در فاصله نهضت مشروطه تا کودتای رضاخانی و قدرت گرفتن او، احزاب سیاسی متعددی در ایران تشکیل شدند که هنوز در مراحل نخست تجربه‌های حزبی بودند که با یورش رضاخان به تعطیلی کشیده شدند. بنابراین جامعه ایران در دوره کوتاه بین مشروطه و کودتای سوم اسفند توانست تجربه چند صدایی شدن را از سر بگذراند، بی‌آنکه رعایت قواعد رقابت‌ها و منازعات سیاسی را بلد باشد
