از فاتحینِ مغلوب و بازندگانِ عاصی
میتوان و باید در این باره اندیشید که چرا هیچکس از خودش نمیپرسد که چه چیزهایی به دامنه «سیاست/کشورآرایی/رامیاری» تعلّق ندارند و در تضاد شدید با آن هستند؟. چرا هیچکس در باره «اصل سیاست» نمیاندیشد و در پی پاسخگویی و پژوهیدن در باره تار و پود «سیاست» نیست؟. چرا هر کسی به زیر چادر شعار نخ نما شده و مسئولیّت گریز «سیاست، پدر و مادر ندارد» میگریزد و خودش را «عقل کلّ» میپندارد؟.