Δεν γίνεται
Aνα. Την πρώτη φορά που τη χτύπησε ο άντρας της, φοβήθηκε ότι τα κόκκαλα στο πρόσωπό της είχαν σπάσει. Υστερα, εκείνος άρχισε να τη χτυπάει τακτικά, με διάφορα προσχήματα, συνήθως όταν επέστρεφε μεθυσμένος από το μπαρ. Για τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες, εκείνη προσπάθησε να γλιτώσει, πήγαινε στο αστυνομικό τμήμα, ζητούσε διαζύγιο. Κατάφερε να το πάρει το 1996. Τον επόμενο χρόνο βγήκε στην τηλεόραση και μίλησε για την κακοποίησή της, ελπίζοντας ότι θα ενθάρρυνε κι άλλες γυναίκες να μιλήσουν. Δεκατρείς ημέρες αργότερα, ο άντρας της τη χτύπησε, την έδεσε σε μια καρέκλα, την έλουσε με βενζίνη και την έκαψε ζωντανή. Το όνομά της έγινε σύμβολο του αγώνα των Ισπανίδων κατά της ενδοοικογενειακής βίας: Ανα Οράντες.
Κατερίνα. «Μια γειτόνισσα μου είχε πει ότι μια φορά άκουσε κραυγές, αλλά δεν μπορούσε να ορκιστεί ότι προέρχονταν από το διαμέρισμα της Κατερίνα. Ο κόσμος κραυγάζει για διάφορους λόγους. Εχω έναν γείτονα, που όταν παίζει η ομάδα του φωνάζει τόσο δυνατά που τρίζουν οι τοίχοι. Ο γιος ενός άλλου γείτονα ουρλιάζει καμιά φορά σαν να τον σφάζουν, αλλά παίζει απλώς με το Playstation. Κι ύστερα, δεν είναι δα και τόσο περίεργο, όταν υπάρχει άντρας στο σπίτι γίνονται τσακωμοί. Μπορεί να σπάσει και κανένα πιάτο. Τέλος πάντων, την Κατερίνα τη βλέπαμε στον δρόμο όλο και αραιότερα. Μια μέρα, ήταν Ιούλιος κι έκανε τρομερή ζέστη, την είδα να κυκλοφορεί φορώντας ένα βαρύ μπουφάν και μάλλινη φούστα. Ηταν προφανές ότι της είχε συμβεί κάτι. Ισως να είχε πέσει. Ισως να είχε χτυπήσει σε καμιά ντουλάπα. Ή σε κανένα βαρύ χέρι. Αλλά τι μπορούσαμε να κάνουμε; Τι ξέραμε εμείς; Μήπως μας μιλούσε;» (από ένα άρθρο της σικελής συγγραφέα Στεφάνια Αουτσι, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο πλαίσιο εκστρατείας του ιταλικού Τύπου για την ευαισθητοποίηση κατά των γυναικοκτονιών).
Μια 28χρονη γυναίκα στους Αγίους Αναργύρους. Πήγε στο αστυνομικό τμήμα, κατήγγειλε ότι ο πρώην σύντροφός της κυκλοφορούσε τις προηγούμενες ημέρες στη γειτονιά της και ζήτησε περιπολικό για να την πάει σπίτι της. Απ’ ό,τι φαίνεται, της είπαν να καλέσει την Αμεση Δράση από τον δρόμο. Ενώ το έκανε, την κυνήγησε ο τύπος και τη μαχαίρωσε θανάσιμα. Είναι το πέμπτο θύμα γυναικοκτονίας φέτος στην Ελλάδα.
Εφαρμόζονται πρωτόκολλα, λέει σε ανακοίνωσή του το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ. Επιπλέον – προσθέτει –, τα θύματα έχουν από πέρυσι πρόσβαση σε Panic Button. Μα κι αυτή η κοπέλα γιατί ήταν τόσο απρόσεκτη; Δεν μπορούσε μετά την πρώτη, έστω τη δεύτερη, μαχαιριά να αναζητήσει το τηλέφωνό της και να πατήσει το κουμπί; Ολα πια η αστυνομία θα τα κάνει;
Δεν γίνονται αυτά. Δεν γίνεται να ζητάει μια γυναίκα προστασία και την επόμενη στιγμή να δολοφονείται. Δεν γίνεται να χάνονται ζωές εξαιτίας ενός μείγματος ανευθυνότητας, ανικανότητας και αδιαφορίας. Απλώς δεν γίνεται.