Είχε ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι σχέση με κατάσκοπο των Ναζί;

Σε ένα νέο βιβλίο Presidents At War, ο συγγραφέας Στίβεν Γκίλον ρίχνει μια ματιά στο πώς ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος επηρέασε μια γενιά προέδρων — από τον Άιζενχαουερ και τον Tζον Φιτζέραλντ Κένεντι μέχρι τον Τζορτζ H.W. Μπους.

«Ο πόλεμος όρισε κάθε προεδρία και διαμόρφωσε τον κόσμο» σημειώνει ο συγγραφέας και ακαδημαϊκός στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια.

Ο Γκίλον αναφέρεται σε όλα όσα έγιναν στα παρασκήνια και μακριά από τα φώτα και φέρνει στο φως την ερωτική σχέση του νεαρού Κένεντι, πριν από την προεδρία του, και της Inga Arvad, μιας Δανής δημοσιογράφου που το FBI υποπτευόταν ότι ήταν κατάσκοπος των Ναζί.

Ο Κένεντι γνώρισε την αρθρογράφο των Washington Times Herald, το 1941, όταν εργαζόταν στο Γραφείο Ναυτικών Πληροφοριών. Σύμφωνα με τον Γκίλον, «η σύντομη θητεία του στο στρατό κόντεψε να τελειώσει όταν την ερωτεύτηκε».

«Ο JFK περνούσε μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου του μαζί της, προς μεγάλη έκπληξη του FBI που την υποπτευόταν ότι ήταν Γερμανίδα κατάσκοπος επειδή κατάφερε να αποκτήσει πρόσβαση στον Χίτλερ όταν άλλοι δυτικοί δημοσιογράφοι δεν μπορούσαν».

Το 1936, η Arvad ήταν καλεσμένη του Χίτλερ στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936.

«Ο Χίτλερ είχε παρευρεθεί στον γάμο της με τον τότε πρώην σύζυγό της», γράφει. «Με εντολή του προέδρου Ρούσβελτ, το FBI παρακολούθησε τα τηλέφωνά της, την αλληλογραφία της και την είχε υπό συνεχή παρακολούθηση».

Τον Ιανουάριο του 1942, το FBI διέρρευσε την ιστορία της σχέσης στον αρθρογράφο Walter Winchell της New York Daily Mirror.

«Λιγότερο από 24 ώρες μετά τη δημοσίευση της ιστορίας, ο Κένεντι έλαβε νέες εντολές να αναλάβει μια δουλειά γραφείου στο Charlestown στη Νότια Καρολίνα» αποκαλύπτει.

Ο Γκίλον λέει ότι η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού «ήθελε τον Κένεντι να απολυθεί από το Πολεμικό Ναυτικό, να εξαφανιστεί» προσθέτει.

Αλλά η επιρροή και ο κύκλος της οικογένειας των Κένεντι απέτρεψαν το σκάνδαλο.

Στο τέλος, σημειώνει ο Γκίλον, «δεν υπήρχε καμία απόδειξη ότι η Inga ήταν κατάσκοπος».

H σχέση έληξε πριν ο JFK γίνει ο 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ. «Προσπάθησε να αναζωπυρώσει το φλερτ», γράφει ο Γκίλον, «αλλά εκείνος είχε προχωρήσει».

H επόμενη ερωμένη

Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο περίπλοκα όταν ο JFK έμπλεξε με μια νεαρή Ανατολικογερμανίδα που ονομαζόταν Ellen Rometsch.

Σύμφωνα με τον Gillon, τον Ιούλιο του 1963, το FBI προειδοποίησε τον Γενικό Εισαγγελέα και αδελφό του Τζον Κένεντι για ένα πιθανό σκάνδαλο που αφορούσε τον αδελφό του και τη φημολογούμενη σχέση του με τη Rometsch, την οποία το FBI υποπτευόταν επίσης ως κατάσκοπο.

«Ο Τύπος έγραψε ότι κατάσκοπος είχε σχέση με ένα ισχυρό μέλος της κυβέρνησης Κένεντι», γράφει ο Γκίλον. «Κανείς δεν υποψιάστηκε ότι ήταν με τον ίδιο τον πρόεδρο. Το Κογκρέσο αποφάσισε να ξεκινήσει έρευνα, αλλά ο Λευκός Οίκος ανάγκασε την την Ανατολικογερμανίδα να φύγει από τη χώρα προτού κληθεί να καταθέσει».

Σύμφωνα με τον Γκίλον η Rometsch, «έμοιαζε πολύ με την Eλίζαμπεθ Τέιλορ και του τη γνώρισε ο στενός συνεργάτης του Λίντον Τζόνσον, Μπόμπι Μπέικερ.

Υπήρχαν φήμες ότι η Rometsch έκανε συχνά επισκέψεις στον Λευκό Οίκο και συμμετείχε σε όργια στην πισίνα. Ο RFK, κατανοώντας την πιθανή εκρηκτική φύση των αποκαλύψεων, κανόνισε την απέλασή της στη Δυτική Γερμανία».

Ωστόσο, σύμφωνα με τον Γκίλον, οι φήμες γύρω από τη σχέση του JFK με την Ανατολικογερμανίδα δεν σταμάτησαν – ειδικά μετά την απέλασή της.

Οι δημοσιογράφοι συνέχισαν να αναπαράγουν τις υποψίες για τη σχέση της με «αρκετούς ανώτατους αξιωματούχους της εκτελεστικής εξουσίας».

«Ο RFK επικοινώνησε με τον διευθυντή του FBI Τζέι Έντγκαρ Χούβερ και του ζήτησε να αποθαρρύνει οποιαδήποτε έρευνα της Γερουσίας σχετικά με τους ισχυρισμούς. Στη συνέχεια, ο Χούβερ συναντήθηκε με τους ηγέτες της Γερουσίας και τους διαβεβαίωσε ότι η έρευνά του δεν είχε αποδείξει ότι ήταν κατάσκοπος ή ότι είχε επισκεφθεί ποτέ τον Λευκό Οίκο».

Ωστόσο, «οι έρευνες συνεχίστηκαν και συνεχίζονταν όταν ο JFK έφυγε για το Ντάλας τον Νοέμβριο του 1963».

«Σήμερα έχουμε εμμονή με την ιδιωτική ζωή των προέδρων μας. Αλλά αυτά τα παραδείγματα δείχνουν ότι ακόμη και μερικοί από τους καλύτερους προέδρους μας είχαν στιγμές προσωπικής αδυναμίας» γράφει ο Γκίλον στο βιβλίο του.

«Αλλά τα σκάνδαλα τους επηρέασαν ελάχιστα την αποτελεσματικότητά τους στο αξίωμα ή αμαύρωσαν τη φήμη τους ως μέλη της Μεγαλύτερης Γενιάς» σημειώνει.