Το «νούμερο 1 πρόβλημα»

Μπορεί η κυβέρνηση να μη συμμετέχει, επισήμως, στην ονοματολογία για την Προεδρία της Δημοκρατίας, ωστόσο, όποιον και να ρωτήσεις, από υπουργό μέχρι γενικό γραμματέα υπουργείου, και κάτι… περίοικους του Μεγάρου Μαξίμου, θα σου πει ότι αυτή την περίοδο είναι «το νούμερο 1 πρόβλημα που απασχολεί» τον Κυριάκο. Διότι – εξηγούν – «υπάρχουν πολλές παράμετροι στην εξίσωση» και πρέπει να συνυπολογιστούν όλες για να υπάρξει «η καλύτερη λύση εντός και εκτός παράταξης».

Στο πλαίσιο αυτό, έπειτα από μια διεξοδική συζήτηση που είχα με έναν εκ των φερομένων ως υποψηφίων για το προεδρικό αξίωμα, έλαβα την ακόλουθη απάντηση, την οποία και παραθέτω ως έχει:

«Ανεξάρτητα από το αν ενδιαφέρομαι ή όχι εγώ, και αφού σου τονίσω ότι ουδείς, και πολύ περισσότερο ο πρόεδρος, μου έχει κάνει την παραμικρή νύξη επί του θέματος, νομίζω ότι δεν θα ξεφύγει από τον κανόνα που έχει ακολουθηθεί από όλους τα τελευταία 30 χρόνια. Να προέρχεται δηλαδή ο Προέδρος της Δημοκρατίας από την παράταξη που δεν βρίσκεται στην εξουσία. Νομίζω λοιπόν ότι το πρόσωπο που θα προτείνει θα προέρχεται από την Κεντροαριστερά. Εγώ θα ήμουν, επαναλαμβάνω, χωρίς να μου έχει ειπωθεί κάτι, μία ασφαλής, μία ήπια επιλογή, η οποία θα είχε μεν έναν συμβολισμό στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, αλλά όχι κάτι πέραν αυτού».

Ομολογώ ότι επαίνεσα τον άνδρα για την καθαρότητα της σκέψης του, παρά το γεγονός ότι αυτή σηματοδοτεί και το ουσιαστικό τέλος των προσδοκιών του.

Οι επιλογές είναι πολλές

Και επειδή ρωτώντας πας στην Πόλη, άρχισα να ψάχνομαι εδώ κι εκεί για το ποια προσωπικότητα θα μπορούσε να προέρχεται από την Κεντροαριστερά και η οποία προσωπικότητα, πλην των άλλων, να δημιουργεί ασφυκτικό pressing στο ΠΑΣΟΚ κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως σε κάποια από «τα κομμάτια και θρύψαλα» του ΣΥΡΙΖΑ.

Φαντάζεστε την έκπληξή μου όταν αντί για μία προσωπικότητα έπεσα πάνω σε τρεις – τέσσερις;!!

Τις απαριθμώ και τις αφήνω εδώ, έτσι για να υπάρχουν. Εχουμε και λέμε:

n Η Λίνα Μενδώνη! Μάλιστα, η προερχόμενη από το ΠΑΣΟΚ Λίνα Μενδώνη, η οποία θεωρείται ίσως μέσα στην πρώτη τριάδα των πιο επιτυχημένων υπουργών της κυβέρνησης και συγκεντρώνει όλα – μα όλα όμως – τα (πολιτικά) χαρακτηριστικά που θα ήθελε να προσδώσει με την επιλογή της ο Κυριάκος.

n Η Μαρία Δαμανάκη, επίσης με πολιτικά χαρακτηριστικά ανάλογα της κυρίας Μενδώνη και με ένα επιπλέον: ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να βρει πολλές δικαιολογίες για να μην ψηφίσει μια πρώην αρχηγό της παράταξης. Οπως και το ΠΑΣΟΚ βέβαια, στο οποίο η Μαρία εξακολουθεί να ανήκει.

