Τέμπη στο προσκήνιο και το παρασκήνιο
Τα επόμενα «βήματα» σχεδιάζουν οι συγγενείς των θυμάτων του δυστυχήματος των Τεμπών, πληροφορήθηκα χθες, περιδιαβαίνοντας τα καφενεία της πλατείας Κολωνακίου, και αν τίθεται θέμα ως προς την αξιοπιστία των πηγών, μην περιμένετε ότι θα αγωνιστώ να τις υπερασπιστώ. Κυκλοφορεί άλλωστε τόση «πληροφορία», ανάμεικτη με εκτεταμένη «παπάτζα» εκεί γύρω, που δεν θέλει μεγάλη φιλοσοφία να υποθέσει κανείς ότι οι περισσότερες από αυτές γεννιούνται – και πεθαίνουν – επί τόπου. Τέλος πάντων, το μεταφέρω, διότι βρήκα ότι δυνητικά μπορεί να έχει σχέση με την πραγματικότητα. Αλλωστε, έγινε ό,τι έγινε στις 28 Φεβρουαρίου, και την περασμένη εβδομάδα με αφορμή την πρόταση δυσπιστίας στη Βουλή, ασφαλώς όμως δεν πρόκειται να κλείσει έτσι το πράγμα. Αλλωστε, είναι φανερό ότι στο προσκήνιο, και κυρίως στο παρασκήνιο, γίνονται πράγματα τα οποία στόχο έχουν να συντηρήσουν το θέμα στην επικαιρότητα με κάθε τρόπο, και ανεξάρτητα από το τι πραγματικά μέλλει γενέσθαι. Και χωρίς να λαμβάνονται υπ’ όψιν άλλες εξελίξεις, όπως για παράδειγμα οι δικαστικές.
Παιχνίδια με τον πόνο των συγγενών
Ενδεικτικό του παρασκηνίου που οργιάζει, είναι μια ιστορία που μου διηγήθηκαν, σύμφωνα με την οποία το Σάββατο, ο πατέρας δύο θυμάτων του δυστυχήματος, άγνωστο πώς, πληροφορήθηκε ότι το πόρισμα των εγκληματολογικών εργαστηρίων της ΕΛ.ΑΣ. απεφάνθη ότι τα βίντεο με την εμπορική αμαξοστοιχία είναι αυθεντικά – άρα δεν απεικονίζεται πουθενά ύποπτο φορτίο, το οποίο και να προκάλεσε τη γνωστή έκρηξη μετά τη σύγκρουση. Υπάρχει ζήτημα μ’ αυτό; Πώς δεν υπάρχει. Η έκρηξη έχει καταστεί κεντρικό ζήτημα, αναφορικά με το δυστύχημα. Ο πατέρας των δύο θυμάτων λοιπόν έκανε γνωστή την ενημέρωση που είχε, με ανάρτησή του στο Διαδίκτυο. Ωστόσο έπειτα από λίγη ώρα, και αφού προφανώς είχε κυκλοφορήσει το αρνητικό για τους διακινητές των θεωριών συνωμοσίας περί του ύποπτου, εύφλεκτου υλικού που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία, νέο, η ανάρτηση «κατέβηκε», και μείναμε στα ίδια και τα ίδια. Ο περί ου ο λόγος πατέρας δεν έδωσε καμία εξήγηση. Ούτε για την πρώτη ενέργειά του, της αναρτήσεως μιας «πληροφορίας» που ουσιαστικά επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, ούτε τι τον ώθησε να «κατεβάσει» την ανάρτηση.
Μετά όμως, λέω εγώ, τώρα, να μη διαμαρτύρονται οι συγγενείς των θυμάτων, ότι παίζονται παιχνίδια με τον πόνο τους, γιατί απ’ ό,τι φαίνεται, παίζονται…
Το δέντρο και το δάσος
Και θα σταθώ εδώ σε αυτή καθ’ εαυτή την υπόθεση της έκρηξης, η οποία τροφοδοτήθηκε χθες με ένα νέο στοιχείο – ότι τμήμα της μηχανής της εμπορικής αμαξοστοιχίας εντοπίστηκε στον χώρο όπου εναποτέθηκαν τα κατεστραμμένα από τη σύγκρουση βαγόνια. Μάλιστα. Και; Κατηγορούνται και πάλι οι Αρχές ότι δεν έπραξαν τα δέοντα και ενδεχομένως να απωλέσθηκαν στοιχεία για την έκρηξη. Μάλιστα, και πάλι. Ομως το θέμα μας είναι η έκρηξη ή η σύγκρουση των δύο τρένων που επέφερε και την έκρηξη; Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά το πόρισμα που δημοσιοποίησε προ 10ημέρου ο Εθνικός Οργανισμός Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ), θα διαπιστώσει ότι τουλάχιστον το 85% των θανάτων κατά το δυστύχημα προκλήθηκαν από τη σύγκρουση των αμαξοστοιχιών. Και πιθανολογείται ότι 5-7 άτομα, που μπορεί να επέζησαν από τη σύγκρουση, άγνωστο σε ποια κατάσταση, να έχασαν τη ζωή τους από την έκρηξη και την πυρκαγιά που ακολούθησε. Αρα, το μείζον παραμένει η σύγκρουση, πώς συνέβη, τι την προκάλεσε, και συνακόλουθα οι ευθύνες για το γιατί βρέθηκαν δύο τρένα να κινούνται από αντίθετες κατευθύνσεις στην ίδια γραμμή, και σε πορεία σύγκρουσης. Τι θέλω να πω, και το εξηγώ, για να μην παρεξηγηθώ: η επιμονή να στραφεί η προσοχή της κοινωνίας και ενδεχομένως και των ερευνών των Αρχών αποκλειστικά