طالبان صنف‌های محلی مربوط به اداره‌های بین‌المللی در چند ولایت جنوبی کشور را مسدود کردند
یک کارمند صندوق نجات کودکان «سیف د چلدرن» در ولایت ارزگان که به دلیل حساسیت موضوع نخواست نامش در گزارش گرفته شود، به شرط تغییر صدای اصلی‌اش، روز سه‌شنبه به رادیو آزادی گفت:
«در اکثر ولسوالی‌های ارزگان، یونیسف، یونسکو، سیف د چلدرن و چند اداره دیگر بین‌المللی و مؤسسات مشترکاً برای این کودکان صنف داشتند، اما بدبختانه که حالا همه در ارزگان به دلیل برخی عوامل این پروسه به گونه مطلق بند شده است. وزارت معارف یک چیز می‌خواست، ولی پالیسی اداره‌های بین‌المللی چیز دیگری بود.»
این کارمند «سیف د چلدرن» افزود که اداره آن‌ها به همکاری یونیسف و یونسکو در ولسوالی‌های دهراوود، گیزاب، چنارتو، چوره و خاص ارزگان صدها صنف محلی ایجاد کرده بود. به گفته او، تنها در ولسوالی‌های خاص ارزگان و چوره نزدیک به شش هزار دانش‌آموز از صنف اول تا پنجم آموزش می‌دیدند و در هر صنف بیش از سی کودک حضور داشت.
در عین حال، یک کارمند صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد «یونیسف» در حوزه جنوبی، به شرط نگرفتن نام و تغییر صدای اصلی‌اش به رادیو آزادی گفت که این ممنوعیت در برخی از مناطق ولایت‌های کندهار و هلمند نیز عملی شده است:
«در مناطقی که کودکان به آموزش دسترسی نداشتند، یونیسف و برخی از نهادهای دیگر برایشان صنف ایجاد کرده بودند. طالبان ظاهراً به دو دلیل آن را مسدود کردند. یک این‌که گفتند در آنجا دختران کلان‌سال می‌آیند و دیگر این‌که این همه فعالیت‌ها باید تحت چتر وزارت معارف‌شان باشد. اما هنوز در تمام مناطق مسدود نشده است. در برخی مناطق هنوز هم وجود دارد، اما می‌خواهند همه را مسدود کنند.»
این کارمند یونیسف همچنان مدعی شد که در اکثر آن مناطق، مقام‌های محلی حکومت طالبان در پروسه استخدام استادان و دیگر کارمندان مداخله می‌کردند و بهانه می‌گرفتند که به کودکان خلاف کلتور افغانی آموزش داده می‌شود.
یک کارمند محلی سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد «یونسکو» در زابل به شرط نگرفتن نام و پخش صدایش به رادیو آزادی گفت که طالبان از دو روز به این طرف به گونه شفاهی دستور مسدود شدن این صنف‌ها را در این ولایت نیز صادر کرده‌اند.
اما افزوده که هنوز این صنف‌ها فعال‌اند و در مجموع در ولایت زابل، حدود سی هزار دانش‌آموز در این صنف‌ها مصروف فراگیری آموزش هستند.
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان، در این مورد به پرسش‌های رادیو آزادی پاسخ نداد.
اما برخی از خانواده‌های کودکان دانش‌آموز در صنف‌های محلی نگران‌اند و می‌گویند که هرگاه این صنف‌ها همیشه مسدود بماند، بر سرنوشت کودکان‌شان تأثیر منفی خواهد گذاشت.
یک باشنده ولایت ارزگان به شرط نگرفتن نامش به رادیو آزادی گفت:
«ما کودکان خود را در قریه به این صنف‌ها روان می‌کردیم، حالا نیست. در این‌جا مثل مکتب، مضامین ریاضی، پشتو و دیگر مضامین را می‌خواندند. تا صنف سوم می‌رفتند، بعداً به مکتب روان‌شان می‌کردیم. فایده‌اش این بود که مقابل خانه‌های ما بود. کودکان را خوب آماده می‌کرد. تأثیرات منفی‌اش به‌خاطر زیاد است که کودکان همین‌گونه بی‌سواد بزرگ خواهند شد.»
همچنان یک باشنده ولایت کندهار که نخواست از او در گزارش نام برده شود، می‌گوید:
«این صنف‌ها که از سوی یونیسف و دیگر ادارات در مناطق دوردست ایجاد شده بودند، کودکان می‌رفتند، سبق می‌خواندند. مردم راحت بود، اما فعلاً همه مسدود شدند. حالا بیشتر کودکان در قریه، منطقه و علاقه ما از تعلیم این اداره‌ها محروم شدند.»
صنف‌های محلی برای کودکان دختر و پسر در شماری از ولایت‌های افغانستان که مکتب از مناطق‌شان دور است یا به دلیل فقر و محدودیت‌های اجتماعی از آموزش بی‌بهره مانده‌اند، از سوی برخی اداره‌های بین‌المللی ایجاد شده‌اند.
مواد درسی را یونیسف به همکاری شرکای خود فراهم می‌کند، مصارف و معاش آموزگاران را هم این اداره پرداخت می‌کند و برای دانش‌آموزان برخی مواد خوراکی هم توزیع می‌کند.
به اساس معلومات مصاحبه‌کننده‌ها به شمول کارمندان یونیسف و کارمندان اداره‌های مختلف دیگر در افغانستان، در ۳۱ ولایت افغانستان هزاران کودک در این صنف‌ها مصروف آموزش هستند. قبلاً برخی رسانه‌ها تعداد این صنف‌ها را ۱۸ هزار و تعداد دانش‌آموزان را بیش از ۵۶۶ هزار تن خوانده‌اند.