Το αληθινό δράμα πίσω από την ιστορία τρόμου του Φρανκενστάιν
Το τέρας του Φρανκενστάιν, δεν γεννήθηκε πραγματικά από έναν κεραυνό, αλλά γεννήθηκε μέσα στο μυαλό της Μαίρη Σέλλεϋ κατά τη διάρκεια μιας θλιβερής ημέρας διακοπών σε μια βουνοπλαγιά πάνω από τη Γενεύη.
Η έμπνευση ήρθε καθώς τα σύννεφα ηφαιστειακής τέφρας μπλόκαραν απροσδόκητα τον ήλιο εκείνο το καλοκαίρι του 1816 και η ίδια και οι φίλοι της, μεταξύ των οποίων ήταν και οι τα γνωστά ως «κακά παιδιά» ποιητές Λόρδος Βύρωνας και Πέρσι Μπάισι Σέλλεϋ, διαγωνίζονταν στο να διηγηθούν τρομακτικές ιστορίες.
Φρανκενστάιν: Μια συλλογή ρίχνει φως στο μυστήριο αιώνων
Όμως μια νέα συλλογή προσωπικών ημερολογιακών σημειώσεων της νεαρής συγγραφέως, που θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο, παρέχει ισχυρές αποδείξεις ότι, αν και η παραμονή στις Άλπεις καθόρισε τη ζοφερή ατμόσφαιρα του μυθιστορήματός της, η φαντασία της πυροδοτήθηκε από κάτι πολύ πιο προσωπικό από ότι νομίζουμε.
Τα ημερολόγια, οι επιστολές και τα διηγήματα της Σέλλεϋ από αυτή την περίοδο, που δημοσιεύονται για πρώτη φορά μαζί, αποκαλύπτουν ότι η σκοτεινή σκιά που πλανάται πάνω από την πλοκή του Φρανκενστάιν είναι η μυστηριώδης αυτοκτονία της μεγαλύτερης ετεροθαλούς αδελφής της, της Φάνι Ίμλεϊ.
Μια ποιήτρια και μελετήτρια της Σέλλεϋ, η Φιόνα Σάμπσον, η οποία έγραψε την εισαγωγή στη νέα συλλογή που κυκλοφορεί από την Manderley Press, είναι πεπεισμένη ότι πίσω από αυτόν τον θλιβερό θάνατο κρύβεται ένα ντροπιαστικό μυστικό της οικογένειας το οποίο έδωσε πνοή στο μυθιστόρημα.
Η τραγωδία τους βρήκε γρήγορα, και όχι μόνο μία φορά
Πρώτα, τον Νοέμβριο, η 21χρονη εγκαταλελειμμένη σύζυγος του Πέρσι, η Χάριετ, αυτοκτόνησε, πνιγμένη στη λίμνη Serpentine του Λονδίνου. Στη συνέχεια, η αδελφή της Φάνι, το πρώτο παιδί της επιφανούς μητέρας της, Μαίρη Γουόλστονκραφτ, από τον Αμερικανό διπλωμάτη Γκίλμπερτ Ίμλεϊ, αυτοκτόνησε επίσης, προφανώς ανεξήγητα, σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στο Σουόνσι.
Η Σάμπσον βρήκε την πρωτότυπη ειδησεογραφική αναφορά για την ανακάλυψη του ανώνυμου πτώματος στις αρχειοθετημένες σελίδες της εφημερίδας Cambrian Times όταν ερευνούσε τη βιογραφία της του 2018, In Search of Mary Shelley.
Μεταξύ των ενδείξεων για την ταυτότητα του πτώματος ήταν τα μονογραφημένα εσώρουχα της αείμνηστης μητέρας τους, Γουόλστονκραφτ, και ένα μεταξωτό μαντήλι ενός κυρίου. Για την Σάμπσον, ωστόσο, το βασικό ερώτημα είναι γιατί ο Ίμλεϊ είχε ταξιδέψει στο Σουόνσι μέσω του Μπαθ, αντί απευθείας από το Λονδίνο.
«Η στάση της άμαξας ήταν δίπλα στο Abbey Churchyard, όπου ζούσαν η Σέλλεϋ και η αδελφή της. Αλλά την ημέρα που έφτασε στο Μπαθ το ημερολόγιο της Μαίρης δημιουργεί ένα άλλοθι», δήλωσε η Σάμπσον.
«Όταν αποκωδικοποιείς το ημερολόγιό της, το οποίο σαφώς γράφτηκε για δημόσια κατανάλωση λόγω της δικής της λογοτεχνικής φιλοδοξίας και της φήμης της μητέρας της, λέει συγκεκριμένα ότι εκείνη και ο Πέρσι πήγαν μια βόλτα στο South Parade για ένα μάθημα ζωγραφικής, κάτι που συνήθως δεν αναφέρει ποτέ».
«Όταν γεννήθηκε η Φάνι η Γουόλστονκραφτ έγραψε ένα καταπληκτικό κομμάτι για το πόσο φοβισμένη ένιωθε όταν κοίταζε το μωρό της. Ήθελε, έλεγε, να έχει αρχές και δύναμη, αλλά και να είναι ευτυχισμένη. Φοβόταν ότι ένας από αυτούς τους στόχους θα έπρεπε να θυσιαστεί».
Η οικογενειακή αναμέτρηση
Η Σάμπσον υποψιάζεται ότι υπήρχε ένα οικογενειακό ντιμπέιτ, το οποίο πιθανόν να προκλήθηκε από τα αισθήματα της Ίμλεϊ για τον ποιητή που αγαπούσε και η αδελφή της.
«Μπορούμε να κάνουμε την υπόθεση ότι συνάντησε τον Πέρσι εκείνη την ημέρα, επειδή εκείνος ξεκίνησε αμέσως για το Σουόνσι με την είδηση του θανάτου της. Υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι η Φάνι είχε μιλήσει με κάποιον από τους δύο. Υπάρχει επίσης η υπόνοια ότι ήταν ερωτευμένη με τον Πέρσι. Ίσως αυτή να ήταν η τελική απόρριψη».
H Σάμπσον ακούει τώρα τη θλιβερή φωνή της Ίμλεϊ στο θρήνο του τέρατος του Φρανκενστάιν: «Είμαι μόνος και δυστυχισμένος. Μόνο κάποιος τόσο άσχημος όσο εγώ θα μπορούσε να με αγαπήσει».
Η Ρεμπέκα Ράσελ, εκδότρια της νέας συλλογής, θέλησε να επικεντρωθεί στις ημέρες της Σέλεϊ στο Μπαθ. «Η λογοτεχνική φήμη της Μαίρη έχει υποσκελιστεί από το τέρας, από τον σύζυγό της, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν λίγο κακομοίρης, για να μην αναφέρουμε φυσικά το μεγάλο όνομα της μητέρας της. Όμως εκείνη έφερε τόσες ευθύνες, ως αδελφή, ως σύντροφος, ως μητέρα και ως η περιφρονημένη «άλλη γυναίκα». Αυτή η συλλογή την παρουσιάζει ως κάποια με τη δική της εξαιρετική ζωή».
*Πηγή: The Guardian