اگر نصیحت را می‌شنوی، جایی برو شاید مردم تو و اعمال تو را فراموش کنند

من به رفیق دیرینه خود در جبهه ملی، یعنی شاپور بختیار می‌گویم که ‌ای رفیق، زمانی که تو برابر آن قانون اساسی نخست‌وزیر شده بودی، تمام دستگاه‌ها برپا ایستاده و دولت در اختیار تو بود، لکن تو نتوانستی کاری بکنی، حالا چه می‌خواهی و چه تصور می‌کنی؟ آیا تصور می‌کنی که برگردی به این مملکت، و در برابر مردم این مملکت که آماده شهادت هستند، می‌توانی کاری کنی؟ چقدر باید عقل و درایت خود را از دست داده باشی که از این حرف‌ها بزنی؟ اگر نصیحت را می‌شنوی، جایی برو شاید مردم تو و اعمال تو را فراموش کنند.