Αδιέξοδο

Θα πρέπει να κατανοηθεί από όλους πως η συνέχιση των αγροτικών κινητοποιήσεων έχει ήδη επιδράσει αρνητικά στις εορτές πολλών πολιτών αλλά και στις μεταφορές, πολλές εκ των οποίων είναι αναγκαίες και επείγουσες. Μια τέτοια κρίση βέβαια έχει δύο διαστάσεις: η πρώτη έχει να κάνει με έναν μαξιμαλισμό στα αιτήματα που επιδεικνύει το πιο σκληρό κομμάτι των αγροτών. Ανεδαφικό ή, εν τέλει, ασύγχρονο με τη σημερινή συνθήκη και πραγματικότητα.

Μια λογική εν πολλοίς «τυφλής αναμέτρησης» που δεν βγάζει πουθενά και επίσης υπονομεύει και κάθε δίκαιη διεκδίκηση. Η δεύτερη έχει σχέση με την κυβερνητική διαχείριση. Ούτε τα τελεσίγραφα φαίνεται πως αποδίδουν, ούτε ένα παιχνίδι «γάτας – ποντικού» και με πριμοδότηση ενός παλαιάς κοπής κοινωνικού αυτοματισμού. Από την πρώτη στιγμή και παρά όσα λέει η κυβέρνηση δεν έχει δείξει να ακούει σοβαρά τα μπλόκα ή πολλοί στο Μέγαρο Μαξίμου υποτίμησαν κάθε δυναμική τους.

Σήμερα που η κρίση παρατείνεται με δυσμενείς επιπτώσεις για την καθημερινότητα και που όπως διαφαίνεται και οι αγρότες έχουν πολλές γραμμές πάνω στα επίδικά τους θέματα, η κυβέρνηση οφείλει να αναπροσαρμόσει το πλαίσιο όσων θεμάτων μπορεί να υλοποιήσει αλλά και να βρει διαύλους επικοινωνίας με τα κομμάτια που έχουν ρεαλιστική και σοβαρή στάση στον αγροτικό κόσμο – που ορθώς είπε ο Πρωθυπουργός πως η πλειοψηφία του δεν είναι στα μπλόκα. Ενας τερματισμός της κρίσης είναι στο δικό της χέρι και με αυστηρό δε μήνυμα πως δεν γίνεται να υποκύπτει κάθε φορά σε πιέσεις που δεν έχουν βάση ως προς τα αιτήματα που θέτουν.