زمانی بین خرمشهر و مشهد تجارت می‌کردم که تنها وسیله حمل و نقل هواپیما‌های روسی بودند/ خرمشهر اسکله نداشت و مدیران شرکت نفت همه کار‌ها را قبضه کرده بودند/ مدیران شرکت نفت نمی‌گذاشتند ایرانی‌ها صاحب وسائل حمل و نقل دریایی شوند

آن موقع هنوز راه آهن مشهد - تهران ساخته نشده بود و مردم هفته‌ای سه بار می‌توانستند با هواپیما‌های روسی از مشهد به تهران و بالعکس رفت و آمد کنند و همیشه مسافران آشنایی پیدا می‌شدند که نامه‌های مرا به تهران و اگر لازم بود به مشهد ببرند.  اداره کشتیرانی برنامه رسیدن کشتی‌ها و تاریخ قبول کالا را قبلاً اطلاع می‌داد برای کرایه حمل باید با ادارات کشتیرانی چانه می‌زدیم؛طرز فروش کالا‌ها این طور بود که بعضی از کالا‌ها پیش فروش می‌شد و خریداز اعتباری به نام فروشنده در یکی از بانک‌های خارج باز می‌کرد و آن بانک اعتبار را به یکی از بانک‌های ایران انتقال می‌داد که در آن زمان فقط بانک ملی ایران یا بانک شاهنشاهی بود.