هیچ وقت هیچ کس «دن دیه گو» نمی‌شود

در یک بیمارستان روانی، بیماران هر روز صبح دور هم جمع می‌شدند و هر کس خود را یکی از مشاهیر بزرگ جهان معرفی می‌کرد. یکی فلان سیاستمدار بزرگ می‌شد و آن دیگری هنرمند مشهور و جالب اینکه همه هم می‌پذیرفتند که مثلاً فلانی چرچیل است و دیگری ونگوگ تا اینکه یک روز یکی گفت: «من دیه‌گو مارادونا هستم.» همه نگاهی از سر تمسخر به او کردند و یکصدا گفتند که هیچ‌کس «مارادونا» نمی‌شود تا مارادونا به قول خودش متوجه شود که چه بلایی سر خودش آورده و مردم چه نگاهی به او دارند.