσία μας, ως πράξη ευθύνης, δημοκρατική παρακαταθήκη και κληρονομιά της ανθρωπότητας.
Μη λησμονάτε τον τόπο μου…