Μητέρα Κυριακής Γρίβα στα «ΝΕΑ»: «Μόνο φυλακή. Ούτε μια μέρα σε ψυχιατρείο»
«Μια άλλη μέρα ξημέρωσε για όλες τις γυναίκες. Μετά την απόφαση αυτή, πιστεύω πως κάτι θα αλλάξει!». Με αυτά τα λόγια η Δέσποινα Καλλέα, η μητέρας της Κυριακής Γρίβα, υποδέχθηκε την ετυμηγορία του δικαστηρίου για την καταδίκη του ανθρώπου ο οποίος της στέρησε την κόρη της. Η μάνα, η οποία άντεξε να δει τις εικόνες και τα βίντεο από τη στυγερή δολοφονία της κόρης της μπροστά στο Αστυνομικό Τμήμα Αγίων Αναργύρων, εξομολογείται στα «ΝΕΑ» όσα τραγικά βίωσε από εκείνη τη στιγμή μέχρι σήμερα: την επώδυνη ακροαματική διαδικασία, τον «αμετανόητο – υποκριτή» δράστη, τις καθημερινές προσευχές στη μνήμη της Κυριακής. Για να φτάσει, έτσι, στην επόμενη ημέρα από την απόφαση – σταθμό για όλες τις γυναίκες. Πρόκειται για μια κατάθεση ψυχής, λίγες ώρες μετά την πρωτόδικη απόφαση, από μια μητέρα που μπορεί να της στέρησαν την κόρη της, έγινε όμως «μητέρα όλων μας».
Παρότι είχαμε συνομιλήσει πολλές φορές μέχρι τώρα, on και off the record, πρώτη φορά σε αυτή μας τη συνάντηση τόλμησα να μιλήσω και να ρωτήσω για το κατά πόσο αισθάνεται «δικαίωση».
«Υπάρχει μια ικανοποίηση γιατί αποδείχθηκε περίτρανα ότι δεν μπορεί κανείς να ξεγελά τη Δικαιοσύνη με ψεύτικα χαρτιά και δηλώσεις. Οσο και να προσπάθησαν να πουν ψέματα και να κατακρίνουν τον χαρακτήρα της κόρης μου, η αλήθεια βγήκε στο φως. Το κατάλαβαν και οι δικαστές και οι ένορκοι. Είχα εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη και ανταμείφθηκα. Πλέον ξέρω ότι η Δικαιοσύνη αντιλαμβάνεται τα πράγματα ως έχουν και μπορεί να ξεχωρίσει την αλήθεια από το ψέμα. Ολη η Ελλάδα ξέρει την αλήθεια και είναι κοντά μας» λέει και συνεχίζει: «Το πιο αισχρό για εμένα ήταν πως ήρθαν στο δικαστήριο και κατηγόρησαν τη νεκρή κόρη μου. Δεν περίμενα καμία συγγνώμη. Θεωρούσα δεδομένο ότι δεν πρόκειται να την πει. Ακόμη και κάποια δήλωσή του στο παρελθόν όπου ζητούσε ειλικρινά συγγνώμη από όλο τον κόσμο, ξέρω πως ήταν υποκριτική και φτιαχτή γιατί αυτό τον συμβούλεψαν οι συνήγοροί του να κάνει».
Ψύχραιμη και αποφασιστική
Η αλήθεια είναι επί μήνες που παρακολουθούσα δημοσιογραφικά (και σιωπηρά) τη δίκη, απορούσα με την ψυχραιμία και την καλοσύνη αυτής της μάνας. Τη ρώτησα, λοιπόν, πώς άντεξε να αντικρύζει καθημερινά τον δολοφόνο της Κυριακής.
«Κάθε μέρα ήμουν στο δικαστήριο, δεν ήθελα να λείψω ούτε μία μέρα, γιατί ένιωθα πως “εκπροσωπούσα” την Κυριακή μου με έναν τρόπο και έτσι σέβομαι τη μνήμη της. Μου ήταν όμως πολύ δύσκολο να τον αντικρίζω σε όλες τις δικασίμους. Εκείνο που δεν μπορούσα να αντέξω ήταν να βλέπω τα χέρια του. Τα χέρια εκείνα που πήραν το μαχαίρι και κατέσφαξαν το παιδί μου. Με αυτά τα χέρια από τη μία αγκάλιαζε την Κυριακή και από την άλλη έπιασε το μαχαίρι και της έδωσε επτά μαχαιριές. Και πρέπει να το ξέρει αυτό ο κόσμος, ότι οι μαχαιριές ήταν επτά και το παιδί μου σύμφωνα με τον ιατροδικαστή κατάφερε να αποφύγει τις δύο, όχι όμως και τις άλλες πέντε».
