Επιβάτης
Ηταν 23 Ιουλίου 2018, έξι χρόνια πριν. Φυσούσε. Και ο άνεμος έφερε τη φωτιά, που είχε αρπάξει λίγο νωρίτερα, στο Μάτι, τον παραθεριστικό οικισμό του Δήμου Μαραθώνος. Ολα έγιναν λάθος και, πολύ γρήγορα, υπήρξαν 104 νεκροί, πολλοί τραυματίες με σοβαρά εγκαύματα, οδύνη – και η αίσθηση ενός αποτυχημένου κράτους.
Ηταν μια φοβερή νύχτα. Οι πυροσβέστες ανακάλυπταν πτώματα. Αλλά λίγα μέτρα πιο κάτω, κάποιοι θαλασσοπνίγονταν. Προσπάθησαν να διαφύγουν από τη θάλασσα αλλά, και εκεί, παρέμειναν αβοήθητοι, κολυμπώντας ώρες στο σκοτάδι. Αιγύπτιοι ψαράδες βγήκαν μέσα στη νύχτα και περισυνέλεγαν ανθρώπους στη θάλασσα. Το κράτος συνέχισε να απουσιάζει.
Ωστόσο, πριν από τα μεσάνυχτα εμφανίστηκε live σε μια σύσκεψη (και στην τηλεόραση) ο τότε πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας. Σύννους και περίφροντις, έπαιξε τον ρόλο ενός επιτελικού που έδινε εντολές να πετάξουν τα αεροπλάνα με το πρώτο φως της αυγής. Ηταν μια παράσταση, ένα σόου, Κύριος οίδε με ποιους στόχους.
Η παράσταση εκείνη έκοψε εισιτήρια μόνο για ένα βράδυ. Την επομένη, όταν οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα ανακοίνωναν τους μακάβριους αριθμούς, απλώς εξηγήθηκε ως μια απόπειρα χειραγώγησης που απέτυχε.
Λίγο αργότερα, στον απόηχο του σοκ και της κατακραυγής, ο Τσίπρας επισκέφτηκε την περιοχή που είχε πληγεί. Η επικοινωνιακή διαχείριση κάθε προβλήματος ήταν πάγια τακτική του. Και τότε, όμως, ο αυθόρμητος χαρακτήρας του κατατρόπωσε την εικόνα, αφού είπε σε μια από τις συνομιλήτριές του η περιουσία της οποίας είχε καταστραφεί την ιστορική φράση: «Και να ‘παιρνες δύο χιλιάδες ευρώ θα τα σπατάλαγες».
Λίγες μέρες μετά, μια άλλη εικόνα, που διέρρευσε, του Τσίπρα πάνω στο κότερο μιας πλούσιας, κατέστρεψε εντελώς το προφίλ του τεθλιμμένου αριστερού ηγέτη. Και τον απέδωσε γυμνό ως αυτό που ήταν. Ενα πρόσωπο που απλώς απολάμβανε την εξουσία, αδιαφορώντας απολύτως για τη διακυβέρνηση.
Ενας επιβάτης της εξουσίας. Που και μετά την εκλογική ήττα του 2019, συνέχισε να πολιτεύεται παράλογα. Αδυνατώντας να δει με θετικό μάτι έστω τη βελτίωση πρακτικών του κράτους, απόδειξη ότι κάποιοι πήραν ένα μάθημα. Επέκρινε, π.χ., το 112, τον τηλεφωνικό αριθμό κλήσης έκτακτης ανάγκης, με τον οποίο η Πολιτική Προστασία ειδοποιεί πολίτες σε κίνδυνο να απομακρυνθούν.
Και, το χειρότερο, επιχείρησε να συμψηφίσει το Μάτι με το τρομερό δυστύχημα των Τεμπών. Η απάντηση των ψηφοφόρων ήταν ιδιαίτερα τιμωρητική. Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές τού έδωσαν να καταλάβει ότι δεν δικαιούται, αυτός, να παριστάνει τον τεθλιμμένο. Και συνετρίβη.
Διαβάζοντας το χθεσινό κείμενο του Αλέξη Τσίπρα για τη Μεταπολίτευση, παρότι σήμερα το παίζει πιο Ευρωπαίος κι από το ΚΚΕ εσωτερικού, το βλέπεις ότι ακόμα τίποτα δεν έχει καταλάβει απ’ ό,τι έχει συμβεί. Είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο συνεχίζει να το παίζει όχι αυτός που είναι αλλά ένας άλλος.