Στα παιδικά μου χρόνια, γιορτές σήμαινε οικογενειακά καλέσματα. Πάρτυ ίσαμε το ξημέρωμα, παρέες φίλων και συμφοιτητών, πιώματα και μπερδέματα, αφορούσαν τα μεγαλύτερα ξαδέλφια μου. Τα ρεβεγιόν στα πολυτελή ξενοδοχεία απευθύνονταν σε άλλη κοινωνική τάξη. Στα δε μπουζούκια υποδέχονταν τον Άι Βασίλη οι μποέμηδες που είχαν και γεμάτο πορτοφόλι. Εμείς πηγαίναμε στους συγγενείς μας – άντε να έβαζαν Τσιτσάνη ή Μητσάκη στο πικάπ.
