فرانسیس فورد کاپولا: بیایید خیلی جدی نباشیم
«فردی چرخ‌های کوچکی روی یک ارابه‌ی اسباب‌بازی ساخت و کودکی توانست آن را بکشد. بعد یکی به آن نگاه کرد و فکر کرد که خب یکی بزرگ‌ترش را بسازد. ما انسان‌ها بزرگ‌ترین کارهایمان را وقتی انجام می‌دهیم که با هم بازی می‌کنیم. پس بیایید خیلی جدی نباشیم. باهم بازی کنیم و باهم خوشحال باشیم؛ این کار، آینده‌ای معرکه خواهد ساخت.»
فرانسیس فورد کاپولا نیازی به معرفی ندارد. به‌عنوان شیر هالیوود نو، سیر کاری حرفه‌اش کاملاً شناخته‌شده و معلوم است. از کار با راجر کورمان تا اولین فیلم‌هایش در دهه‌ی ۱۹۶۰ و بعد دریافت اسکار برای فیلمنامه‌ی «پاتن» (۱۹۷۰) و موفقیت بی‌نظیر جهانی «پدرخوانده» در ۱۹۷۲، او حرفه‌ای منحصربه‌فرد برخلاف گرایش هالیوود ساخت که دورانی قابل‌توجه در تاریخ فیلمسازی را تعریف کرد.
در سال ۱۹۶۹ او امریکن زوتروپ را راه‌اندازی کرد که کمپانی خودش و جدا از هالیوود بود. خطراتی که او برای ساختن «اینک آخرالزمان» (۱۹۷۹) خارج از استودی‌ها به جان خرید، باعث شد که برچسب شورشی به او زده شود و به‌عنوان خاری در چشم صنعتی باشد که با فیلم‌های پرفروش، کم‌خطر و خوشایند مردم راحت‌تر بود تا فیلم‌هایی با چشم‌اندازهای اصیل و گران‌قیمت. کاپولا که حالا ۸۵ ساله است، از زمان «اینک آخرالزمان» چهار فیلم دیگر هم ساخته است.