n Η γνωστή ιστορικός Μαρία Ευθυμίου, που προέρχεται από την Κεντροαριστερά και έχει γίνει πανελληνίως γνωστή για τον εκλαϊκευμένο τρόπο με τον οποίο διδάσκει, όχι μόνο στις ακαδημαϊκές αίθουσες, αλλά και εκτός αυτών, την ελληνική ιστορία.

n Και τέλος η νυν πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Με όση συζήτηση έχει προηγηθεί και με τόση ονοματολογία, αυτή και αν δεν θα ήταν Η έκπληξη του προέδρου Κυριάκου! Επιπλέον, η ανανέωση της θητείας της κυρίας Σακελλαροπούλου τον απαλλάσσει και από την υποχρέωση, αν δεν την επέλεγε, να εξηγήσει το «γιατί» – τι συγκεκριμένα της καταλογίζει κατά την άσκηση των καθηκόντων της. Και γιατί μία άλλη επιλογή θα ήταν καλύτερη…

Συμπερασματικά: είναι πολλές οι επιλογές, ας ελπίσουμε ότι θα καταλήξει (ο Κυριάκος) στην καλύτερη…

Μωροφιλοδοξίες

Εκείνος είναι βουλευτής περιφέρειας κοντινής στην Αττική. Εκείνη είναι βουλευτής σε περιφερειακή ενότητα που ανήκει στην Αττική. Τους ένωσαν η μωροφιλοδοξία, η εμπάθεια, η κακότητα, η αλαζονεία και η εχθροπάθεια κατά του Νίκου Ανδρουλάκη, στην προ των ευρωεκλογών περίοδο. Το βράδυ των ευρωεκλογών, ξεκίνησαν από διαφορετική αφετηρία, αλλά συναντήθηκαν στον δρόμο για την αποκαθήλωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ. Διαπρύσιοι κατήγοροι του Ανδρουλάκη, παρότι πολλαπλώς ευεργετηθέντες από τον ίδιο, έχασαν κατά κράτος στις εκλογές (όπως και όλοι όσοι στοιχήθηκαν πίσω τους). Μονίμως αλληθωρίζοντες, κι αυτός και αυτή, προς τη Δεξιά, μαγεμένοι τρόπον τινά από τον Κυριάκο, ασφυκτιούν μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά πριν την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια (όπως όλα δείχνουν) προς τη Δεξιά, έχουν συντονίσει το βήμα τους, με στόχο να ανακόψουν την πορεία προς τα πάνω του Κινήματος. Εκείνος προβάλλει ενστάσεις – και τις διατυπώνει και εγγράφως!!! – για πτυχές της οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ. Εκείνη δεν είναι ικανοποιημένη με το «χαρτοφυλάκιο» που της ανέθεσε ο Ανδρουλάκης – ήθελε κάτι πιο αρμόζον και… αρμονικό με την τεράστια πολιτική οντότητα που εκπροσωπεί και τη μωροφιλοδοξία που τη διακατέχει!..

Και οι δύο, σύμπτωμα των καιρών…

Το ΠΑΣΟΚ έρχεται

Η ουσία είναι ότι δεν έχουν καταλάβει πως οι καιροί έχουν αλλάξει και πως το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ούτε στο 2023, ούτε στο 2015, ούτε καν στις παραμονές των ευρωεκλογών του 2024. Ετσι ώστε να μπορούν να επιβάλλουν όρους, όπως, ας πούμε, ποιος θα είναι υποψήφιος απέναντί τους στις εκλογές και ποιος όχι. Αυτά έχουν τελειώσει, για την ακρίβεια τελείωσαν στις 13 Οκτωβρίου του 2024 με την επανεκλογή Ανδρουλάκη. Στις εκλογές, όποτε και αν πραγματοποιηθούν αυτές, ούτε υποψήφιο να κόψουν από τα ψηφοδέλτια θα μπορούν, ούτε πριμοδοτήσεις να εκβιάσουν θα έχουν περιθώριο. Το ΠΑΣΟΚ έρχεται, αυτό είναι φανερό, και η πορεία αυτή δεν εμποδίζεται ούτε ανακόπτεται, ό,τι και να κάνουν εκείνος κι εκείνη. Ερχεται, και έχει τις πόρτες ανοιχτές. Οχι μόνο για τον κόσμο του, που επαναπατρίζεται, αλλά και για όσους αλληθωρίζουν προς τη Δεξιά και αναζητούν έναν εύσχημο τρόπο για να αποστατήσουν. Οπως οι συγκεκριμένοι δύο…

