Γιατί ψάχνουν για αίτια;

Μπροστά στις εκρήξεις φιλομουσουλμανικών εγκληματικών πράξεων οι δυτικές κοινωνίες στέκονται κατά βάση αποσβολωμένες. Και τα ερωτήματα που συνήθως κυριαρχούν είναι σχετικά με τα αίτια αυτών των ανατριχιαστικών πράξεων. Η επαναλαμβανόμενη όμως αυτή συμπεριφορά δείχνει την εμμονή των Αρχών και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης στη Δύση να αγνοούν ή να αδιαφορούν για τις βασικές ισλαμικές διδασκαλίες.

Σύμφωνα με τις Αρχές αυτές (Κοράνι,  διδασκαλίες του Προφήτη) οι κοινωνίες χωρίζονται ανάμεσα στον κόσμο του Θεού (ή της Υποταγής), δηλαδή τον Νταρ αλ Ισλάμ, και τον κόσμο του Πολέμου, τον Νταρ αλ Χαρμπ. Στις κοινωνίες δηλαδή εκείνες που κυριαρχεί ο λόγος του Θεού κι εκείνες των απίστων, που κάποια στιγμή θα υποταχθούν στο Ισλάμ. Για τους πιστούς μουσουλμάνους η ζωή σε κοινότητες ομοπίστων τους είναι φυσική υποχρέωση. Η μετακίνηση σε χώρες απίστων γίνεται μόνο (σύμφωνα με το Κοράνι) για εκτέλεση αποστολής. Που έχει να κάνει με τη διάδοση του λόγου του Θεού ή με την πραγματοποίηση ιερού πολέμου (τζιχάντ) για την κυριαρχία του Ισλάμ.

Εχω πολλές φορές αναφερθεί στους στόχους των πιστών μουσουλμάνων όταν βρίσκονται σε κοινωνίες της Δύσης. Προ ημερών έγραφα: «… αυτό το παράδειγμα, της μετακίνησης δηλαδή σε μη ισλαμικές κοινωνίες με στόχο την από μέσα διάβρωσή τους και μετατροπή τους σε ισλαμικές, είναι η μοναδική περίπτωση που επιτρέπεται σε μουσουλμάνους να μη ζουν σε κοινωνίες που κυριαρχούνται από τη Σαρία. Ενα από τα πρώτα Χαντίντ (ιερές διδασκαλίες) είναι απόλυτα σαφές, με τα λόγια του Μωάμεθ: «Δεν υπάρχει μετακίνηση (μετά την κατάκτηση), εκτός της τζιχάντ και των καλών προθέσεων, κι όταν σε καλούν σε τζιχάντ, πρέπει αμέσως να ανταποκριθείς στο κάλεσμα» (Σαχίχ Μπουκαρί, Τόμος τ, Βιβλίο 52, Χαντίντ 42). Απαγορεύεται λοιπόν αν είσαι πιστός μουσουλμάνος να ζεις σε κοινωνία απίστων, εκτός αν είσαι εκεί για να την υπονομεύσεις και να ακολουθήσεις τις επιταγές της τζιχάντ».

Αυτό βέβαια αφορά μόνο τους αφοσιωμένους μουσουλμάνους. Το ζήτημα είναι πως μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιον που ακολουθεί τις επιταγές των ιερών διδασκαλιών από κάποιον που είναι εκκοσμικευμένος. Σε πολλές περιπτώσεις οι μουσουλμάνοι είναι πιθανόν να ριζοσπαστικοποιηθούν ξαφνικά, χωρίς κάποια εμφανή αίτια που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν αυτή τη μεταστροφή. Χωρίς λοιπόν κάποια σαφή αφορμή, ένας πιστός του Ισλάμ μπορεί να υιοθετήσει τη συμπεριφορά και τα πιστεύω φανατικών τζιχαντιστών και να εμπλακεί σε κινητοποιήσεις υπέρ της τζιχάντ. Είναι λοιπόν τελείως άνευ σημασίας η αναζήτηση αιτίων για τις όποιες, ίσως απροσδόκητες,  τρομοκρατικές ενέργειες πιστών μουσουλμάνων.