وقتی کبریت را انداختم تقریبا دور تا دور سالن آتش گرفت، گُر گرفت

چند کتاب و جزوه از دکتر شریعتی تهیه کردم و با اتوبوس عازم آبادان شدم... یکی از بچه‌ها گفت که فرج با دوچرخه دنبال تو به گاراژ آمده. رفتم خانه و بچه‌ها آمدند و گفتند: «می‌خواهیم یک سینما را آتش بزنیم.»/ نیمه‌های فیلم بود که فرج به آرامی گفت: «برویم.» بعد بلند شدیم، رفتیم داخل سالن انتظار. از در عقب از طرف بوفه، سر آن دوراهی کمربندی در سالن سینما که آب‌سردکن هم همان‌جاست، همه با هم رفتیم و وقتی رسیدیم... هیچ‌کس داخل سالن نبود و بوفه هم تعطیل بود. فرج شیشه‌اش را درآورد و گفت: «شما جلوی بوفه بریزید.» و خودش با «یدالله» رفت. بعد فلاح و یدالله در سالن روبه‌رو که به پله‌ها می‌خورد، مواد را ریختند و من و فلاح هم تینر را عقب طرف بوفه روی دیوارها و صندلی‌ها ریختیم، برگشتیم برویم داخل که فرج به من گفت: «کبریت بزن بعد بیا داخل»! خودشان رفتند داخل سالن و کبریت را من زدم.