بحران را فرصت سازیم
مقامات ارشدی که اصرار دارند، ایران بر آمریکا ضربه‌ی نظامی سخت وارد آورَد، لحظه‌ای فارغ از هیجان و شعار تأمل کنند: آیا واقع توان اطلاعاتی و عملیاتی لازم را داریم؟ اگر این اندازه توانمند هستیم، چرا نتوانستیم سلیمانی را حفظ کنیم؟ کدام ضربه می‌تواند حذف این سرمایه‌ی براستی کم‌نظیر ملی را جبران کند؟ زدن پهپاد، هواپیما، پادگان، تأسیسات و سفارت‌خانه؟ آیا این کوچک کردن سلیمانی و خودمان نیست؟
محسن کمالیان
مقامات ارشد نظام از “انتقام سخت” سخن می‌گویند! آیا شیوه‌ی معصومان ما انتقام بود؟ حضرت حمزه شهید شد، حضرت فاطمه، امام علی، امام حسین، امام کاظم و امام رضا (ع) نیز همچنین. آیا پیامبر اکرم (ص)، امام علی، امام حسن، امام سجاد، امام رضا و امام جواد (ع)، شهادت عزیزان‌شان را انتقام گرفتند؟
معصومان ما بارها شمشیر دست گرفتند و راهی جنگ شدند؛ اما به‌خاطر خدا و اهداف والای الهی، نه انتقام! سلیمانی عزیز بود، اما نه عزیزتر از معصومان‌مان! انتقام آیا انگیزه‌ی مقدسی است؟ شاید برای یک انقلابی چنین باشد، اما برای مسلمانِ مؤمن، قطعاً نیست. اگر پیرو و مروج راه معصومان هستیم، قبل از همه، خود، آنها را الگو سازیم.
بعضی مقامات ارشد نظام از انتقام اعضای غیرایرانی محورِ مقاومت سخن گفته‌اند! یعنی مثلاً حزب‌الله لبنان یا حوثی‌های یمن به‌نیابت از ما منافع خصم را مورد حمله قرار دهند! آیا این خودخواهی نیست؟ آیا جوانمردانه و اخلاقی است که خود آسیب نبینیم اما سرزمین‌ها و مردمانی دیگر را آماج حملات خصم سازیم؟ دیگران بسوزند تا ما نسوزیم؟! دیگران بروند تا ما بمانیم؟! آیا ملت‌های منطقه ما را خواهند بخشید؟
مقامات ارشدی که اصرار دارند، ایران بر آمریکا ضربه‌ی نظامی سخت وارد آورَد، لحظه‌ای فارغ از هیجان و شعار تأمل کنند: آیا واقع توان اطلاعاتی و عملیاتی لازم را داریم؟ اگر این اندازه توانمند هستیم، چرا نتوانستیم سلیمانی را حفظ کنیم؟ کدام ضربه می‌تواند حذف این سرمایه‌ی براستی کم‌نظیر ملی را جبران کند؟ زدن پهپاد، هواپیما، پادگان، تأسیسات و سفارت‌خانه؟ آیا این کوچک کردن سلیمانی و خودمان نیست؟
بر فرض نیز بتوانیم ضربه‌ای کاری به‌آمریکا وارد کنیم. بعد چه خواهد شد؟ آیا آمریکا کوتاه خواهد آمد؟ یا این بار ضربه‌ی بزرگ‌تری وارد خواهد کرد؟ این دور باطل به‌کجا خواهد انجامید؟ آیا نتیجه‌ای جز شخم خوردن و ویلچرنشین شدنِ ایران خواهد داشت؟ چنین نتیجه‌ای به‌مصلحت ایران و اسلام است؟
شکی نیست که فاجعه‌ی ترور سلیمانی باید با اقدامی قاطع و سنگین جبران شود؛ منتها اقدامی که واقعاً در حجم، اندازه، شأن و با جایگاه ملی سلیمانی متناسب باشد. هرگونه پاسخ نظامی، بازی در زمین دشمن و قطعاً خلاف امنیت و مصالح ملی کشور است. نظام اگر می‌خواهد خصم را غافلگیر و منفعل کند، آیا بهتر نیست زمین بازی را عوض کند؟
احیای وحدت ملی، هم آرزوی بزرگ سلیمانی بود، هم مهم‌ترین نیاز امروز کشور. آیا این پاسخ کوبنده‌تر نیست که نظام با بلندنظری و در اسرع وقت، موجبات احیای وحدت ملی را فراهم کند؟ راهش طبیعتاً این نیست که پیکر سلیمانی در شهرها گردانده شود! تنها و تنها یک راه دارد: نظام تمام شهروندان خود را، اعم از موافق و مخالف، داخل و خارج کشور، صادقانه، خودی اعلان کند، در آغوش بکشد و در اداره‌ی کشور مشارکت دهد.
گام اول این مسیر نورانی کاملاً روشن است: نظام اگر در برابر مخالفان برای خود حقی قائل است، یک بار برای همیشه از آن بگذرد. یعنی تمامی محکومان، زندانیان، محصوران، تبعیدیان و محروم‌شدگان را مورد عفو و تکریم قرار دهد. نقد، تبلیغ و حتی دشنام علیه خود و ارکانش را نیز آزاد اعلان کند. نتیجه‌ی بزرگواری، همیشه اقتدار نظام است.
مردم ایران مرام دارند. جوانمرد، کریم و اهل گذشت هستند. وقتی نظام از موضع صداقت و تواضع دست دوستی و یاری‌خواهی به‌سمت مخالفین و معترضین دراز کند، آنها حتماً دست حاکمان را به‌گرمی خواهند فشرد. مگر جز این است که همه با هم برادریم؟ مگر برادر می‌تواند برادر را نبخشد؟ دست در دست هم، روزگاری نو آغاز می‌کنیم.
گام‌های بعدی نیز می‌تواند بازگرداندنِ وضعیت نظارت استصوابی به‌زمان امام خمینی باشد؛ همچنین برپایی گفتگوهای ملی و حتی رفراندم، در باب پاره‌ای سیاست‌های کلان نظام که بر سرنوشت کشور و مردم تأثیر مستقیم دارد. نتیجه‌ی مشارکت واقعی مردم در اداره‌ی کشور نیز، همیشه اقتدار نظام است.
تنها اقدامی که می‌تواند بحران شهادت سلیمانی را به‌فرصتی تاریخی تبدیل کند، اقدام عاجل نظام در احیای وحدت ملی است. این‌گونه، عزایی ملی به‌جشنی ملی و شکستی بزرگ به‌پیروزی بزرگ‌تر تبدیل خواهد شد. این تغییر زمین بازی، محاسبات دشمن را نیز برهم خواهد زد و آنها را غافلگیر و منفعل خواهد ساخت. شأن سلیمانی همین است.
کاش مقامات ارشد و همه‌ی ما مردم ایران این توصیه‌ی طلایی امام علی (ع) را جدی بگیریم که: “الفُرصَهُ تَمُرُّ مُرَّ السَّحابِ، فانتَهِزُوا فُرَصَ الخَیّرِ” [نهج‌البلاغه، حکمت ۲۱]. شهادت سلیمانی را نقطه عطفی تاریخی بسازیم تا ضعف‌های خود را جبران کنیم …