Ντόπιοι αγόρασαν το νησί της Βενετίας για να το προστατεύσουν από τους τουρίστες
Η Ποβέγλια, το νησί που έχει γράψει σκοτεινές σελίδες στην ιστορία της Βενετίας ως τόπος ταφής θυμάτων της πανώλης και πρώην ψυχιατρικό άσυλο, ετοιμάζεται να αποκτήσει μια πιο φιλόξενη και θετική ταυτότητα.
Από την 1η Αυγούστου, μια ομάδα ντόπιων Βενετών θα αναλάβει τη διαχείριση του νησιού μέσω 99ετούς μίσθωσης από το ιταλικό κράτος, με στόχο να το μετατρέψει σε έναν αστικό χώρο πρασίνου, προσβάσιμο αποκλειστικά στους κατοίκους της Βενετίας.
Οι κάτοικοι της Βενετίας έδωσαν σκληρή μάχη απέναντι σε συμφέροντα κατασκευαστών ακινήτων, διασφαλίζοντας ότι η Ποβέγλια θα παραμείνει δημόσιο περιουσιακό στοιχείο.
Το 2014, το νησί, που καλύπτει περίπου 7,5 εκτάρια και βρίσκεται στη νότια λιμνοθάλασσα της Βενετίας, βγήκε σε δημοπρασία από την Ιταλική Υπηρεσία Κρατικής Περιουσίας, προκαλώντας το ενδιαφέρον επενδυτών λόγω της ήσυχης αλλά στρατηγικής του θέσης, μόλις τρία μίλια από την πλατεία του Αγίου Μάρκου.
Πολλές κοινοπραξίες προσπάθησαν να το αποκτήσουν, μεταξύ των οποίων και μια που συνδεόταν με τον σημερινό δήμαρχο της Βενετίας, Luigi Brugnaro. Παρά την προσφορά των 513.000 ευρώ, η πρότασή τους δεν έλαβε κρατική έγκριση.
Αντιμέτωπη με τον κίνδυνο να περάσει το νησί στα χέρια ιδιωτών, η Patrizia Veclani ίδρυσε την ομάδα «Poveglia per Tutti» («Ποβέγλια για Όλους»), με σκοπό να διασώσει την Ποβέγλια και άλλα δημόσια νησιά που είχαν βγει σε δημοπρασία. Η ομάδα, με περισσότερα από 4.500 μέλη, συγκέντρωσε 460.000 ευρώ και εξασφάλισε τελικά τη μίσθωση.
«Δεν ήταν απλώς οργή, αλλά ψυχολογικό τραύμα να βλέπουμε την πόλη μας να κινδυνεύει να πουληθεί χωρίς κανένα σχέδιο ή σεβασμό στην ιστορία της», δήλωσε η Veclani, συγκρίνοντας την κατάσταση με την πώληση της Φοντάνα ντι Τρέβι. «Η Βενετία και η λιμνοθάλασσά της είναι ένα αδιαχώριστο σύνολο».
Η Veclani τόνισε στο CNN ότι αυτή η νίκη αποτελεί μικρό αλλά σημαντικό βήμα στην προσπάθεια περιορισμού του υπερτουρισμού, ο οποίος πιέζει ανεπανόρθωτα την πόλη. Με περίπου 30 εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, ο τουρισμός ξεπερνά κατά πολύ τον μόνιμο πληθυσμό των λιγότερων από 50.000 κατοίκων, παρά τα μέτρα όπως η απαγόρευση κρουαζιερόπλοιων και η επιβολή εισιτηρίου 5 ευρώ για τους ημερήσιους επισκέπτες.
Σήμερα, στο νησί υπάρχουν ένα κατάφυτο δάσος, ένα παλιό στρατιωτικό φρούριο, 15 ερειπωμένα κτίρια πρώην νοσοκομείων και μια μεγάλη αποικία κουνελιών.
Ακόμη η τραγική ιστορία της Ποβέγλια ξεκινά από την επιδημία της βουβωνικής πανώλης τον 18ο αιώνα, όταν το νησί λειτούργησε ως θαλάσσιο λιμάνι καραντίνας για εμπορικά πλοία και ασθενείς. Πριν από αυτό, το νησί είχε κατοικηθεί από αγρότες και ψαράδες και ιδρύθηκε αρχικά ως ρωμαϊκή στρατιωτική βάση το 421 μ.Χ.
Κατά την επιδημία, οι άρρωστοι ζούσαν σε συνωστισμένους κοιτώνες, όπου υποβάλλονταν σε πρωτόγονες θεραπείες, ενώ οι νεκροί θάβονταν σε μαζικούς τάφους. Υπολογίζεται ότι περισσότεροι από 160.000 άνθρωποι ετάφησαν εκεί μεταξύ 18ου και 19ου αιώνα.
Αργότερα, τον 19ο αιώνα, η Ποβέγλια λειτούργησε ως ψυχιατρικό άσυλο, όπου οι ασθενείς υπέφεραν από περιορισμούς και πειραματικές θεραπείες μέχρι το κλείσιμό του το 1968. Από τότε το νησί έμεινε ακατοίκητο.
Επίησς η ιστορία του νησιού έχει εμπνεύσει φήμες για στοιχειωμένα μέρη, και έχει γίνει πόλος έλξης για κυνηγούς φαντασμάτων, ενώ η τηλεοπτική σειρά «Ghost Adventures» το έχει επισκεφθεί επανειλημμένα. «Το νησί έγινε γνωστό για λάθος λόγους, αλλά εμείς θέλουμε να το μετατρέψουμε σε έναν τόπο χαράς και ανάπαυλας», τόνισε ο Massimo Pera, ένας από τους υποστηρικτές της ομάδας.
Τέλος το έργο ανακαίνισης, που υλοποιείται υπό την καθοδήγηση του εργαστηρίου APsyM του τμήματος Ανθρωπιστικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Βερόνας, θα φέρει σύγχρονες υποδομές σε έναν χώρο που σήμερα στερείται ηλεκτρισμού και τρεχούμενου νερού.
Πηγή CNN