ΠΑΣΟΚ: Κωδικός «αμφίπλευρη διεύρυνση»
Το παραπολιτικό «ζουμί» στην παρουσία του Νίκου Ανδρουλάκη στην παρουσίαση του βιβλίου του Βασίλη Ασημακόπουλου «Πρώτη φορά Αριστερά» ήταν η κοινή εμφάνιση στο πάνελ με τη Νίνα Κασιμάτη.
Στην ομιλία του, όμως, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ περιέγραψε ακριβώς τον λόγο που επενδύει στη στρατηγική της αμφίπλευρης διεύρυνσης: μίλησε για δύο τάσεις, μια κυβερνητική και μια αριστερή-σοσιαλιστική, που συνυπάρχουν ενωτικά μέσα στο ΠΑΣΟΚ «γιατί και οι δύο θέλουν να μετασχηματίσουν τη χώρα».
Μίλησε για τις βασικές πολιτικές τάσεις που εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ, από το προοδευτικό Κέντρο έως την προοδευτική Αριστερά, που ενώθηκαν κάτω από την ίδια πολιτική στέγη.
Αυτός ο στόχος εμφανίζεται ξανά για το ΠΑΣΟΚ,
με τη στρατηγική της Χαριλάου Τρικούπη να έχει σε πρώτο πλάνο την αυτόνομη πορεία και να επιδιώκει να απευθυνθεί στα στρώματα που έχουν απογοητευτεί από την κυβέρνηση της ΝΔ ή διαπιστώνουν πως η κυβερνητική περιγραφή της καθημερινότητάς τους είναι πολύ διαφορετική από αυτή που βιώνουν.
Η αντιπολιτευτική λογική της Χαριλάου Τρικούπη είναι κατά κύριο λόγο προγραμματική, με στόχο να προτείνει συγκεκριμένες και κοστολογημένες εναλλακτικές σε κάθε «όχι» που λέει στην κυβέρνηση – για να αποδείξει τη διάθεσή του, το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε εκ νέου τροπολογία για την ένταξη των επαγγελματιών υγείας στα βαρέα και ανθυγιεινά, βάζοντας μέσα μόνο τους νοσηλευτές και το ΕΚΑΒ, δηλαδή τις δύο κατηγορίες για τις οποίες η κυβέρνηση φάνηκε δεκτική.
Με το «χτίσιμο» και της κομματικής οργάνωσης
τους επόμενους μήνες, στόχος είναι το ΠΑΣΟΚ να μπορέσει να παρουσιάσει ένα ισχυρό, παραγωγικό μοντέλο, με κυβερνητική προοπτική, το οποίο θα έχει απήχηση στη μεσαία τάξη – στην οποία κυριαρχούσε τα προηγούμενα χρόνια η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Καθόλου τυχαία, στο ΠΑΣΟΚ επικεντρώνονται σε ζητήματα καθημερινότητας, όπως η οικονομία, η ακρίβεια και τα εργασιακά, αλλά και θέματα που η κυβέρνηση δεν έχει αντιμετωπίσει, όπως η στεγαστική κρίση – για την οποία αναμένονται πρωτοβουλίες το επόμενο διάστημα, ίσως και την εβδομάδα που έρχεται.
Περιγράφοντας μια μεταρρυθμιστική, προοδευτική εναλλακτική για τη διακυβέρνηση της χώρας.
Η απεύθυνση στον χώρο του Κέντρου έχει αυτά τα χαρακτηριστικά, μαζί με πρόσωπα που έχουν εκσυγχρονιστικές αναφορές: το βάρος πέφτει και σε μέλη του νέου Πολιτικού Κέντρου, όπως η επικεφαλής του πολιτικού σχεδιασμού Αννα Διαμαντοπούλου και ο πρώην υπουργός Οικονομικών Νίκος Χριστοδουλάκης, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα υπάρξει και επανενεργοποίηση προσώπων. Σε αυτό το πλαίσιο, ακούγεται πως ο Σταύρος Μπένος, επικεφαλής της επιτροπής για την ανασυγκρότηση της βόρειας Εύβοιας, θα αναλάβει ρόλο στη σύνταξη του προγράμματος.
Η φυγή από τον ΣΥΡΙΖΑ
Ο κατακερματισμός στα αριστερά του πολιτικού φάσματος σχεδόν αυτονόητα φέρνει στην επιφάνεια τη διαχείριση του κύματος φυγής από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών δείχνουν πως η άνοδος που καταγράφεται στο ΠΑΣΟΚ, ανεξαρτήτως του ρυθμού της, οφείλεται κυρίως στις εισροές που έχει από τον ΣΥΡΙΖΑ – αυτό είναι ακόμα πιο φανερό στην Αττική, όπου ανά περιοχές η αλλαγή σκυτάλης είναι τόσο εμφανής που προσαρμόζει προς τα πάνω συνολικά το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ στην περιφέρεια που διαχρονικά αποτελεί τη «μαύρη τρύπα» του.
