یادداشت‌های علم، پنجشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۴۸: باید به افغان‌ها همه جور کمک کنیم که به دامن روس‌ها و چینی‌ها نیفتند

یادداشت‌های اسدالله علم: به وزارت خارجه رفتم وزیر خارجه از من و نخست وزیر و یکی دو نفر از وزرا دعوت کرده بود که برویم در خصوص سیاستی که باید ایران در قبال افغانستان اتخاذ کند گفتگو کنیم. بحث مفصلی بود که خلاصه اش این شد؛ این قرارداد که افغان‌ها می‌خواهند ما با آن‌ها ببندیم به نفع ما نیست و اگر هم قراری نبندیم چیزی گم نمی‌کنیم (یعنی ۲۲ مترمکعب) که چهار متر هم قرار شده است پادشاه افغانستان اضافه کند می‌شود ۲۶ متر (این ۲۶ متر را در ظرف سال به طرق مختلف می‌دهند یعنی در هر ماه یک مقدار مثلاً در شهریور فقط ۲ متر!). مگر آن که قرارداد تجارتی معامله آب را هم ببندند که گمان می‌کنم شرح آنرا سابق داده باشم. یعنی در هر پنج سال ما مقداری آب از آن‌ها بخریم که احتیاجات فعلی ما را تأمین کند (حالا عملاً خیلی بیش از مقدار پیشنهادی آب می‌گیریم).