Επιθέσεις καρχαρία: Το χρονικό των θανάσιμων περιστατικών στις ελληνικές θάλασσες

Ένα από τα πράγματα για τα οποία είναι γνωστή σε όλον τον κόσμο η Ελλάδα  πέρα από την μακραίωνη ιστορία και τον πολιτισμό της  είναι οι ασύγκριτες φυσικές ομορφιές της. Η χώρα μας διαθέτει μια φυσική κοσμηματοθήκη από μοναδικές παραλίες με διάφανα,υπέροχα νερά σε γαλάζιες και πράσινες αποχρώσεις που τις επιλέγουν όχι μόνο οι ντόπιοι αλλά και εκατομμύρια τουρίστες για να απολαύσουν το κολύμπι τους.

Οι εληνικές θάλασσες και παραλίες επιπλέον θεωρούνται από τις πιο ασφαλείς πακοσμίως σε σχέση με άλλους εξωτικούς προορισμούς που το κολύμπι συνοδεύεται από τον φόβο και την αυξημένη πιθανότητα μιας επίθεσης καρχαρία.Αυτό όμως δεν σημαίνει πως στο παρελθόν δεν έχουν σημειωθεί και στις ελληνικές ακτές θανατηφόρες επιθέσεις και τραγικά συμβάντα με καρχαρίες.

Στα ελληνικά ύδατα κολυμπούν 33 είδη καρχαριών ανάμεσα τους και ο λευκός καρχαρίας που είναι το μεγαλύτερο αρπακτικό ψάρι αυτού του είδους. Οι περισσότεροι καρχαρίες είναι αβλαβείς και δεν πλησιάζουν στα ρηχά νερά με τις πιο πρόσφατες εμφανίσεις να καταγράφονται πέρυσι στο Πόρτο Λάφια της Ευβοίας και στην μαρίνα Γλυφάδας. Εμφάνιση μεγάλου καρχαρία υπήρξε όμως μέσα στο 2025 στο νησί της Κέρκυρας που είναι το μέρος με τις περισσότερες ιστορικές αναφορές στην χώρα.

Οι επιθέσεις θανάτου στις θάλασσες της Ελλάδας

Τον Ιανουάριο του 1847 από το Gosport της Αγγλίας επιβιβάστηκε σε πλοία και απέπλευσε το 36ο τάγμα του Worcestershire της Αγγλίας, με προορισμό την Κέρκυρα. Το τάγμα εγκαταστάθηκε στο παλαιό Φρούριο του νησιού.

Τον Ιούλιο του ίδιου έτους, ανάμεσα σε μια παρέα στρατιωτών του τάγματος, που κολυμπούν στο βορινό τμήμα του Φρουρίου, βρέθηκε και ο 19χρονος στρατιώτης, William Mills. Τα γεγονότα που ακολούθησαν, δημοσιεύθηκαν στις 24 Ιουλίου 1847, από την κερκυραϊκή εφημερίδα «Εφημερίς των Ιονίων Νήσων». Λέγεται πάντως ότι την επόμενη μέρα στην παραλία του Φρουρίου, εκβράστηκε τμήμα του σώματος του στρατιώτη.

Ο εθνικός ποιητής, Διονύσιος Σολωμός, που από το 1829 ήταν μόνιμος κάτοικος Κέρκυρας και το σπίτι του απείχε λίγα μόλις λεπτά με τα πόδια, από το Μανδράκι, εμπνεύστηκε από το γεγονός και το 1849 δημιούργησε τον «Πόρφυρα».

Το καλοκαίρι του 1903 στην Κρήτη συνέβησαν δύο θανατηφόρα περιστατικά σε σφουγγαράδες γυμνούς δύτες. Στο χειρόγραφο του Γιάννη Γεράκη αναφέρονται δύο περιστατικά επιθέσεων με τραγική κατάληξη που συνέβησαν στην Κρήτη και πιθανόν πρόκειται για τα ίδια.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου δεν υπήρξαν δημοσιεύσεις και καταγραφές. Μεταπολεμικά το πρώτο περιστατικό συγκλόνισε τους Πειραιώτες.

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 1948. Τέσσερις νεαροί ξεκίνησαν στις 15:00 από τον συνοικισμό Ευγενίας του Πειραιά να πάνε για ψάρεμα στη «σπηλιά του Κουλού» πίσω από το τότε εργοστάσιο ηλεκτροπαραγωγής στο Κερατσίνι.

Στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ» της επόμενης ημέρας περιγράφτηκε το γεγονός. «…ο Δημ. Παρασάκης εξεδήλωσε την επιθυμίαν να κολυμβήση, ριφθείς εις την θάλασσαν. Μετ’ ολίγα λεπτά και εις απόστασιν 5 μέτρων από της ακτής ο ατυχής νέος υπέστη επίθεσιν γιγαντιαίου σκυλόψαρου…». Αυτό το περιστατικό επηρέασε την τοπική κοινωνία με αποτέλεσμα να βλέπουν όλοι παντού καρχαρίες.