Τα λόγια της μοιάζουν με ποταμό. «Για να είμαι ειλικρινής περίμενα αυτός να μην καταθέσει, με εξέπληξε που το έκανε. Ανέμενα ότι θα μπει πολύ καλά στο πετσί του ρόλου και θα πει “το έκανα αλλά δεν μπορώ να καταθέσω γιατί δεν είμαι σε θέση” και αυτό ίσως να ήταν και πιο πειστικό για μένα. Τον άκουγα να λέει αυτά τα ψέματα. Βγήκε και είπε ότι δούλευε και ότι δεν χτύπησε ποτέ την Κυριακή. Πιστεύω ότι αν δεν υπήρχαν τα βίντεο θα έλεγε και ότι ήταν σε άμυνα. Τέτοιο είναι το θράσος του. Ηθελε να το παίξει τρελός αλλά δεν τα κατάφερε γιατί δεν έπεισε κανέναν στο δικαστήριο. Αυτό εξάλλου κάνουν όλοι οι γυναικοκτόνοι και όλοι οι δολοφόνοι: ισχυρίζονται ψυχιατρικά προβλήματα. Ηρθε ο θεράπων ιατρός, προκλητικότατα στο ακροατήριο και είπε: “Ο,τι και να πείτε, η τελευταία υπογραφή θα είναι από μένα!”. Του απαντώ λοιπόν με αυτή την ευκαιρία, πως δεν θα γίνει ό,τι λέει αυτός, αλλά ό,τι αποφασίσει το δικαστήριο, γιατί από την έδρα εξαρτάται».
Μια άλλη μέρα για όλες τις γυναίκες
Η αποφασιστικότητά της, συνδυασμένη με την οργή και τον πόνο που δεν έχουν σβήσει και δεν θα σβήσουν εύκολα, προκαλούν εντύπωση: «Είναι μία δικαίωση για εμάς και την Κυριακή, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μετά την απόφαση αυτή ξημέρωσε μία άλλη μέρα για όλες τις γυναίκες. Μετά τη δολοφονία της Κυριακής μου, συνομιλώ με πάρα πολλές γυναίκες και περίμεναν όλες να δικαιωθεί η Κυριακή για να πάρουν θάρρος να μιλήσουν κι εκείνες. Ελπίζω ότι τώρα κάτι θα αλλάξει. Δεν μπορεί ο καθένας να παίρνει ένα μαχαίρι, ένα όπλο, να σκοτώνει μια γυναίκα και μετά να πηγαίνει σε κάποιο δικαστήριο, επειδή έτσι μπορεί και έτσι θέλει, ή επειδή του δίνει απλά το δικαίωμα το κράτος και να ισχυρίζεται ότι έχει ψυχιατρικά προβλήματα. Αυτό το πράγμα είναι εξοργιστικό και θεωρώ πως μετά την απόφαση του δικαστηρίου δεν θα είναι το ίδιο εύκολο να το προφασίζονται. Τώρα θα αρχίσω να προτρέπω κοπέλες που μιλάω μαζί τους να καταγγείλουν και να έχουν εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη. Αλίμονό μας!».
Τι θα συμβεί από εδώ και στο εξής; Παρότι οι ισχυρισμοί του δολοφόνου, περί μειωμένου καταλογισμού, κατέρρευσαν στο ακροατήριο, εκείνος εξακολουθεί να κρατείται σε ψυχιατρικές φυλακές. Πώς το αντιμετωπίζει η ίδια;
«Η πρωτόδικη απόφαση είναι μία πρώτη δικαίωση αλλά για να είμαι ειλικρινής, περιμένω να με πάρουν οι δικηγόροι μου τηλέφωνο και να μου πουν ότι μεταφέρθηκε τελικά από το ψυχιατρείο, στις φυλακές. Μόνο τότε θα ηρεμήσω, γιατί δεν πρέπει να μείνει ούτε μία μέρα ακόμη στο ψυχιατρείο, η θέση του είναι στη φυλακή. Η νοσηλεία του στις ψυχιατρικές φυλακές του Κορυδαλλού είναι κραυγαλέα προκλητική. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να μένει ενάμιση χρόνο σε ψυχιατρική κλινική. Και να το είχε ανάγκη, και να το χρειαζόταν – θεωρητικά κάποιος – δεν θα έμενε τόσο διάστημα. Πόσω μάλλον αυτός που τα έκανε όλα με απόλυτη συνείδηση. Πλέον υπάρχει η απόφαση και δεν πρέπει να μείνει εκεί. Θεωρώ ότι θα γίνει η μεταφορά του άμεσα. Ελπίζω ο δράστης να εκτίσει ολόκληρη την ποινή του και να μη βγει από εκεί γιατί εάν τυχόν βγει, φοβάμαι και για εμένα και για την οικογένειά μου» λέει η μητέρα της 28χρονης.
Ο δράστης καταδικάστηκε, αλλά η Κυριακή δεν γυρίζει πίσω. Πώς θα είναι, άραγε, η επόμενη ημέρα; «Κάθομαι και βλέπω τις φωτογραφίες της και από χθες τη βλέπω πιο χαμογελαστή και θα μπορώ να χαμογελάω κι εγώ και να ησυχάσουμε λίγο. Το μόνο που θέλω τώρα είναι να πάω στο μνήμα του παιδιού μου το βράδυ, να της πάω γλυκά και να κλάψουμε μαζί. Φυσικά εκκρεμεί η δίκη των αστυνομικών. Το αναμένουμε και θέλουμε να επιβληθούν και εκεί οι αρμόζουσες ποινές. Είναι ένα σκέλος της υπόθεσης πάρα πολύ σοβαρό. Η απόφαση του μεικτού ορκωτού δικαστηρίου ήταν ένα βήμα. Ξεκλείδωσε κάτι μέσα μου και θεωρώ ότι θα δικαιωθούμε και με τους αστυνομικούς» λέει η Δέσποινα Καλλέα.