στην έκρηξη, έχει ένα και μόνο αποτέλεσμα: τον αποπροσανατολισμό. Δεν ασχολούμαστε καν με τη διαμάχη των συμφερόντων που έκοψε στα δύο το έργο της τηλεδιοίκησης, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει τηλεδιοίκηση, και ασχολούμαστε με την έκρηξη, που έπαιξε ίσως ρόλο στην αύξηση του αριθμού των θυμάτων, αλλά δεν είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε ό,τι συνέβη. Με δυο λόγια, έχουμε απορροφηθεί να κοιτάζουμε το δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι, και όχι το ίδιο το φεγγάρι. Το δέντρο, και όχι το δάσος…
Υπάρχει λύση
Θα μεταφέρω δε κάτι που δήλωσε σχετικά χθες το πρωί στο Mega ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Νίκος Ανδρουλάκης, και το οποίο αποτυπώνει απολύτως τη σωστή διάσταση επί του θέματος, με την τηλεδιοίκηση, η οποία αν λειτουργούσε προφανώς δεν θα είχε προκληθεί το δυστύχημα. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ τόνισε συγκεκριμένα ότι το πόρισμα της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας περιγράφει απολύτως τι έχει συμβεί. «Λέει ότι έπρεπε (το έργο της τηλεδιοίκησης) να ολοκληρωθεί το 2016 επί ΣΥΡΙΖΑ, άρα υπεύθυνοι είναι οι κ. Σπίρτζης και κ. Καραμανλής. Για τον οποίο μάλιστα (Κ. Καραμανλή) περιγράφει απολύτως συγκεκριμένες ποινικές ευθύνες. Αρα, γιατί δεν έκαναν προανακριτική όπως προτείναμε εμείς; Γιατί δεν ήθελαν να τον οδηγήσουν (τον Κ. Καραμανλή) στη Δικαιοσύνη. Χωρίς προανακριτική δεν μπορεί κανένας υπουργός να οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη».
Δεν θα διαφωνήσω με τον πρόεδρο Ανδρουλάκη. Θα προσθέσω μόνο ότι υπάρχει πάντα η λύση που έδωσε ο κύριος Νίκος Αλιβιζάτος, και η οποία υπάρχει πάντα στο τραπέζι, εφόσον πραγματικά θέλουν να υπάρξει κάθαρση στην τραγωδία (παραπομπή της υπόθεσης στο Δικαστικό Συμβούλιο, και εφόσον κρίνει εκείνο ότι υπάρχουν ποινικές ευθύνες υπουργών, παραπομπή σε Προανακριτική Επιτροπή και Ειδικό Δικαστήριο…).
«Ανακάλυψε» την επόμενη πρωθυπουργό
Και μέσα στον γενικό χαμό, έχουμε κι έναν ευτυχή πολιτικό, ο οποίος «ανακάλυψε» τον ή, για την ακρίβεια, την επόμενη πρωθυπουργό της χώρας. Τουλάχιστον, ο ίδιος, δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να την ψηφίσει κιόλας, παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται και ως αρχηγός κόμματος. Πρόκειται για τον Νίκο Κοτζιά, ο οποίος με παρρησία δήλωσε (στο κανάλι Attica) ότι βλέπει στο πρόσωπο της κυρίας Καρυστιανού, προέδρου του συλλόγου των συγγενών θυμάτων, μία εν δυνάμει πρωθυπουργό!!!
Είπε χαρακτηριστικά (και δεν πρόλαβα να του τηλεφωνήσω για να έχω μια περαιτέρω συζήτηση μαζί του, επ’ αυτού), τα ακόλουθα, εν πλήρει διανοία:
«Εγώ τη Μαρία των Τεμπών την ψήφιζα για πρωθυπουργό της χώρας. Δεν θέλει, αλλά την ψήφιζα. Δεν θεωρώ τους αρχηγούς των κομμάτων καλύτερη από εκείνη. Εδωσε μια μάχη, συγκίνησε 1.300.000 κόσμο, 2,5 φορές τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ και 3 φορές τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ, πήγε στην Ευρώπη, μίλησε. Δεν είναι σπουδαία αυτή η κυρία;».
Νίκο μου, να δεχθώ ότι είναι όντως «σπουδαία», αλλά έσο λιγάκι προσεκτικός…
Η Μαρία και η Ζωή
Ο ανυπόκριτος θαυμασμός για τη «Μαρία των Τεμπών» σε οδηγεί σε εκτιμήσεις που δεν επιτρέπονται για κάποιον με τη δική σου εμπειρία στην πολιτική. Πρώτον, αυτή η βεβαιότητα περί του «δεν θέλει», ενδέχεται να είναι κάτι παροδικό. Σήμερα ίσως «δεν θέλει». Αύριο; Σε έναν μήνα, δύο, πέντε;
Δεύτερον, ενδεχομένως «δεν θέλει», διότι προηγείται η φιλόδοξος πρόεδρος Ζωή! Που (λέγεται ότι) είναι η μέντορας της κυρίας. Αλήθεια, εσύ που τη γνωρίζεις, από την καλή και την ανάποδη, την πρόεδρο Ζωή, τι πιστεύεις; Θα αφήσει την άλλη να της πάρει την μπουκιά από το στόμα; Εγώ, πιστεύω, πως όχι…
Αλλά εδώ θα είμαστε να το δούμε το έργο, να εξελίσσεται.