Ποιο ΠΑΣΟΚ θα νικήσει

Τελευταία μοιάζει σαν να είναι δύο κόμματα. Ο σοβαρός, αξιόπιστος, υπεύθυνος χώρος που λειτουργεί θεσμικά αρνούμενος να στοιχηθεί πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκει εμμονικά πρόταση μομφής πριν καν βγουν τα πορίσματα για ένα πολύνεκρο δυστύχημα και από την άλλη ο λαϊκίστικος που κάνει λόγο για κλονισμό της εμπιστοσύνης στον ύψιστο θεσμό της Δικαιοσύνης. Οταν το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο τέταρτος τη τάξει πολιτειακός παράγοντας της χώρας, θέτει σε αμφισβήτηση το ύστατο καταφύγιο του πολίτη, μπορεί κανείς να φανταστεί τις αμφιβολίες που ενσταλάζονται στην συνείδηση του μέσου Ελληνα και πού αυτό οδηγεί.

Το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που σήκωσε δυσανάλογο βάρος στα χρόνια της κρίσης και ενσάρκωσε αδιαμαρτύρητα τον ρόλο του αποδιοπομπαίου τράγου που έφταιγε για όλα τα δεινά της Μεταπολίτευσης, ο χώρος ο οποίος στοχοποιήθηκε ανηλεώς – πρωτίστως από το κόμμα που τώρα εξετάζει το ενδεχόμενο να συμπαραταχθεί σε «προοδευτικά μέτωπα», βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμο σταυροδρόμι. Η θριαμβευτική επανεκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη σε συνδυασμό με την εξαΰλωση του ΣΥΡΙΖΑ που τον οδήγησε στη θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης, του έδωσαν ώθηση, όχι όμως τόση ώστε να απειλήσει την κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η αδιαμφισβήτητη δημοσκοπική υπεροχή της ΝΔ δείχνει ότι παρά τα προβλήματα, τις ολιγωρίες και τις επικοινωνιακές αστοχίες, οι πολίτες δεν κρίνουν ότι άλλος θα τα έκανε καλύτερα.

Φυσικά, ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει ένα επιπλέον εμπόδιο να διαχειριστεί. Και εκεί βρίσκεται η ουσία του προβλήματος. Τα στελέχη του αρνούνται πεισματικά να υπακούσουν στην κομματική γραμμή που χαράσσει η ηγεσία, ο καθένας εκφράζει προσωπικές απόψεις παρουσιάζοντας θέσεις και κρυφούς πόθους ως κομματική στρατηγική. Αποτέλεσμα, η πολυγλωσσία και μία θολή κομματική γραμμή, η οποία διαφοροποιείται ανάλογα με το ποιος είναι ο καλεσμένος στο πάνελ.

Το ΠΑΣΟΚ αδικεί τον εαυτό του επιμένοντας σε ξεπερασμένα διχαστικά διλήμματα και περιορίζοντας τον ρόλο του σε εκφραστή των αγανακτισμένων, εντείνοντας με εχθροπαθή λόγο στελεχών του την τοξικότητα του δημόσιου βίου. Στην πραγματικότητα κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν επιδιώκουν απλά να απευθυνθούν στους θυμωμένους ψηφοφόρους όπου απευθυνόταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι θυμωμένοι οι ίδιοι που το κόμμα τους δεν ενώνεται με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχνώντας όχι μόνο τα μονοψήφια ποσοστά του, αλλά και το ότι σε αυτά τον οδήγησε η στρατηγική και ο τοξικός λαϊκίστικος λόγος που κάποιοι επιχειρούν να μιμηθούν. Σε κάθε περίπτωση, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι πολίτες δεν συμμερίζονται τη στρατηγική.

Και μπορεί να είναι προβληματικό να διαφωνούν τα στελέχη ενός κόμματος μεταξύ τους, αλλά να διαφωνεί το κόμμα με τους ψηφοφόρους είναι καταστροφικό.