Αύγουστος
Τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου και οι παραθεριστές αφήνουν τα ίχνη των διακοπών τους στο Instagram. Reels, stories, threads, ακολουθίες φωτογραφιών με ή χωρίς ειδικά εφέ και φίλτρα, κινούμενες ή ακίνητες λήψεις με στιγμιότυπα από αυτό που είδαν και τους συγκίνησε σε κάποιο μέρος. Κλισέ με μοβ δειλινά, φεγγάρια, αντικατοπτρισμοί του ήλιου πάνω στο κύμα, λευκά σοκάκια, λεπτομέρειες από ένα τραπέζι κάτω από κληματαριά, πολλές γάτες, πολλά παιδιά να πλατσουρίζουν, κάποιο κεραμικό αντικείμενο, σύκα γινωμένα και κόκκινες ψίχες καρπουζιού… Eίχαν όλες οι εικόνες την αύρα της μελαγχολίας που φέρνει ο αποχαιρετισμός. Μία τρυφερή βραδύτητα που μαζεύει τα συναισθήματα και τα στρογγυλεύει, ώστε να έχουν οι άνθρωποι να θυμούνται τους άλλους ανθρώπους που συνάντησαν στις διακοπές τους. Λένε οι φωτογραφίες του Αυγούστου κάποια αλήθεια από αυτό που συλλογικά ζήσαμε;
Στο Autoritratto nello studio ο ιταλός φιλόσοφος Τζόρτζιο Αγκάμπεν επιχειρεί να αυτοβιογραφηθεί μιλώντας αποκλειστικά για τους ανθρώπους που γνώρισε στη ζωή του με αφορμή φωτογραφίες, χειρόγραφα, αντικείμενα, βιβλία που βρίσκονται στο γραφείο του και τα οποία τον συνδέουν μαζί τους. Το πραγματικό ερώτημα είναι μάλλον «τι μένει;» γράφει ο Αγκάμπεν. «Τι απομένει από όλες τις ημέρες και τα χρόνια που ζήσαμε όπως μπορούσαμε, δηλαδή ζήσαμε σύμφωνα με μια αναγκαιότητα της οποίας τον νόμο δεν μπορούμε ακόμη και τώρα να αποκρυπτογραφήσουμε, αλλά ταυτόχρονα ζήσαμε όπως συνέβη, δηλαδή κατά τύχη;».
Η απάντηση είναι ότι αυτό που απομένει, αν μένει, είναι «αυτό που είναι κανείς, αυτό που ήταν: η ανάμνηση ότι υπήρξε “ωραίος”, όπως θα έλεγε ο Πλωτίνος, και η ικανότητα να την κρατάμε ζωντανή ακόμη και τώρα. Ο έρωτας παραμένει, αν τον ένιωθε κανείς, ο ενθουσιασμός για ευγενείς πράξεις, για τα ίχνη ευγένειας και ανδρείας που βρίσκονται στη σκουριά της ζωής. Αυτό που μένει, αν μένει, είναι η ικανότητα να κρατήσει κανείς ότι αυτό που ήταν καλό ήταν καλό, αυτό που ήταν κακό ήταν κακό… Αυτό που απομένει είναι αυτό που ήταν, αυτό που αξίζει να συνεχιστεί και να έχει διάρκεια, αυτό παραμένει».