Επιβεβαιώνοντας, υπό μια έννοια, την κοινή δεξαμενή των δύο κομμάτων.
Στην πράξη, αυτό το ακροατήριο δεν έρχεται μόνο του, αλλά «πακέτο» με τη φημολογία για μετακινήσεις στελεχών σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.
Ο Ανδρουλάκης ωστόσο έχει δηλώσει σε όλους τους τόνους πως το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να κάνει αυτό που έπαθε – δεν θα «μεταγράψει», δηλαδή, κάποιον πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ απευθείας.
Αντιθέτως, ο δρόμος είναι μακρύς για όποιον θελήσει να τον ακολουθήσει και βασίζεται στις πολιτικές συγκλίσεις σε βάθος χρόνου. «Αυτά που έκαναν κάποιοι πριν από μερικά χρόνια και σήμερα τα καταδικάζουν, δεν πρόκειται να τα κάνω.
Δεν έμαθα ποτέ να λειτουργώ στο παρασκήνιο.
Οποιος θέλει, πολιτικά, ας έρθει να συζητήσουμε, να βρούμε πεδία συγκλίσεων», ανέφερε την περασμένη εβδομάδα, σχολιάζοντας πως στόχος δεν είναι «να ξαναβολευτούν κάποιοι υποψήφιοι υπουργοί ή βουλευτές».
Το 2025, στο προγραμματικό συνέδριο της άνοιξης, τα πρόσωπα που θα βρεθούν εκεί θα δώσουν μια πρώτη εικόνα για το ποιοι έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν – «δεν λειτουργώ στο παρασκήνιο. Θα γίνουν πολιτικές διαδικασίες στο προσκήνιο, πολιτικά συνέδρια.
Οποιος πολίτης θέλει, ό,τι ρόλο και αν έχει, μπορεί να έρθει και να συνεισφέρει με την παρουσία του. Αλλά παζάρια εξουσίας από εμένα δεν θα δείτε».
Το προσκλητήριο, που προεκλογικά ο Ανδρουλάκης έλεγε ότι αφορά τις «υγιείς προοδευτικές δυνάμεις», δεν περιλαμβάνει στελέχη που πλήγωσαν το ΠΑΣΟΚ στα δύσκολα χρόνια. Επιβεβαιώνοντας πως δεν θα επιστρέψουν σε καμία περίπτωση, για παράδειγμα, πρώην υπουργοί της παράταξης που αργότερα καταφέρθηκαν εναντίον της.
Ενας εξ αυτών που έχει ήδη δείξει διάθεση να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο, που πρώτη ακολούθησε η Κωνσταντίνα Αδάμου, πρώην βουλευτής του ΜέΡΑ25, και βρέθηκε στα εθνικά ψηφοδέλτια δύο χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίησή της, φαίνεται ότι είναι ο Πέτρος Παππάς, ενώ υπάρχουν άλλοι δύο εντός της δεξαμενής των ανεξάρτητων που προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, που προσεγγίζουν πιο προσεκτικά το Κίνημα Δημοκρατίας του Στέφανου Κασσελάκη και θα μπορούσαν δυνητικά να κάνουν το ίδιο.
Τις αποφάσεις της για το επόμενο βήμα φαίνεται πως ζυγίζει και η Αθηνά Λινού, που δεν βιάζεται, ωστόσο περιγράφει το ΠΑΣΟΚ ως ένα κόμμα «που εκφράζει πολύ καλή πολιτική» με «πολύ σοβαρούς ανθρώπους».
Η διεύρυνση όμως δεν αφορά τα πρόσωπα αλλά και την πολιτική προσέγγιση στο ακροατήριο του ευρύτερου Κέντρου και της Κεντροαριστεράς.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, ο Ανδρουλάκης, με τον αέρα που έχει πια από τις δημοσκοπήσεις που εμφανίζουν το ΠΑΣΟΚ ως βασικό προοδευτικό πόλο, δηλώνει ανοιχτός στις συνεργασίες σε επίπεδο κοινοβουλευτικό, με κοινές πρωτοβουλίες όποτε αυτό κρίνεται απαραίτητο – τηρώντας ωστόσο τη στρατηγική της αυτόνομης πορείας χωρίς αποκλίσεις.
Με αυτόν τον τρόπο αναδεικνύει και τον συγκολλητικό ρόλο που είχε παραδοσιακά το ΠΑΣΟΚ μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων, κερδίζοντας έτσι και αυτούς τους πολίτες που είναι υπέρ των συνεργασιών.