Οι εξορμήσεις του Λιμενικού ήταν πάμπολλες και το πετρελαιοκίνητο αλιευτικό Ιάσων, στις 26 Οκτωβρίου 1948, αλίευσε κοντά στην Αίγινα, έναν καρχαρία μήκους 4,5 μέτρων. Του άνοιξαν την κοιλιά αλλά μέσα βρήκαν κάμποσες οκάδες φαγκριά, παλαμίδες και σαλάχια. Παρ’ όλα αυτά κάποιοι τον θεώρησαν ως υπαίτιο για το θάνατο του Παρασάκη.

Ο καρχαρίας έφαγε την Βάντα

Το Μον Ρεπό της Κέρκυρας ήταν ο επόμενος τόπος που ένα ακόμη δραματικό περιστατικό οδήγησε στο χαμό της νεαρής Βάντας Πιέρρη, κόρης του διευθυντή του υποκαταστήματος της Εθνικής Τράπεζας της Κέρκυρας.

Παρασκευή 17 Αυγούστου 1951. Τότε ο 17χρονος, Γιώργος Αθανάσαινας με τη 16χρονη, Βάντα Πιέρρη, κολυμπούν στην περιοχή Μον Ρεπό. Σε βάθος που δεν ξεπερνά τα 6 – 7 μέτρα, δέχθηκαν επίθεση από λευκό καρχαρία που κομμάτιασε τη Βάντα και τραυμάτισε το Γιώργο.

Το γεγονός συντάραξε το νησί.

Η Αυστριακή συγγραφέας

Στον Παγασητικό κόλπο στη βραχονησίδα Πυθούς ή Μικρά κοντά στη νησίδα Παλαιά Τρίκερι εξελίχθηκε μια ακόμη τρομακτική επίθεση. Το Σάββατο, 1η Ιουνίου του 1963, η αυστριακή συγγραφέας και φιλόλογος, από τη Βιέννη, Χέλγκα Πόγκλ, κατασπαράχθηκε ενώ κολυμπούσε σε απόσταση τριών μόλις μέτρων από την ακτή, μπροστά στα μάτια της φίλης της, Βίλκεν.

Η κοινωνία του Βόλου τρομοκρατήθηκε και όλο το υπόλοιπο καλοκαίρι οι παραθεριστές ήταν επιφυλακτικοί. Τον επόμενο μήνα (6/7/1963) οι κάτοικοι της Κασσάνδρας στην Χαλκιδική είδαν έντρομοι μια φώκια να βγαίνει στην ακτή και αρκετούς τόννους να πηδούν για να ξεφύγουν από το θηρευτή τους, έναν πεντάμετρο καρχαρία. Οι αλιείς της περιοχής παράτησαν όλα τα αλιευτικά εργαλεία τους στη θάλασσα και έλεγαν ότι επρόκειτο για τον ίδιο καρχαρία που κατασπάραξε τη Χέλγκα στον Παγασητικό.

Το καλοκαίρι του 1981 έγινε μια ακόμη επίθεση καρχαρία, πάλι στην περιοχή του Παγασητικού και ξανά σε τουρίστα από την Αυστρία.

Πολλοί ισχυρίζονταν ότι από τις 14 Αυγούστου 1977, που το πλοίο «Φάλτσερ» εκτέλεσε το πρώτο δρομολόγιο στην πορθμειακή γραμμή Βόλος – Συρία και μετέπειτα που το λιμάνι του Βόλου καθιερώθηκε ως κομβικό στην ανάπτυξη της βιομηχανίας, αρκετοί καρχαρίες ακολουθώντας τα φορτηγά πλοία, για να τρώνε τα σκουπίδια που πετούσαν, εμφανίστηκαν στον Παγασητικό.

Με την ανάπτυξη της αυτόνομης κατάδυσης στην Ελλάδα, υπήρξαν και ορισμένοι, που έκριναν ωφέλιμο να την συνδυάσουν με την υποβρύχια αλιεία. Στις 30 Δεκεμβρίου του 1983, ο 36χρονος Ιωάννης Δ. Χρυσάφης, ήταν ένας από αυτούς που θα πλήρωναν με τη ζωή τους για αυτή τους την επιλογή. Στο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» της επόμενης ημέρας, δίπλα σε μια φωτογραφία νέου που κρατάει από τα μάτια ένα ροφό, έγραφε: «Τον σκότωσε καρχαρίας ενώ ψάρευε».

Παρά τις μαρτυρίες, η ιατροδικαστική εξέταση έδινε τελείως διαφορετική εξήγηση για τα αίτια του θανάτου του. «Τον Ιωάννη Χρυσάφη,… δεν τον έφαγε καρχαρίας. Δεν έλειπε κανένα κομμάτι. Ήταν κομμένο το πόδι σαν σαλάμι. Είναι χτύπημα από προπέλα. Είμαι απόλυτα βέβαιος γι’ αυτό. Η περίδεση (του τραύματος) έγινε μετά θάνατον».

Στην Κάτω Αχαΐα, στις 4 Ιουνίου 1962, σε απόσταση 500 μέτρων από την ακτή, αλιεύθηκε ένας από τους δύο καρχαρίες που είχαν θεαθεί. Η περίμετρος του στόματός του ήταν 2 μέτρα.

Σε διάστημα 180 ετών έχουν καταγραφεί 15 επιβεβαιωμένα περιστατικά επίθεσης καρχαρία στις ελληνικές θάλασες με τα 6 να είναι θανατηφόρα.