مثل اربابش بی‌سر شهید شد

قبل از شهادت، همسرم آمد لباس‌هایش را عوض کرد و لباس بلوچی پوشید و رفت. موقع رفتن آقامرتضی خیلی صورتش نورانی شده بود. آمدم این حرف را بزنم، ولی انگار دهانم قفل شده بود. با خود گفتم وقتی که از سر کار آمد به ایشان می‌گویم. همچنین موقع رفتن ایشان نه دلهره داشتم و نه اضطراب. برای مأموریت‌های دیگر شهید همیشه دلهره داشتم و با خودم می‌گفتم نکند که نیاید، ولی برای این مأموریتش اصلاً دلهره‌ای نداشتم و خیلی خیلی آرام بودم.