Βαθιά νυχτωμένοι

Με όλο τον… σεβασμό, μόνο μία συμβουλή έχω να δώσω σε κάτι τύπους σαν εκείνον κι εκείνη: αν νομίζουν ότι ο Κυριάκος θα τους περιμένει με ανοιχτές αγκάλες για να τους ανταμείψει για τις υπηρεσίες που του προσφέρουν ήδη εντός ΠΑΣΟΚ, είναι μακριά νυχτωμένοι. Δεν τον ξέρουν, και δεν πρόκειται και να τον μάθουν ποτέ. Επίσης, είναι φρόνιμο να ρίξουν προηγουμένως μια ματιά στην ανθρωπογεωγραφία των περιφερειών στις οποίες σήμερα εκλέγονται με το ΠΑΣΟΚ. Να δουν ποιους θα έχουν να ανταγωνιστούν, προκειμένου να εξασφαλίσουν και πάλι μια θεσούλα στο Κοινοβούλιο. Κι αφού μετρήσουν προσεκτικά τα δεδομένα, έπειτα ας λάβουν τις αποφάσεις τους. Σύντομα μόνο, γιατί θα τις λάβει ο Ανδρουλάκης και τότε θα είναι πιο άγριο το πράγμα…

Βιβλίο για τον διχασμό

Το βιβλίο που θα εισηγηθώ για σήμερα φέρει τον τίτλο «Γιατί μου έκρυβες την αλήθεια;», είναι της Νίτσας Λουλέ, κόρης του ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ Κώστα Λουλέ, και πρόκειται για μια σπουδή πάνω στις καταστροφικές συνέπειες του διχασμού, της διαχρονικής ασθένειας που ταλανίζει επί αιώνες τον Ελληνισμό. Δεν είναι ένα αισιόδοξο βιβλίο αυτό που παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό η Νίτσα Λουλέ. Δεν περιγράφει χαρούμενες στιγμές, ούτε καλλιεργεί ευφορία στον αναγνώστη. Αποπνέει πόνο, απογοήτευση, οργή, θυμό, σκληρότητα, όλα εκείνα τα συναισθήματα που κατακλύζουν τον άνθρωπο κάθε φορά που νιώθει ότι αδικείται. Πολύ περισσότερο όταν αυτός που τον αδικεί είναι το κράτος, κι ακόμη περισσότερο ένα κράτος νικητών. Η συγγραφέας «φιλοξενεί» τις αφηγήσεις δέκα παιδιών εξόριστων κομμουνιστών και μέσα από τις αφηγήσεις αυτές επιχειρεί μια αναδρομή στα χρόνια του Εμφυλίου και της

δεκαετίας του ’50 για να φωτίσει μια ειδική κατηγορία παράπλευρων συνεπειών του αδελφοκτόνου πολέμου. Οι δέκα «πρωταγωνιστές» του βιβλίου είναι παιδιά των ηττημένων του Εμφυλίου, που βιώνουν για πολλά χρόνια τις τρομερές συνέπειες ενός πολέμου στον οποίο δεν συμμετείχαν, ούτε τον αποφάσισαν τα ίδια, υπέστησαν όμως τις τραγικές του επιπτώσεις. Το «Γιατί μου έκρυβες την αλήθεια;» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πεδίο.